Hallo iedereen,

Al een tijdje lees ik dit forum mee dus het wordt tijd dat ik mij eventjes kenbaar maak.
Ik ben 31 jaar oud en heb twee paarden. Cesar is mijn eerste paard en dus mijn grote liefde, ruin, 1m50, geen papieren, anglo-arabiertypje. Door zware medische problemen (arthrose, operatie, lang verhaal) is hij niet meer te berijden en geniet hij dus van vervroegd pensioen op de leeftijd van 15 jaar. Hij staat momenteel op pension bij een vriendin, samen met haar twee merries overdag in de wei en 's nachts op stal.
Sinds 2,5 jaar heb ik dus een nieuw paard erbij: Lolita, 13 jaar oud, Westphalenmerrie met dressuurvoorgeschiedenis. In afwachting dat we aan ons huis een weide en stal in orde hebben (hopelijk nog voor de zomer!) staat ze op een manege (ja ik weet het, verre van ideaal, ik werk eraan) .
Wat ik met Cesarke al was begonnen heb ik met Lolita verdergedaan: Parelli Natural Horsemanship, voor wie het iets zegt: ik ben nu eind level 2 bezig. Ik vind PNH echt heel goed en ik weet en kan stukken meer dan vroeger wat betreft het mentale en emotionele van een paard (samenwerken, respect, impuls, ...). Wat betreft het fysieke en lichamelijke welbevinden van de paarden weet ik al een tijdje over oa. natuurlijke huisvesting en voeding ed. maar wat ik op deze site heb bijgeleerd over hoeven is echt fantastisch. Ik heb ook net het boek ontvangen en in één ruk uitgelezen. Lolita's ijzers zijn er een maand geleden afgehaald en Petra (staat in jullie lijst) komt wekelijks de hoeven bekijken en bekappen. Binnenkort hoop ik ook nog de cursus bij Frans en Ilona te kunnen volgen en dan wil ik het zelf ook gaan bijhouden!

Zo, dat was het in het kort, en straks ga ik vragen stellen!
Nathalie

Een beetje gelijklopend met de discussie over paddock-bodems die al aan de gang is: zou je grind overwegen?
Ik ben zelf nog bezig met het aan mijn huis alles in orde te krijgen om de paarden mij te kunnen houden, een (open) stal is in aanbouw (betonvloer), vandaar loopt een breed pad van ongeveer 4x10 m naar de paddock, deze is gevuld met houtsnippers (gekozen omwille van de goede drainage, het is hier erg laaggelegen en nat), achter de paddock ligt een kleine weide. Nu kan ik nog een bodem kiezen voor het pad tussen stal en paddock, best geen beton want er staat een eikeboom middenin.
Nu dacht ik na het lezen van het boek dus aan grind ofzo, dat zou immers het voordeel hebben tov. beton dat het ook thv. de zool en vooral de steunsels ook slijtage geeft ipv. enkel van de hoefwandwand. Maar te fijn grind blijft misschien in de hoef zitten? Te grote stenen geven misschien meer kans op peesletsels (plots omklappen)? Ronde keitjes of keien (zoals Xenophon aanraadt?) geven misschien wel goede doorbloeding maar ook geen slijtage denk ik? En 'normale' paardemensen verklaren mij waarschijnlijk voor gek... maar daar kan ik al tegen.
Wat denken jullie?

Nathalie

De laatste tijd zie ik regelmatig berichten langskomen waarin iemand die (terecht) enthousiast de ijzers bij zijn paard liet afhalen schrijft dat ze nu twee of drie weken verder zijn en dat alles goed gaat. Hier heb ik natuurlijk geen probleem mee, maar ik wou ter informatie mijn verhaal (dat ook nog bezig is) even plaatsen, misschien heeft iemand met (hopelijk tijdelijke) problemen hier iets aan.
Ik lees hier al bijna een jaar mee (zeer interessante discussies hebben jullie vaak!) maar schrijf haast nooit, in bericht #352 had ik mezelf al even voorgesteld trouwens.

