Hallo,

Hier ben ik dan weer. Was een tijdje buiten dienst omdat ik per ongeluk een stuk van mijn vinger afgeknipt had, maar dat is nu weer in orde
Tijdens de verplichte rust heb ik veel tijd gehad om dingen te lezen.
Wat ik er tot nu toe uit geleerd heb is dat ik eerst aan mezelf moet werken om terug vertrouwen te krijgen en angstvrij te worden. Ik ben nu begonnen met grondwerk en vooral met het leggen van obstakels. Zoals een groot stuk plastiek om over te lopen, een waterplas om door te lopen, etc ... Ik begin dus nu met het opnieuw leggen van een vriendschaps- en vertrouwensband naast het paard. De volgende stap is op mijn paarden en een bitloos hoofdstel gebruiken. Veel oefenen in mijn weide/paddock en dan de baan op naast mijn paarden. Om dan na verloop van tijd hopelijk zonder problemen de baan op te kunnen al rijdend .
Ik hou jullie alleszins op de hoogte en bedankt voor al jullie nuttige tips!
Groetjes,
Virginie

goed hoor, maar als je dan de baan op gaat ''rijden'', doe dat dan met een ervaren paard en ruiter samen. Geeft vertrouwen aan jou en jou paard.
Succes verzekerd

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

zelfgemaakt touwhalstertje? 6€ voor 6m mooi touw?

Ik heb 2 paarden, Don van 20 en Zorro van 6 jaar. Ze staan samen 24/7 buiten en zijn zeer verknocht aan elkaar. Zorro heb ik gekocht toen hij 3 jaar was, hij was al zadelmak gemaakt, maar ik vond dat hij eerst maar moest groeien en genieten van zijn paard zijn. Zeker omdat ik toen door een verhuizing de paarden aan huis kon zetten en ze dus beiden nogal wat te verwerken hadden. Toen hij 5 jaar was ben ik alles langzamerhand weer oppakken.

Met vallen en opstaan ging dat steeds beter, tot hij verschrikkelijk begon te bokken (als een rodeopaard waarbij de bokken echt niet uit te zitten waren). In overleg met instructrice weer stap teruggezet en inmiddels ben ik weer zover dat ik hem kan rijden (tot aan de galop). Daar wacht ik mee tot ik helemaal zeker ben.

Nu loopt Don wel eens los mee in de bak als ik op Zorro aan het rijden ben (ik laat dan de verbinding naar de wei open). Dat gaat goed, ik ben dan niet zwaar aan het dressuren maar lekker aan het loswerken, rechtrichten enz.
Afgelopen donderdag ging ik op Don rijden en dacht nou dan mag Zorro ook los meelopen.

Dat bleek niet zo'n goed idee! Heb je weleens op een paard gezeten terwijl een ander paard voor je staat te steigeren en je paard probeert in een hoek te drijven? Don wilde wel iets terug doen maar bleef omdat ik op zijn rug zat gelukkig zeer rustig. Na wat pogingen lukte het me om Zorro wat weg te drijven waarna ik snel met Don de wei ingelopen ben zodat ik veilig kon afstappen.
Omdat Zorro blijkbaar behoefte had om beweging te krijgen heb ik hem direct aan de longeerlijn laten werken. Nou in het begin was hij zo druk dat hij door de snelheid onderuit ging. Gelukkig duurde het niet lang voor hij weer rustig luisterde en deed wat ik wilde.

Is dit nu puberen of een dominantieprobleem of ben ik gewoon stom geweest. Don is de duidelijke leider van de 2 en ik heb hem al 10 jaar. Is het teveel als mens gedacht dat Zorro de macht probeert over te nemen en duidelijk wilde maken dat ik iets met hem moest doen?

Was het dan juist dom om hem te gaan longeren? Heeft iemand dit ook wel eens aan de hand gehad? Ik hoor graag tips.

