Diestelmans Liesbet schreef op woensdag 13 augustus 2008, 22:37:


Hoi! Was jij niet in Birmingham?
Intussen hebben we ook net een Birmingham-verslag gehad van Pat zelf. Hij vond het natuurlijk super, was ook heel blij dat er de zondag nog meer mensen waren dan de zaterdag, op de gewone amerikaanse tour stops is dat meestal omgekeerd.
Nog interessante dingen die hij gezegd heeft...
Over trailerladen: dat hij vroeger massa's demo's gedaan heeft waarbij het om het laden ging, of dat hij het deed voor het publiek, en niet voor het paard. Dat als hij nu een nieuwe trailerladen-instructie-DVD maakt (is bezig zegt ie) dat hij dan liever richtlijnen voor een twee maand durend programma zou geven waarbij de relatie met het paard altijd eerst komt, zoals hij het met zijn eigen paarden op het gemak ook doet.
Dat is trouwens iets wat nu heel duidelijk wordt, die drie regels om parellistudent te zijn, met als eerste dus dat de relatie met je paard altijd voorop staat. Hij vertelde dat hij vroeger wel eens mensen moest tegenhouden die zo task-oriented waren dat ze hun paard mishandelden in zijn ogen.
Hij heeft ook grote plannen voor de savvy-club en leren via tv, internet, via je GSM zelfs, dat je als je tegen een probleem aanloopt gewoon met je telefoon (ik heb dus een I Phone nodig denk ik) inlogt en een videotje kan zien van een paard met een gelijkaardig probleem, hoe je het bij verschillende paarden met verschillende horsenalities kan aanpakken, enzomeer. Hij wil ook een savvy-tube, een youtube voor parellistudenten dus. Ook komt er Parelli op Sky TV, wat volgens hem vanaf 2009 al in Europa ook zal te zien zijn. Grootse plannen dus. Nu, als ik zie wat hij al allemaal bereikt heeft, zou het wel eens kunnen gebeuren ook.
En ja, ik wil nog steeds instructeur worden, maar er is geen haast bij. Ik wil liever van de journey genieten dan er perse snel aan te komen. Dus eerst volgende zomer cursus L3-4 in de UK (ik hoop maar dat mijn plaats veilig is, heb nog geen bevestiging gehad en ik hoor dat het na Birmingham helemaal volzet is al...) met mijn eigen paard en dan zien we nog wel. Tegen dan zijn hoogst waarschijnlijk de ingangscriteria voor university en wie weet de hele instructeursopleiding al wel weer veranderd, wie weet kan het dan ook dichter bij huis.

Groetjes,
________________________________________________ Nathalie

marianne laenen schreef op woensdag 13 augustus 2008, 22:36:

Heerlijk leuk om te lezen wel.
Mensen fokken paarden al een tijdje naar liefst iets kalmere beesten, nog niet zo heel lang evolutionair gezien, maar kennelijk heeft het met Sela toch al iets uitgehaald
Ik schreef al eerder dat we hier in Pagosa ook in een demo zulk een extreem 'left brain' paard hadden, die ging dus ook doodleuk liggen, rolde met zijn benen in de omheining, en ging dan wachten tot hij geholpen werd, volledig rustig en gezellig genietend van de aandacht. Ik zou het niet geloofd hebben als ik het niet met m'n eigen ogen gezien had.
Waarom zou dit 'te' erg zijn? Als je haar dumpt in de prairie, ja dan heeft ze een probleem, als ze bij het zien van een leeuw denkt 'heei! leuke poes om mee te spelen' maar zolang ze bij mensen woont kan ze er maar profijt van hebben, en voelt ze zich bij jullie vast beter dan zo'n volbloed-stressbeest 'help! de vuilniszak ligt een meter verplaatst! HELP!!'

Volgens mij ga je er nog veel plezier mee hebben.

Parelli verandert continu, verbetert continu. Pat zelf verandert, in hoe hij de dingen doet (bijvoorbeeld het trailerladen zoals ik al schreef), maar nog veel meer verandert de manier waarop hij zijn programma aan de mensen wil aanleren. Hij is oorspronkelijk met zijn thuisstudiepakketten begonnen om bv. de verafgelegen mensen in Australie iets te kunnen geven. Langzaamaan begon hij dan de resultaten te zien, van mensen die niet (zoals in het prille begin) van hem les hadden gehad, of zelfs nauwelijks van een instructeur, en kon hij de resultaten van zijn pakket zien. We weten al lang dat hij daar niet altijd tevreden mee was, Linda vertelt dat ook al op de L&HB DVD's, dat ze level 3 mensen zagen met ongelukkige, geforceerde paarden. Ze blijven dus aan die thuisstudiematerialen sleutelen om de boodschap duidelijker te maken, en de veranderde levels assessments zijn daar een belangrijk deel van, gezien die assessments juist de strevers onder ons erg gaan leiden.