Mijn merrie Lolita is eind december van de ijzers afgegaan. Ze had voordien met de ijzers geen enkel probleem maar na het lezen van de info op deze site had ik een probleem met de ijzers, dus... Op dat moment stond ze nog op de manege op stal, enkele uren op de paddock en éénmaal per dag met mij nog de stal uit (Parelli grondwerk en/of rijden). Toen de ijzers eraf waren had ze niks last. De hoefwand was natuurlijk door de smid nog te lang gelaten en die brokkelde vooral aan de kwartieren langzaam af. Voorzichtigheidshalve bereed ik haar niet maar we deden zonder problemen grondwerk op zachte bodem, en wat stappen op beton. Na twee weken werd ze voor het eerst natuurlijk bekapt door Petra Van Langevelde, Strasser Hoofcare Professional. Zij besprak de mogelijkheid van een pijnlijke periode maar zou (naar Strasser maatstaven) relatief terughoudend bekappen om dit tot een minimum te beperken. Na deze eerste trim liep mijn paard nog steeds even vlot. Nu merkte ik toevallig ook op dat ze op steentjes (zoals te verwachten) enorm gevoelig was, dit had ik eerder niet opgemerkt omdat ik het denk ik ook niet geprobeerd had. In het begin werden de hoeven elke week bekapt, met controle door lopen op beton voor en na.
Na een maand begon het op eieren lopen: eerste pasjes uit stal moeizaam, bergaf zeer voorzichtig, scherpe bochten heeeel traag en voorzichtig nemen. Vanaf dan twee maal per dag aan de hand een half uur stappen op het harde op eigen tempo, uurtje in de stapmolen en 's morgens op de paddock. (Ik weet het, ik weet het, dit is niet zoals het hoort, maar toen kon ik tijdelijk niet anders, ik neem aan dat er nog mensen zijn die in de ijzer-blootvoets-overgangsperiode zitten die tegelijk ook met de concepten van natuurlijk paardhouden nog in de 'overgang' zitten)
Toen werd ze ook nog eens mank links voor. Hierdoor werd ik echt ongerust, want dit had ik bij beschrijving van de overgangsperiode nog nooit gehoord. Nu werd dit soms ook slechter na de bekapping, intussen om de twee weken. Het manken was er evengoed op zachte als op harde bodem trouwens. Aan kogel en pezen was niks te zien, DA zag later ook niks.
Na een dikke maand van 'Wat is er toch met je paard', 'Moet mijn hoefsmid er eens naar kijken?', 'Waarom doe je je paard dit aan?' kon Lolita eindelijk bij mij thuis komen staan, 24/7 buiten met paddock, weide, inloopstal en hoofdzakelijk zachte bodem (en ruin-vriendje Cesar, die ik vanaf dan trouwens zelf ben gaan bekappen volgens boek en cursus van Frans en Ilona en cursus Wild Horse Trim van Wout Overbeeke). Bij Lolita was op die zachte bodem dan al geen onregelmatigheid meer te zien, op straat nog een beetje. Ook die stomme stalbenen waren verdwenen.
Intussen zijn we bijna zes maand van de ijzers af, ik rij terug volop in de paddock op zachte bodem, buiten zijn we net begonnen aan wandelingen met Smit hoefschoenen. Zelden zie ik nog licht manken (altijd links voor) en haar gangen lijken mij nog wat beperkt. Nu wordt ze om de drie weken bekapt, en de bedoeling is dat ik dit op termijn ook zelf ga doen. De gevoeligheid voor steentjes is er uiteraard nog en ook haar erbarmelijk platte zolen. Over een jaar kan ik jullie hopelijk vertellen dat dat ook in orde is!
Zo, dit hele verhaal enkel om te waarschuwen dat zelfs als het de eerste weken goed gaat er nog problemen kunnen komen, en ook mijn ervaring delen dat die problemen dan ook wel weer verdwijnen. En dat 24/7 beweging zooo belangrijk is!

spinnetje schreef op woensdag, 15 juni 2005, 1:16:


Ja, nu nog wel. Maar ik wil het op termijn zelf kunnen bijhouden en ben toch ook wat bang dat er met Strasser blijvende gevoeligheid zou zijn na een aantal verhalen hier. Ik heb op zich wel veel vertrouwen in Petra en kan hierover ook met haar praten, ze is trouwens bereid deze zomer samen met Wout Overbeeke (Wild Horse Trim, sluit dicht aan bij Paardnatuurlijk) rond Lolita samen te zitten. Dat lijkt mij heel leerrijk, ik laat zeker wat weten dan.

