Piet schreef op vrijdag 2 november 2007, 18:08:
>
> ja, zeg dat wel, zwoegen in de blubber en de zooi.
> Eens dacht ik, binnen een paar jaar is
clickertraining 
> The opposite of positive reinforcement is no reinforcement,
> not correction
> (onderschrift gejat uit een brief van Alexandra Kurland
>
)
Dus wat is nu de conclusie?
De mijne is dat je niemand met een jong, voor hem of haar moeilijk paard, eventjes gaat aanraden om snel wat te gaan clickeren om de problemen op te lossen, want daar kan je héél snel alles mee om zeep helpen als je het niet 100% goed doet.
En volgens mij zijn er maar weinigen die het clickeren heel consequent kunnen hanteren.
En wie geeft er echt clickerles bij dominante, opdringerige paarden?
Wie gaat dan tonen hoe het moet? Hoeveel van die lesgevers waarin je echt kan vertrouwen, zijn er eigenlijk? Inge? Piet? Het is toch niet omdat je bij je eigen paarden met clickeren problemen hebt opgelost, ook al kon niemand anders deze problemen oplossen, je dan dé expert bent? Hoeveel tijd is er over gegaan?
In het begin lijkt clickeren héél simpel maar hoe verder je komt hoe moeilijker het wordt. Het is zwart of wit, grijs is er niet. Als je zelf zo niet in elkaar steekt is het wel extra moeilijk. Ook al kan je heel veel uit het boek van Inge Teblick halen, voor iemand die geen analytische geest heeft blijft het toch moeilijk om dit zonder goede begeleiding te doen.
Ik ben er echt van overtuigd dat clickeren niet voor iedereen geschikt is. Waarschijnlijk wel voor alle paarden, maar niet voor hun baasjes.
Marianne
Warboel
