Peter Donck schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 17:01:


Waarmee je inherent de groep veulens ontzegt. Veulens zijn een belangrijk onderdeel van een familiegroep. Niet alleen voor de merries, maar voor de hele groep. De meest intensieve interactie en meest hechte band hier was tussen vader en dochter, daarna overtroffen door vader en zoon.

De afweging is tussen een stukje welzijn van de groep en de kans op toekomstig welzijn van het veulen.
Vanwege de onzekerheden, waarop je gelukkig enige invloed hebt, kan je dat niet op een goudschaaltje afwegen.
Ik kies voor sporadisch een veulen wat dan zo lang mogelijk blijft.

hc

Peter Donck schreef op zaterdag 30 augustus 2008, 16:33:


Niets tegenstelling Peter, alleen een aanvulling dat de veulens een belangrijke rol in het welzijn van de groep spelen.
Hoé belangrijk dit tov het toekomstige welzijn van een veulen is???

Geen ENKELE kritiek op jouw keuze. Alleen een aanvulling voor de meelezers bij een prima beslissing.

Er is niet bepaald een grote vraag naar veulens zonder investeringswaarde die 'alleen maar' alles mee hebben wat betreft opvoeding. Het vinden van een goed adres ís een forse uitdaging ja. Niet fokken lost dat op, daar is geen discussie over mogelijk.
Ik heb verder geen enkel 'doel' met het geboren worden van veulens. Ik 'fok' niet: heb héél af en toe een gezonde, sociale en goed opgevoede jaarling over als bijproduct van de manier van paardhouden.
Wellicht dat mijn compromis in de toekomt ook verschuift. Ik heb op het moment slechts twee vruchtbare merries (de twee waarvan ik zelf van deze hengst een veulen zou willen) dus dat maakt het probleem al een stuk kleiner terwijl hengstlief en de vijf merries toch volop kunnen 'socialiseren'

Verder is het eigenlijk een erg ráár probleem, zeker hier. Wij eten hier van alle dieren zowat alle overschot zelf op. Met de paarden is dat geen optie. Waarom niet, daar kan ik geen rationeel argument voor geven. Zelf opeten zou een humanere keuze zijn dan een onzekere toekomst...

hc

Wij geven de geiten en varkens ook namen. Slachten van een naamloos konijn of naamvarken is allemaal moeilijk. Ik ervaar niet zoveel verschil en we doen ook voor allemaal onze best ze met welzijn te laten leven.
Inderdaad zijn we selectief in wie we van de dieren laten mee-eten.

Zit trouwens een interessant cultureel aspect aan. In verschilende door onze westerse kijk naar de geschiedenis verbannen culturen was het opeten van een overleden familielid een onderdeel van hun voorouder-cultuur en een ultiem eerbetoon.
Dat is niet zó veel anders dan onze zoon die zeer gedecideert roept 'maar NIETS van Knor' als we zeggen dat die-en-die komt eten.
Vandaar dat ik denk dat je een jaarling beter met waardering zelf kan opeten dan aan ???? te verkopen. Emotioneel/cultureel ligt het doén wat lastiger.

Wat de hoevéélheid betreft is gemiddeld 200 gram vleesproducten per dag per persoon relatief niet eens veel. Daarmee kom je al op 70 kilogram per jaar netto vlees.
Wij hebben regelmatig gasten die mee-eten en het is schókkend als je bijhoudt wat je met je gezin in een jaar opeet.
Dat vlees groeit niet in cellofaan en daarvoor wordt door íemand een dier gedood en tot roze op een wit bakje verwerkt. In ons geval door mij met uiterste zorgvuldigheid zo effectief en stressloos mogelijk geslacht en door mijn vrouw met zorg kundig verwerkt opdat we er optimaal gebruik van maken. Wij waarderen ons voedsel. Wij waarderen de dieren daar extra om. Net als we de geiten extra waarderen om de melkproducten die we dagelijks door hen eten.

@schimmel
De verbanden zijn niet zó generiek Peter.
Het grijs-gen kent heel veel vormen en het gedefinieerde 'probleem'gen is voor één vorm. Daarnaast spelen multigenen verschillende invloedrijke rollen.

Het lijkt me evident dat je niet fokt met een paard wat melanomen heeft, net zo min als met een paard wat overgevoelig is voor zonlicht op het wit, of een paard wat licht(over)gevoelige ogen heeft.

Ik heb hier één 'melanoom-witte' schimmel en die merrie is inderdaad mbv pzp onvruchtbaar. Dat is ze om die reden al 6 jaar, want het verband is niets nieuws

hc

Peter Donck schreef op zondag 31 augustus 2008, 19:49:



Ah!! Dat is het:, dan ben ik al 35 jaar geen moderne fokker

Mbt de relaties g-gen en melanomen is deze niet identiek. Het g-gen veróórzaakt niet de melanomen en verschillende multigenen blijken het probleem te omzeilen,
Het is dus overkill om elk paard met g-gen uit te sluiten. Zelfs foút om op dat g-gen te selecteren omdat het g-gen op zich niet de probleemdrager is. Dat is in een ander topic al terect door Egon opgemerkt.
Goed ouderwets fokbeleid sluit díe schimmels uit welke het melanoom-probleem mee vererven.
De overige schimmelvarianten ook uitsluiten is een onnodige vermalling van de genetische basis.