De paarden thuis dat is inderdaad zalig... Ik heb ze allebei al een aantal jaar maar leer ze nu pas echt kennen, wat ze leuk vinden, hoe ze slapen,... Als ik thuis ben kan ik uren naar ze blijven kijken.

Groetjes,

Nathalie

perdida schreef op dinsdag, 14 juni 2005, 23:43:

Dit vind ik een heel interessante uitleg. Ik wil echt graag begrijpen waarom die linksvoor gevoeliger blijft (en weten of het nog goed komt dus). Ik rij en speel normaal heel goed verdeeld links/recht, ook opstijgen aan beide kanten. Ik vond Lolita nooit opvallend een sterke of zwakke kant hebben, ook niet bij dressuur vroeger. Maar bij achteruitgaan wijkt ze vaak af naar rechts, dus dit past dan mogelijk bij een rechtsgebogen paard.
Petra vindt de linker voet trouwens ook inderdaad slechter dan de rechter: een (nog) plattere zool en meer neiging tot ondergeschoven/samengetrokken hielen (hoop dat ik het juist heb).

Groetjes, Nathalie

perdida schreef op donderdag, 16 juni 2005, 12:32:


Hallo Perdida,

Mijn Lolita heeft de hoefschoenen van Smit, op maat gemaakt en het nieuwste model. Ik heb ze nog maar een keer of zes gebruikt maar ben er heel tevreden over. Een achterschoen ging steeds draaien maar na mailen na Mr. Smit kreeg ik de handleiding om de schoen nog beter passend te maken (aanspankabeltje bijregelen) en dat is nu dus verholpen. Aandoen duurt 1 minuut per schoen, ik heb nog geen wondjes ofzo gezien, enkel de eerste keer (meteen anderhalf uur weggeweest) waren de hoefballen achter licht geirriteerd, de volgende dag was dit weg. Gezien ze op maat gemaakt zijn en de schoen uit zacht rubber bestaat (de zool is hard stevig rubber natuurlijk) verwacht ik hier ook geen problemen mee.

Groetjes,

Nathalie

perdida schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 11:25:

Op de website van Smit www.smit-rijssen.nl staan namen van mensen die de schoenen aanpassen. Bij mij was dat dus Petra die mijn paard verder ook bekapt. Petra komt wel een eind tot in Vlaanderen normaal gezien.
Een dikke maand na het nemen van de maat (met plasticfolie en kunststofgips, zag er sexy uit) kreeg ik de schoenen rechtstreeks met de post toegestuurd, de gipsen modellen van de voet kreeg ik erbij. Die gipsmodellen uit de schoenen krijgen was trouwens vreselijk moeilijk, en ik vreesde dus al voor het uitdoen bij het paard zelf... maar dat gaat echt super makkelijk. Uitdoen duurt trouwens 10 seconden per schoen maar bij het aandoen krab ik eerst even de hoef schoon, vandaar een minuut per schoen.

Nathalie

e m kraak schreef op zaterdag, 18 juni 2005, 3:37:




Hallo iedereen,

Die Skinner site is echt een enorme aanrader! Heel goed gemaakt. Ik had al wel vaag de klok horen luiden en ben het boek van Inge aan het lezen maar hiermee leer ik de droge theorie echt goed. En je merkt inderdaad dat het gemaakt is door specialisten in leren: set up for succes indeed! Nu heb ik in deze hitte lekker met de laptop onder een boom de hele theorie over reflexen doorlopen en zit nu halfweg het operant conditioneren. En meteen bijgeleerd hoe je kinderen minder kunt doen huilen en hoe bijgeloof ontstaat
En nu ga ik nog meer twijfelen om bij mijn Parelli-paard toch al maar een gesproken bridge te installeren (moet normaal wachten tot na level 3).
Maar een lichaamstaal-bridge hebben we denk ik eigenlijk al (verschillende zelfs: mijn lichaam gaat in relax-houding, of paard naar mij toe vragen). Ik dacht dat ik enkel aan wijken voor druk (stoppen met paardjetreiteren dus) deed maar nu ik ons zo eens bekijk stel ik eerst een vraag (cirkel naar rechts in galop aub) doe dan een tijd niks en juist op het moment dat ik dat extra beetje meer stelling naar binnen, loshangend touw, of gewoon weer een kwart cirkeltje langer dan de vorige keer krijg vraag ik haar terug naar binnen (bridge dus) en als ze dan bij mij staat volgt de beloning, en dat is niet alleen de rust (ff niets doen) maar ook haar hoofd tegen mij aan en knuffelen.
Of ik zoek redenen waarom ik toch niet helemaal in het hoekje van het vermijdingsleren zit...

