Sinds feb dit jaar heb ik een nu 7 jarige merrie, deze merrie is jaren mishandelt geweest en voornamelijk in de rijbak .Pony loopt niet meer in de bak veranderd in een steen .Behandel haar met bachbloessem en rust probeer het leven weer leuk te maken voor haar krijgt veel positieve aandacht en veel liefde .In maart ga ik met haar op curses (kan niet eerder)eenheid tussen mens en paard gebaseert op vertrouwen op natuurlijke manier.

Waar moet ik beginnen in de bak zodat ze weer een rondje stap en geen angst meer heeft .Weet dat het tijd kost geeft ook niet maar weet even niet hoe ik moet beginnen.Ze moet toch bewegen longeerbak heeft ze ook nare ervaring mee en dat is ook moelijk.

Wie weet hier raad mee
Alvast bedankt

Anja Seijn schreef op zaterdag 31 oktober 2009, 17:26:


hij wordt 6 jaar

De pony van een goede vriend van me reageert overgevoelig op aanrakingen. Ze is een merrie met een behoorlijke kop erop, ze is slim en heeft een karakter waar je u tegen zegt. Mijn eerste ontmoeting met haar was dat ik met die vriend van me stond te praten in de weide. De pony kwam op me aflopen en toen ze me passeerde deelde ze een gerichte tik uit tegen mijn knie. Ik was totaal perplex. Ze is nooit mishandeld en heeft geen slecht verleden, ze heeft eerder juist een luizenleven gehad. De moeder van de pony had een dergelijk karakter.

Als je haar wil poetsen en je komt aan haar kont reageert ze met zwiepen en wegdraaien. Onze Vanilla heeft dat ook een klein beetje, maar niet zo heftig. En onze Vanilla is vroeger wel mishandeld geweest.

Als je deze pony wil berijden, dan stuift ze weg als je alleen maar dénkt aan ietsje harder. Ze gaat met slippende achterhoeven, het klinkt zowat als gierende banden, direct keihard voorwaarts.

Ik heb vandaag wat grondwerk met haar gedaan, ze is nogal dominant. En ik heb nog even op haar gezeten, ze ontspande wel iets (ik reed haar bitloos, was haar eerste keer). Maar hebben jullie nog meer tips voor deze overgevoelige hypersensibele raket?

Met kerst komt ze bij ons logeren en kan ik de tijd voor haar nemen.

vriendje schreef op zondag 1 november 2009, 20:41:


Beginnen met veel wandelen, enge dingen onderzoeken, zodat ze vertrouwen krijgt in jou. Daar moet je het namelijk van hebben. Pas dan kun je dingen vragen die ze moeilijk vindt en je begint met de lat zo laag mogelijk te leggen. Wat lukt wel?
En waar ga je een cursus doen?
groeten

Spirithorses schreef op zondag 1 november 2009, 17:53:


Ik had het niet zo moeten schrijven:


maar zo:


Bovendien vind ik dat er nog een hele andere manier van aanleren is, nl. gedrag shapen en ook dan kan je zit de cue zijn.

Anja Seijn schreef op zondag 1 november 2009, 17:53:


Hoe? Exact dezelfde manier als waarop jij Henkie achteruit liet lopen, maar dan vanf z'n rug (als je je benen zover op kunt knopen

Arabesk schreef op zondag 1 november 2009, 20:50:


Het klinkt alsof deze dame aan het kijken is of je snel schrikt..ze is aan het kijken wat voor vlees ze in de kuip heeft met je. Waarschijnlijk heeft ze daar helaas al veel succes mee gehad. Alsof ze een beetje neerkijkt op de mensen...en achter die facade ook niet zo veel vertrouwen, en waarschijnlijk lichamelijk iets wat beter kan. Leuk project, zo'n clown! Gewoon heel rustig voet bij stuk houden, bij dit soort paarden moet je echt helemaal nooit boos worden, blijven lachen,dat is de uitdaging.

Britt Claeys schreef op zondag 1 november 2009, 17:52:


Als het zadel naar voren schuift, gaat jouw gewicht mee en dan zit je nog meer op de voorhand.
Opkrullen is een vorm van achter de teugel zijn, en achter de teugel zijn betekent niet voor het been zijn. Niet voor het been zijn komt door ofwel afgestompt zijn, of lui, of onvermogen om spieren te gebruiken. Altijd resulteert het in sukkelen op de voorhand, dat mag je eigenlijk niet goed vinden als je dressuurmatigs iets wil.
Om het opkrullen tegen te gaan, zou ik veel snelle overgangetjes van slechts een paar meter maken. In die overgang naar voren komt de neus eruit, want dan moet ze achter 'aantreden.' Dat willen we! (zie mijn favo foto 15). Om te voorkomen dat ze dan in dat hogere tempo de rug vastzet, neem je haar snel weer terug, liefst naar halt, want terug naar een langzamere draf gaat ze ongetwijfeld weer opkrullen, omdat ze dan niet meer aan je been is. In het halthouden de teugels los zodat ze er niet op kan hangen, wat ze ongetwijfeld wil, en dan meteen weer een paar meter ferme draf naar voren, neus eruit.
Zoals ik al in het reactievenster schreef: wakker maken! Zelf wakker zijn! Geen eindeloze rondes blijven draven! Je paard lijkt gewillig genoeg, spreek nu de energie maar eens aan!

sacima schreef op zondag 1 november 2009, 20:43:


Dit probleem had mijn Fries ook. Ging eerst keihard draven, dan een vreemde sprong als hij in galop aansprong, overkruiste, verkeerde been etc. etc.
Ik heb het hem niet meer gevraagd maar ben gaan werken aan een stevige achterhand, niet meer op tempo laten draven maar rustig tempo, het liefst zo langzaam mogelijk en dat hij "over de rug" liep. Hij is nu ruim 6 jaar oud en met galop heeft hij geen enkele moeite meer. Kan het ook gewoon zijn hé, jong paard wat nog onvoldoende bespierd is en/of zijn lichaam verkeerd gebruikt.

Arabesk schreef op zondag 1 november 2009, 20:50:


Klinkt als een leuk dier. De dingen gaan op haar manier. Poetsen is vervelend (is het ook) en werken is okee mits je het correct vraagt en recht en stil zit etc.
Een uitgesproken typje, maar blijkbaar niet te beroerd om te werken getuige het wegstuiven. Waarschijnlijk vroeg je het toch te nadrukkelijk.
Zo'n paard leert je subtiel en minimaal te zijn! En creatief, want het is al snel boring.

Piet schreef op zondag 1 november 2009, 21:19:


Lekker , mn tekst weg gevallen in de knip.
Als je op reageren klikt staat het er wel

Anja Seijn schreef op zondag 1 november 2009, 17:53:


Ik heb dat rijden met halsring ook altijd gezien als iets waar je al een hele goede samenwerking voor moet hebben voor je eraan begint...
Toch, nu ik erover nadenk , (als leek dan ,nog nooit gedaan) , zou ik me kunnen voorstellen dat je dat kan doen zoals mijn jongste is beleerd.
Los in de roundpen(longeerbak whatever) kan je een paard vanuit t midden sturen "fluisteren"(waarom lees ik nooit op dit forum over deze manier van werken?) Als je er dan iemand opzet waarmee je afspreekt op het juiste moment de (lichams-)hulp te geven en degene in t midden doet dat ook , dan kan het paard zo binnen een paar weken de afspraken doorhebben?
Ook met een halsring lijkt mij...
Moet het paard wel een zekere "will to please" hebben.
Groetjes Marlies

Christel Provaas schreef op zondag 1 november 2009, 21:29:


Kweet het, ni goe hè.


Afgestompt, da is't peins ik. Jean heb ik 5j geleden uit de les gehaald waar zij moest rondlopen met beginners op haar rug. Op het einde moesten deze kinderen Jean vooruit kloppen en dan nog Dat heeft ze heel lang meegedragen en soms nog denk ik -> het afblokken, apathisch worden bij het opvoeren van druk.
Sinds ik bitloos rijd, heb ik een ander paard: eerst wou ze niet vooruit, met bitloos had ze precies epo gepakt (Trouwens, met de halsring is ze ook meer voorwaarts, vrijheid?). Allé, van in het ene probleem in het andere gesukkeld maar ondertussen heb ik de vitessenbak gevonden
Op haar (of de mijne?) goeie momenten is ze zo licht aan het been dat ik enkel mijn kuit moet opspannen om meer tempo te krijgen, die zijn nog in de minderheid maar ze zijn er dus hoop ik dat dit blijft evolueren. Haar slechtste momenten staan daar lijnrecht tegenover, dan is ze bijna niet vooruit te branden en duurt het wel eventjes voor ik haar op gang heb. Dus idd, ze is nog niet echt aan het been, er wordt aan gewerkt


Yep, bij langzamere draf, krult ze op, ook bij de overgang naar stap.
Bij het halthouden hangt ze niet op de teugels maar weet ge wat ze dan doet als ik het toelaat? Haar hoofd draaien richting mij!
Ze is idd gewillig, kzal het eens proberen, thanx!

Marlies Sanders schreef op zondag 1 november 2009, 22:46:


Wat versta jij onder "fluisteren", Marlies? Wat doen ze dan precies?