e m kraak schreef op woensdag 4 augustus 2010, 22:01:

De weg die ik insla (zonder stallen, zonder lidmaatschap van enige vereniging, zonder plak- of kunsstofijzers) is die waarbij ik dagelijks hamer op en begeleiding geef aan het frequent controleren en onderhouden van de hoeven van de paarden van mijn klanten.

Op die weg komen steeds nieuwe mensen die deze begeleiding nog nodig (zeggen te) hebben. Hun bekapwerk na een middag oefenen op de gewaardeerde cursus is daar in 80% van de gevallen ook navenant aan. Hun vaardigheden in de omgang met het paard tijdens een bekapping en met hun gereedschappen nog wel meer.

Naarmate het zelfvertrouwen, de vaardigheden, de kennis en inzichten groeien (allevier geput uit verschillende bronnen w.o. mijn uitleg , toelichting en voorbeeld) zijn de meesten gaarne bereid natuurlijk te gaan bekappen in de strikte zin van deze twee woorden.
Dat ik mijn bekapwerkzaamheden ook zo noem heeft de drempel voor deze mensen verlaagd, zelfs de deur voor sommigen geopend.
Immers, een flink deel van deze huppelkutten (en overigens ook wat huppellullen), zoals jij deze mensen om mij onduidelijke redenen noemt, is dermate tevreden over het natuurlijk bekappen, zoals het ooit en voor altijd bedoeld was, dat zij deze manier van hoefonderhoud gaan aanbevelen bij anderen die er nog nooit van hebben gehoord. Anderen die te ver weg van het vuur zitten om zelf op zoek te gaan naar verbeteringen. Vaak mensen uit traditionelere hoek die, uiteraard geheel ten onrechte, hechten aan de ouderwetse autoriteit van een zgn. vakman. Oftewel: door hun buurvrouw laten ze zich niet overhalen om zelf de vijl ter hand te nemen, maar door mij wel. Ik heb al menig paard langs die weg uit de stal en in het land gekregen en van de biks naar het hooi.
En zo breidt het natuurlijk bekappen zich uit.

Het is dus niet bij gratie van dat mijn klant onvoldoende kennis heeft dat ik mij als oplichter en wetsovertreder verrijk. Ik probeer die kennis juist op een hoger peil te brengen. Mede daarom staat er op mijn site 'Hoe meer u zelf doet, hoe minder u mij nodig heeft'.

Ik heb ervoor gekozen de helft van mijn tijd te bekappen en de andere helft een computerbaan te hebben. Door de zekerheid van die laatste baan hoef ik voor mijn brood niet te vechten, kan ik weloverwogen waar ik al dan niet schijt aan heb en kan ik op mijn gemak, zonder tijdsdruk, mijn klanten helpen verder te komen in de doelrichting die natuurlijk bekappen is.

4bozzza schreef op woensdag 4 augustus 2010, 23:45:

[knip]

Speel nu geen stommetje. Je weet heel goed dat ik mijn pijlen nooit persoonlijk (dus ook niet op jou) richt en weet even goed welke ontwikkelingen er al geruime tijd gaande zijn wat het natuurlijk bekappen aangaat en waar ik nu zo langzamerhand de pens vol van heb omdat daardoor het natuurlijk bekappen als concept fundamenteel onderuit gehaald wordt.

Juist daarom en vanwege de wijze waarop jij je nu weer uitdrukkelijk onafhankelijk profileert snap ik niet waarom uitgerekend jij je zo persoonlijk aangesproken schijnt te voelen.
Immers, en dat valt allemaal terug te zoeken, is er nooit bezwaar geweest tegen begeleiding van natuurlijk bekappen. Precies zoals je zegt te doen. Echter al snel is dat begeleiden op diverse plaatsen ontspoord in niet meer natuurlijk bekappen. En van het een is het ander al ruimschoots gekomen.

Proberend positief te blijven denken, is wellicht een bedrijfsactiviteit onder de noemer "Begeleiding van natuurlijk bekappen" een stuk zuiverder.
Dat had eerder bedacht kunnen worden, zoals alles, en het geeft evenmin zekerheid dat er niet toch links en rechts tegenstrijdige zaken plaats vinden maar ik ben niet van plan politieagent te worden. Het gaat mij er strikt om dat het concept natuurlijk bekappen blijft bestaan zoals het bedoeld was.

joop schreef op zondag 1 augustus 2010, 9:54:


etc.


Ehh... Ik woon in de Eifel, midden in de bossen.
Typisch Nederlands... hmm Duits zul je bedoelen dan, wan geen enkele paardenboer hier wil struiken en bomen bij de paarden. Daarom bouwen ze schuilstallen.

Overigens keen ze hier ook Belgenmoppen lol.

De horzel is het probleem niet, die legt alleen maar eitjes op de benen, maar steekt niet. De daas daar en tegen (regen en blauwoog) wel, en die zoeken hun vertier in de weide en schuilen in bomen en struiken (vochtige omgevingen)

Je kunt natuurlijk ook wat boeken lezen over habitats van insecten (een studie aan de landbouwschool zal wel wat te veel gevraagd zijn)... dat scheelt weer een hoop welles nietes.