Ik zal de 'regels' van Parelli nog even herhalen:
1 De relatie met je paard komt op de eerste plaats (niet de prestatie)
2 Bestudeer alle vier savvy's (basis eerst, dan pas specialisatie)
3 Blijf jezelf continu verbeteren

Nu ik hier live ben zie ik (in momentopname dan toch) hoe Pat en Linda Parelli zouden willen dat we met onze paarden zijn. Ik zie ook dat veel mensen die van zichzelf vinden dat ze Parelli doen daar maar voor een deel aan voldoen, ikzelf trouwens ook hoor. Bijvoorbeeld ik dacht dat ik al redelijk goed bezig was met opzadelen bv. omdat ik dat doe zonder halster en zonder afgesloten ruimte, zodat Lolita wel degelijk met haar volle medewerking wordt opgezadeld. So far so good, maar als ik in de demo's hier zie hoe fijn er ook nog gekeken wordt hoe je paard mee wil werken bij het aandoen van het halster, hoe ze letten op de kleine tekentjes van 'euh ik weet niet of ik wel wil/durf' ... Niet dat het nu erg is dat ik wat meer direct-line was - hup met dat halster (paarden vergeven immers veel), maar het is mooi te weten dat we naar nog beter kunnen streven.
Ik ga het nu trouwens nog moeilijker hebben als ik op 'normale' maneges en paardenevenementen kom. Hier ben ik er nu zo aan gewend dat paarden de mens 'vangen' en dat het niet omgekeerd moet, dat paarden plezier hebben, op hun mens letten, meedenken,... Het opstappen bv., zoiets simpels. Als ik zie hoe de paarden zijwaarts naar het hek toekomen waar hun baasje opstaat om ze te laten opstappen, of de reusachtige trekpaard-paint kruising van de kleine Avery, dat paard vindt het maar niks dat ze op de normale manier opstapt met haar korte benen helemaal naar die stijgbeugels, dus die tilt haar heel voorzichtig op met zijn hoofd-hals tot ze op zijn rug glijdt. Als paarden van A naar B geleid worden kan dat ook aan een enkel touwtje om de hals of zelfs zonder, ze lopen niet weg van hun mens. Paarden staan rustig stil voor opzadelen en opstijgen, niet vastgebonden, en als ze niet zouden stilstaan dan wordt er gekeken waarom en een stapje teruggegaan. De was van Parellimensen is te herkennen aan de cookiecrumbs en de graantjes die overal tussen de kleren zitten. Bij het rijden met teugels op contact (finesse) is het eerste doel een relaxed paard, dan pas de rest er bij. Niet de opgefokte 'normale' paarden die (letterlijk) stijf van de stress rondtrippelen, scheef en met een holle rug, en soms ook nog onderhals... En zo kan ik nog wel even doorgaan. Niet dat het hier allemaal continu rozengeur en manenschijn is, we leren ook allemaal nog. Het leuke is dat de drijfveren van de mensen hier met hun paarden zo anders is, en dat is heel aangenaam. Je zou denken dat we, omdat we met zo weinig tevreden zijn en niet eisen dat het NU gebeurt, dat we ook niet veel kunnen doen met onze paarden, maar het tegendeel is het geval, ik zie hier de leukste dingen gebeuren.

Expect a lot, accept a little, reward often!

Groetjes (en sorry voor de preek)
________________________________________________ Nathalie

Frans Veldman schreef op woensdag 12 november 2008, 13:17:


Dit boek vond ik zeer interessant en bevestigde eindelijk een paar dingen die mijn gezond boerenverstand al vermoedde:

Twisted Truths of Modern Dressage
by Philippe Karl

http://www.equibooks.com/philippekarl.html

Wil! Goed dat Chaser jou heeft...
Moet vreselijk zijn voor jou, je slaapt vast haast niet. 18 is niet oud! Hier mijn 17 jarige superpaard en 19?jarige kerel die mij de indruk geven nog tientallen jaren verder te kunnen.
Sterkte Wil. En volhouden Chaser, eten en drinken hé!