Moniek schreef op zaterdag 26 april 2008, 14:52:
> In de diepte gekeken is veel van ons gedrag, zoniet alle (?)
> gemotiveerd door wat we prettig en vervelend vinden. Het eerste
> zoeken we op en het tweede gaan we uit de weg. Dat heeft op
> zich geen positieve of negatieve connotatie; het is wat het is.
Het hoeft daarbij ook nog niet eens een bewuste keuze te zijn.
> Toch lijkt er bij Hempfling ook nog iets anders aan de hand te
> zijn of niet?
> In mijn ogen is wat hij doet een synchroniseren met het paard,
> zoals je dat paarden onderling ook ziet doen. En daarin is hij
> heel bedreven met een lichaamsbehersing die ongetwijfeld
> ontstaan is in zijn danscarriere.
>
> En paarden schijnen dit dus prettig te vinden.
Paarden reageren synchroniserend (mensen, en vele andere sociale dieren trouwens ook).
Of ze dat prettig vinden, of ze zich bewust zijn van, doet er niet eens toe. Dit is een vorm van gedrag vanuit het natuurlijk ethogram. Je mag het van mij ook instinct noemen
En daarom nmm in beginsel heel juist om dit een meer "natuurlijke" vorm van met paarden omgaan te noemen, tot zover geen kritiek van mijn kant dus.
> Hoe beschrijf je dit in OC termen
Niet.
OC beschrijft als model geen gedrag dat is, slechts gedrag dat gemodificeerd wordt.
> of in andere (ruimte?) termen?
>
> Praktisch gezien: in mijn beleving zijn bijv. grondwerk
> (lichaamstaal) en klikkeren twee verschillende dingen, alhoewel
> ze elkaar in tijd wel heel snel op kunnen volgen.
Het zijn ook twee verschillende dingen. Ze gaan uitstekend samen...
Grondwerk volgens H. is grotendeels gebaseerd op neiging tot synchroniseren en imitatieleren. Frappant vind ik aldoor weer dat iedereen het eens schijnt te zijn dat dit onderdeel van wat H. te bieden had voortreffelijk is; de rest kan vergeten worden.
De functie van klikker (OC) beperkt zich echter tot modificeren, veranderen van bestaand gedrag en/of doen ontstaan van nieuw gedrag (dat nieuwe gedrag kan van alles zijn, niet noodzakelijk soorteigen dus). Dáár is het voor.
Aan de andere kant, en nergens heb ik als notoir moeilijkdoener beweerd dat het makkelijk is, kan er ook nieuw gedrag ontstaan zonder OC (random exploratie).
Als we de emmer helemaal leegschrapen kan denk ik wel verdedigd worden dat iedere vorm van soorteigen (instinctmatig) gedrag op wat voor manier dan ook (zelf)belonend móet zijn wil het evolutionair succesvol zijn.
Nu praktisch:
- je maakt dus gebruik van de neiging tot synchroniseren en imitatieleren (grondwerk volgens H.)
- een bewust gericht gebruik van OC om de resultaten die je nastreeft te belonen en je schiet vele malen sneller op.
Warboel