Mariël

Het is speelsheid en je bent gewoon dom geweest! Niet meer op het oude paard gaan rijden met het jonge erbij dus.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op maandag 30 augustus 2010, 15:10:

Het zou bij mij niet eens in mijn gedacht opgekomen zijn, om met het ene paard te werken en het ander er gewoon los bij laten lopen.
Als je nu met beide tegelijk zou willen werken, OK

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Hangt ook een beetje van de omstandigheden af, denk ik.
Ik werk meestal in de wei met de paarden (heb geen bak) en dan loopt het andere paard er los bij. Maar goed... ze laten zich goed wegsturen (dat is het eerste wat ze hier leren) en ik werk momenteel nog in een zeer laag tempo. Kan me voorstellen dat het anders is als het tempo hoger komt te liggen. Dan gaat de ander wel ff ergens anders heen.

Longeren om uit te laten razen zou ik persoonlijk niet doen.
Longeren is voor mij werken, waarbij ik de nadruk wil leggen op de gymnasering zoals lengtebuiging/ondertreden. Daar kan ik geen druk gedrag bij gebruiken.
Ik denk dat je met uit laten razen aan de longe een paard druk gedrag aan de longe aanleert en daar is hij mi. niet voor bedoelt.
Uitrazen kunnen ze op de wei doen.

Weet niet hoe goed je paard zich door jou laat wegsturen in de wei?
Anders is dat wellicht een goede oefening.

Er zitten hier nog al wat draverkenners op PN en nu vraag ik mij af of jullie iets herkennen waar ik tegenaanloop met onze Niek.

Niek kan nogal explosief reageren op ook nogal onverwachte momenten. Nu heb ik er al vanalles achter gezocht en dacht eigenlijk dat he voornamelijk door een balansprobleem kwam.
Aangezien we hier in nogal heuvelachtig verkeren en hij na een afdaling nogal eens een boksessie weggaf (daar gekneusde ribben aan heb overgehouden na een val) had ik echt het idee dat dat zijn grootste probleem was.

Echter, deze week toen mijn dochter er weer opklom en gewoon op vlak terrein wilde gaan rijden begon meneer direkt zijn bokhouding aan te nemen. Hij zette gelukkig niet door maar aan de heuvels kon het toch echt niet liggen.
Een dag later was er niets aan de hand en deed hij keurig zijn best.
We zijn hem ook aan het rechtrichten waardoor hij ook al soepeler is geworden.

Met gewoon wandelen aan het touwhalster kon hij ook zo nu en dan flink uit zijn dak gaan maar dat is inmiddels al een heel stuk verbeterd.
Het lastige is, dat je soms moeilijk kan pijlen waar zijn 'buien' vandaan komen. Zó doe hij zijn best en zo draait het om als een blad aan een boom.

Dravers zijn nogal gevoelige dieren van karakter en ik zit echt te puzzelen hoe ik dit nu moet sturen. Wanneer hij niet meewerkt krijg je hem om zo'n moment moeilijk in de 'vooruit' en ik wil hem niet met geweld naar voren dwingen.
Hoe doorbreek je dit nu. Ik weet niet hoe hij is aangepakt tijdens zijn draftraining, ik weet alleen wel dat hij toen niet harder wilde en 2 verschillende trainers heeft gehad die hem niet zover konden krijgen dat hij kon gaan koersen. Hij wilde gewoon niet is mij verteld door zijn fokker.

Moeilijk hoor.
Bokken bij de afdaling heb ik meegemaakt bij een paard wat artrose in de knieen bleek te hebben. Dus als het alleen dat was geweest, zou ik idd aan een lichamelijk probleem denken.
Temeer omdat dravers toch ooit behoorlijk vast kunnen zitten als niet veel tijd in omscholing is gestoken.

Maar goed... hij doet het dus ook aan de hand en op vlak terrein... lastig. Geen triggers zoals ergens bang voor of iets vragen wat hij niet ziet zitten?

Eerlijk gezegd zou ik het zo ook niet weten... misschien Pien...