Nathalie

Net even de factuur van mijn Smit schoenen erbij gehaald: 54 euro per schoen, en verzendingskosten.
Trouwens ook minder goed nieuws: gisteren op wandeling is een schoen zomaar kapot gegaan, ineens vloog ie weg, was kapotgescheurd, geen idee wat er gebeurd is. Misschien dat het rubber bij die temperaturen boven de 30 graden het toch moeilijker heeft. Meteen naar Smit gebeld en hij maakt zonder probleem kosteloos een nieuwe.

Warme groetjes,

Nathalie

e m kraak schreef op maandag, 20 juni 2005, 12:57:


Waarop ik nog eens wil zeggen dat die Skinnersite een echte aanrader is. Enkel engels moet je kunnen, en dan staat niks je in de weg om de theorie van gedrag en leren echt goed te begrijpen. Zit nu trouwens aan hoofdstukje stimulus control - het komt steeds dichter bij de praktische situatie met het paard. En ik zag dat er aan het eind stukken bijzitten over angst en over self-control, dat lijkt mij dan nog het meest interessant te zijn. Want al die kennis is inderdaad maar nuttig als je ook jezelf voldoende kan veranderen om ze ook toe te passen.
Ga gewoon naar die site en begin, je kan er aan verder doen wanneer je tijd hebt, op eigen tempo dus.

Nathalie

Esther schreef op maandag, 20 juni 2005, 18:39:


Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, en als Parelli-meisje vind ik dit heel interessant want doet me weeral eens over de dingen nadenken (is altijd goed natuurlijk ). Langs de andere kant heeft HannahFroukje ook een punt als ze zoveel kilo paard echt niet over haar heen wil (ik ook niet trouwens) en dit het beste lukt door opvoeren van druk, inderdaad zoals de paarden onderling ook doen ('ga NU uit mijn buurt'), uiteindelijk is het dan juist een duidelijke taal omdat ze dit van soortgenoten ook al kennen.
Als een 2 bener de alfa niet is, dan ... wordt die inderdaad soms (in het ziekenhuis) geschopt. Maar zoveel vaker inderdaad helemaal niet, kijk maar naar kleine kinderen die zonder probleem (en zonder alfa te zijn veronderstel ik toch) rond de paarden spelen. Maar dat kan dan weer te maken hebben met het algemeen gegeven dat jonkies altijd veel meer getolereerd worden, van veulentjes verdraagt een paard veel meer. Hoe het zit met volwassen 2beners die zich niet 'dominant' opstellen naar het paard vindt ik heel moeilijk in te schatten, verdraagt het paard ze omdat ze niks irriterend vragen? (Weer een andere vraag: wat voor recht hebben we trouwens om wel irriterende dingen te gaan vragen - dat het paard door ons gehouden wordt en dat we er dus iets mee willen doen?). Nu stel ik me zelf ook niet vaak 'dominant' op, maar wel dus als ik iets wil en mijn paard eigenlijk niet, en dan door het opdrijven van druk. Maar als ik voorbij een enge brievenbus wil zonder op de rijbaan uit te wijken (gevaarlijk) wil ik duidelijk iets maar ga het niet met opdrijven van druk oplossen, dat werkt niet, wel approach en retreat en de lichtst mogelijke druk.
Hoe meer ik nadenk hoe meer ik besef hoe weinig ik weet...