4bozzza schreef op woensdag 4 augustus 2010, 23:45:


Zoals je dit schrijft is ook altijd mijn zicht op het werk van Simon Lingbeek geweest.
Een geweldige verlenging van de cursus Natuurlijk Bekappen. Natuurlijk ben ik daar blij mee.
Gezien mijn cursisten eigenlijk vanuit heel Nederland en Belgie komen, ok, het grootste deel rond Brussel, Antwerpen, Gent en Brugge en zuidwest Nederland is het niet doenlijk een aanvullende cursus op locatie te houden, die nog meer de omgang met het paard aanleert. Prachtig dus dat ik er op kan vertrouwen dat er mensen zijn die NB uitleggen aan mensen zoals NB bedoeld is en uitgaan van de blote paardenvoet, zonder dat ik bang hoef te zijn dat er plotseling plastic toestanden of wraps ipv ijzers onder de voeten van hun paard zitten en daarnaast paardenstallen verkopen omdat er toch genoeg verdiend moet worden.
Ik denk ook dat ik tijdens de theorie van de cursus wel 5 á 6 keer oproep er iemand met meer ervaring bij te halen als de nieuweling ook maar enigszins twijfelt.
Ik hoop dat ik tijdens het praktijkgedeelte en het aanleren van het systeem alle twijfels weg kan halen, maar ben me er van bewust dat sommige mensen een hoef wanneer er een paard aan zit een heel andere ballgame vinden.( hoewel velen het juist makkelijker vinden omdat de boel dan veel stabieler is dan een los voetje)

Helemaal niks mis mee.

Wat als de 'begeleider op het natuurlijk bekappad' een te begeleiden iemand treft die niet zelf kan, wil, durft vijlen? Handen af? Sorry huppelmevrouw, daar ben ik niet voor! Volgens de ethiek van nb mag de b.o.h.n.b. zich dan niet meer aanbieden, immers 'hij verziekt het concept' zoals het in oorsprong bedoeld is. Dit kan leiden tot discriminatie en dat is ook weer in strijd met de wet.
Wat een gezeur.

Op de cursus wordt herhaaldelijk gezegd: "Haal er een ervaren bekapper bij in geval van twijfel". Vervolgens staat die ervaren bekapper op een omstreden lijst op HN, waar zijn bestaansrecht continu betwist wordt. Huh?
Ik laat elke 10 weken een eh... bekapbegeleider aanrukken die behalve over de hoeven een mening ventileert over ALLES eromheen. Tussendoor vijl ik zelf wat rond. Ik zie niet wat daar zo halsbrekend fout aan zou zijn. Ik snap het concept heus wel, maar vind dat het met nagels knippen te simplistisch wordt voorgesteld. Paard loopt erop en hoeft er niet mee te typen. Elke 10 weken een ervaren oog die de rasp hanteert vind ik veiliger dan 2x per jaar. Een ander vindt dat niet. Prima.

Christel Provaas schreef op donderdag 5 augustus 2010, 7:53:


Ik snap ook niet wat nou het grote probleem is. Vooral niet met de opleiding aan Deurne.

Er word steeds gezegd haal er een ervaren (professioneel) bekapper bij als je twijfelt of bij hoefziekte.

Waar moet in hemelsnaam die ervaren bekapper leren hoe hij hoefbevangen paarden moet bekappen als er geen opleiding voor bestaat?

Ik bekap al jaren voor vrienden en familie paarden. Met periodes zijn dat er zo'n 15, momenteel blijft de teller op 4 steken. Dit door verhuizingen ed. Ik bekap alleen gezonde paarden, die goed lopen en die gewoon normaal bekapt moeten worden. En waarvan de eigenaar tussendoor ook voldoende zelf doet. Sterker nog, bij twee van de vier paarden ga ik gewoon af en toe toekijken hoe de eigenaar het doet en geef wat tips en aanwijzigingen. Hoef ik de vijl niet eens ter hand te nemen. Ik heb me 1 keer gewaagd aan een ponnie die geen stap meer verzette omdat de eigenaar er geen cent voor over had en hij anders de worst in ging. Ik heb die wat korter bekapt als ik anders zou doen en voila, na 2 weken liep hij goed en dat is nu 2 jaar later nog steeds zo.
Maar aan een hoefbevangen paard zou ik me niet wagen. Of aan paarden van mensen die ik niet ken. Want ik heb geen opleiding en gaat er iets mis, dan ben ik (en het "natuurlijk bekappen") zwaar de lul. Zie je wel, word er dan gezegd.

Ik zou gráág zo'n opleiding aan Deurne volgen en ben dan ook zéér geintereseerd. Mocht er over hoefbescherming gesproken worden, dan let ik goed op en gebruik ik wat ik verstandig vind. En laat ik links liggen wat ik te ver van NB af vind wijken.

De kennis van de eendaagse cursus is bedoelt voor mensen die zelf gaan bekappen. De ervaren bekappers die door iedereen aangehaald worden bij hoefproblemen moeten hun kennis ergens anders halen. Kunnen zij dat niet, dan vervalt voor veel mensen een randvoorwaarde om zelf te kunnen of durven NB.

