Piet schreef op donderdag 22 november 2007, 20:04:
> Hij  heeft  ooit bij  zijn  vorige  eigenaar met  rug en
> achterhand enorm  vastgelegen in het  prikkeldraad. en was  in
> zo'n  apatische staat dat  hij  nergens  meer  op reageerde. 

>  trauma  niet  meer  door  aangesproken worden. 
 > Maar  goed, we  zullen  zien. Hij  is  nog  lang  zover  niet,
 > hoewel  het  nu snel  lijkt te  gaan.
 > 
Hoi Piet, 
ten eerste, geen enkele kritiek, ik denk dat je het perfect doet.
Ik weet niet of het van belang is, of het puur een woordenkwestie is, wat ik je wil zeggen. 
Ik denk niet dat je het trauma begraaft. Want dan zou het telkens als een poltergeist weer door de korst heen kunnen breken. Wat ik denk dat je aan het doen bent, en daar ben ik het wel met je woordkeus eens, is dat je de angst, het trauma, in kleine stukjes breekt, er hapklare brokjes van maakt, zodat Shiny het kan overwinnen, en de angst kwijt raakt. Niet begraven, maar weg. Opgegeten en uitgepoept.
Isabel