Nathalie

Michiel schreef op maandag, 20 juni 2005, 20:23:


knip

Hier wou ik even op reageren gewoon omdat ik in de praktijk bij mijn paarden zie dat één paard wel degelijk de ander kan sturen waar hij wil. Dit is natuurlijk nog niet hetzelfde als op afstand vragen 'kom eens hier' (ze lopen wel vanzelf naar elkaar toe trouwens als de afstand tussen hen te groot geworden is), maar wel het andere paard gaan halen en naar daar meenemen waar ze wil.
Even schetsen: ik heb twee paarden, de merrie (Lolita) is de 'baas' over de ruin (Cesar). Dat is te merken bij een voeremmer of hooibaal, Lolita stuurt Cesar weg en niet omgekeerd. Bepalen waar ze naartoe gaan doen ze allebei, Cesar gaat zelfs vaker het initiatief nemen om bv. naar het stalletje te gaan, Lolita volgt dan omdat ze uiteraard bij de (mini)kudde wil blijven. Maar ik zie Lolita heel vaak Cesar sturen, om het met Parellitermen te zeggen: driving game from zone 5. Ze vindt zichtbaar dat er nu wel genoeg geluierd is en ze wil terug naar de wei, maar ipv. gewoon alleen te gaan en te hopen dat Cesar wel meekomt gaat ze hem echt sturen. Dus ze drijft inderdaad van achter (loopt achter hem) maar bepaalt wel degelijk de richting waarheen hij gaat, voor zover ik kan zien door haar hoofd links of rechts van zijn achterhand te positioneren. Hier is dus geen leidmerrie vooraan meer nodig, ze is hier drijver en richtingbepaler in een.
( Ik zit hier trouwens graag naar te kijken omdat ik vanuit Parelli net hetzelfde wil doen maar daar nu nog de lange lijnen aan het hoofd voor nodig heb als ze mijn focus niet volgt.)
En verder vind ik je instelling van 'going with' heel mooi, en ben ook benieuwd hoe ver je daar mee kan komen.

Groetjes,

Nathalie

Marleen den Arend schreef op maandag, 20 juni 2005, 21:06:



Jaa, dit zie ik ook dagelijks gebeuren natuurlijk!

Michiel schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 10:21:


Ik ben helemaal akkoord dat dit 99% leiderschap niet leuk/goed/nodig is. Pat Parelli zegt dit trouwens ook, op de audiotape bij level 3 zegt hij dat een 51-49 overwicht (zo klein mogelijk dus) het ideale is en dus niet het 100-0; dit betekent dus ook maar in 1 of 2 procent van de onderlinge communicatie eenrichtingsverkeer.

Nathalie
(weet veel van Parelli, wil meer weten van andere dingen)

Esther schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 11:50:


Inderdaad, mijn blikveld wordt telkens wat ruimer


Geweldig leuk vind ik dat! Ze zijn zooo slim.

Druk gebruiken doe je natuurlijk

Ik ben helemaal akkoord dat paarden goed het verschil zien tussen 2beners en paarden (en andere soorten 4beners), anders zou een hengst bv. evengoed amoureuze intenties hebben naar een mens (of een koe) en dat is niet zo, uitgezonderd het gekende voorbeeld van met de fles grootgebrachte veulens die trouwens dan nog steeds het verschil zien tussen mens en paard, alleen denken ze van zichzelf dat ze ook mens zijn (kijken namelijk niet in de spiegel ).
En dus inderdaad is het 'paarden werken onder elkaar met druk en wij doen net alsof we paard zijn, dus doen we dat ook' geen goed argument. (Ik kan ook niet de alfa van de kudde zijn, ik ben maar een uurtje per dag bij de kudde)
Maar, wil dat daarom ook zeggen dat als mens druk gebruiken bij paarden niet mag/kan? Niet noodzakelijk denk ik, dat ene argument is slecht, maar er zijn er misschien wel andere die wel goed zijn? Bv. paarden kennen het concept al van soortgenoten dus begrijpen het ook snel van andere dieren? Ik zie trouwens ook over soortgrenzen heen wel dit soort communicatie, een paard die een schaap wegjaagt bij het hooi, of een merel die een mus wegstuurt, ... Niet dat ik zo voor druk ben, persoonlijk gebruik ik er liever geen als het kan. Niets zo leuk als in harmonie rond te rijden zonder hoofdstel (met carrot stick wel hoor) of zadel, galopwissels -okee nog wat springerig-, van galop naar stilstand op een zucht... Maar soms heb ik toch eens opdrijven van druk nodig als er iets nieuws aangeleerd moet worden. Maar misschien komt dat alleen omdat ik nog geen andere oplossingen ken...

En met een wedstijdje rennen zouden we altijd

Ja, da's nog zoiets, dat zouden ze nooit mogen te weten komen als je het goed aanlegt.


Groetjes,
Nathalie