Ik snap Egon ook wel, want het NB staat of valt met de omgevingsfactoren en is slechts een sluitstuk van het geheel. En moet frequent genoeg gebeuren. Dát is ook iets wat zeer zeker duidelijk moet zijn en blijven.

Groetjes Karin

Christel Provaas schreef op donderdag 5 augustus 2010, 7:53:
En toch heeft Egon gelijk.

De opleiding, die in Deurne gegeven (gaat) worden, zou geen "Natuurlijk Bekapper" mogen heten, dat is voor behouden aan de eigenaar/bezitter van het paard.

Wat ik - bij nadere informatie - begrijp, word het een opzichzelf staande opleiding, los van het smidse werk en met nadruk op totaal plaatje van huisvesting en voeding.
Degene die die opleiding volgen en met goed gevolg voltooien, zijn professioneel bekapper en dat klinkt toch al betrouwbaarder als hoefsmid

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Karin schreef op donderdag 5 augustus 2010, 16:48:

Als ik de uitleg van Hans goed heb begrepen, dan word het een stevige opleiding, met alle ins en out (maar zonder smidse) met verplichte stage uren, net als bij die andere opleiding.
Deze opleiding staat los van die andere, dus niet zoals ik eerder dacht, aanvullend.
En daarom, moet het een andere naam gaan dragen, NBer ben je zelf.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Ik zou graag jullie hulp en creativiteit willen inroepen voor volgende situatie.

We hebben een kudde van 3 paarden, waarvan 2 te dik en 1 te mager. Er is niet voldoende gras aanwezig dus wordt bijgevoerd met hooi. De vraag is nu dus hoeveel en hoe aangezien de ene meer zou moeten hebben en de andere minder.

Iemand creatieve ideeën om dit te kunnen oplossen ? Of zit er niets anders op dan ze regelmatig bij te voeren door ze apart te zetten, wat we liever niet zouden doen ....

Alle tips welkom !!!!!!

Grtz, Wim

Een graaskorf kan een hulpmiddel zijn, of meer rijden met de volslanke.

jan.

Maar wat doe je dan als de dikke niet gereden kan worden en eigenlijk geen gras eet... Er liggen roosters op de bakken dus een graaskorf daarbij gaat niet.
Zo is het namelijk bij ons... En om haar alleen te zetten, vinden we echt geen oplossing.

Tony schreef op donderdag 5 augustus 2010, 2:54:


Echte natuurvernielers. Geen bomen en struiken maar stallen. Er is nog veel te verbeteren op gebied van paarden houden en verzorgen.


Dat horzels (oestridae) niet steken betekent niet dat de paarden er niet de pest aan hebben. Ze raken in het algemeen geirriteerd door de constante belaging door rondvliegende insecten. Dazen (tabanidae) zitten overal, ook hier en wel wat meer dan 2 soorten.


Hoeft niet hoor, studie al 30 jaar geleden afgerond. Ik heb niet zo'n beperkte visie op het houden van paarden als vele paardenhouders. Ik vind juist dat je paarden zo natuurlijk mogelijk moet houden, het slopen van struiken en bomen hoort daar niet bij, integendeel, ze geven de nodige schaduw aan de paarden. Paarden hoeven niet vliegenvrij gehouden. Vooral treurpieten uit stalletjes zijn extreem gevoelig voor stekende insecten. De paarden hier zijn wel wat gewend. Mensen raken er ook aan gewend: ik vind het niet prettig maar ik kan zelf de steken goed verdragen en ik ben niet benauwd voor dazen, muggen, hoornaars en wespen ed. Insekten horen nu eenmaal bij de natuur.

sja ik heb jaren met dat dilemma geworsteld. de magere kan ik moeilijk alleen gaan zetten en tis zo stom om de dikzakken heel de tijd hooi te voeren als je massa's weiland hebt liggen... gevolg: veel te dikke ponies in de zomer en een paard dat toch weer te mager wordt in de winter...
dit jaar staan ze dus apart voor de zomer en het gaat als een speer. ponies in superconditie en paard gezellig op de volle weide. Ik heb maatjes gezocht voor mijn paard in de zomer en voer dus toch maar elke dag mijn ponies bij vanaf nu...
ow en een draadje door de wei zodat de magere aan de grootse kant kan en de ponies op een arm stukje moeten blijven, dat werkte hier ook niet. ponies waren het daar pertinent niet mee akkoord en wisselden zelf wel van stuk... ik heb ze dus echt op verschillende weides nu en nu gaat het wel goed.

Hoeveel hooi voer je ze op basis waarvan? Heb je de voedingswijzer op deze site al geprobeerd? Heb je misschien foto's van de paarden? Is het paard dat jij te mager vindt wel echt te mager?

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fabelsenfeiten.cgi

Ik zou me meer zorgen maken om de te dikke paarden. Dagelijks veel beweging geven en misschien ook je terrein anders inrichten (meer beweging uitlokken) en gebruik maken van hooidispensers. Het is wel belangrijk dat ze gewicht verliezen.

Gr, Dani