Mbt eten hoef/wil ik niets bewijzen doch het is voor mijn prioriteiten en dus keuzes beslist nuttig om fundamenteel na te denken. Een paard wat geslacht wordt eet je als je salami koopt indirect ook zelf...
Het humaan slachten en verwerken van jouw paard lijkt míj 'beter' dan het de handel in sturen. Dat ík daar een cultureel/emotioneel blok over heb is míjn probleem. Het vanwege mijn probleem de handel in sturen van mijn paard is feitelijk een hoogste egoïstische keuze.
Het beste is voorkomen deze beslissing te moeten nemen

hc

Peter Donck schreef op maandag 1 september 2008, 12:17:


Wat ik er van denk te begrijpen is:
- Het is een gen wat versnelde consumptie van zwart pigment 'aan' zet waardoor er steeds minder in de vacht zichtbaar is.

- Er zijn verschilende andere genen die het gebruik, verdeling, verdunning, ervan óók beïnvloeden.
Een andere genetische kleuropbouw met G geeft een ander fenotype schimmel en een meer/minder groot pigmentgebruik.

Wat ik niet goed begrijp is hoe een witter wordende schimmel toch onverminderd zwarte (en/of bruine) spikkels kan blijven houden welke daardoor relatief steeds duidelijker worden.


Het gen zet niet de melanoomvorming aan/uit. Dat is nl. wel/geen concentrering ervan in een gezwel. Als je geen melanomen wil moet je door fok of gen-identificatie díe factor elimineren.

Door het elimineren van alle paarden met G-gen sluit je melanomen inderdaad uit. Net als alle andere eigenschappen van deze paarden en hun enorme genetische variatie. Dat lijkt míj een te hoge prijs en dus gericht het probleem elimineren beter.

hc

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 september 2008, 17:51:


én alleen vragen stellen welke het paard ook kán beantwoorden,

Vraag alleen:
1. wat het paard begrijpt
2. wat het paard kán

Bron. J.S. Rarey.
Kun je meer over lezen op mijn site

hc
www.huertecilla.net

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 20 september 2008, 0:24:


Wát ook roepen over uitzondering en regels is incorrect.

Is ook maar bij benádering helder wat regel en uitzondering zijn?

De leefomstandigheden van paarden lopen enórm uiteen.
Hoeven zijn daar een afgeleide van.
Ook indirect want de leefomstandigheden bepalen ook hoe het hele paard is. Het bewegingsapparaat van het paard beïnvloed hoe het de hoeven neerzet.
Hoe het paard voorbereid, beleerd, getraind is idem.

De regel is dat paarden onder suboptimale condities leven en dat rijpaarden suboptimaal belast worden.

Wellicht is Elmer met zijn baasje op dát punt een uitzondering.
Wat Elmer is, is een relativerend perspectief.

hc

200 m2 is niet zóveel doch wel genoeg om te bedenken of je het regenwater wel/niet in de gronde of afgevloeid wil hebben.
Afdekken met beton = afvloeien.

Grasbeton-tegels en afstrooien met steenslag (natuur- of baksteen) voorkomt gaten en daineert goed.

Het is een een beetje duur om ze te halen maar ik heb hier tientallen kubieke meters keien op het land waar we er graag wat van af hebben
Zitten ook dinodrollen tussen

Oneffen ´gestrate´ keien zijn erg goed voor de stabiliteit van het onderstel, doch voor de hoéven is er weinig geschikter dan grasbeton-bestrating met steenslag.
Ik zou daar graag een stukje van in de winterweide leggen doch hier is dát weer vrijwel onmogelijk. Wij doen het dus met de keien. Als het land na de huidige buienperiode weer wat opdroogt gaan we weer wat ladingen keien van het zomerand in de wintwerwei mikken.

hc
www.huertecilla.net

e m kraak schreef op vrijdag 26 september 2008, 15:31:


Zoals ik al schrijf zijn keien beter voor de stabiliteit van de poten.
Dat zijn ze omdat ze véél ongelijker zijn van grootte en hoogte en afgerond afgesleten: de paarden moeten hun bést doen om stabiel te staan/bewegen.
Omdat je het over slechts 200m2 hebt, maken de paarden er niet bar veel kilometers over én moeten hun best doen daarop stabiel te bewegen. Daardoor doet het afgeronde gladde oppervlak niet veel om de hoeven af te slijten.

Op grasbeton zal veel meer afschuiving plaatsvinden en bovendien met de hoef in optimale stand hiervoor: vlak.

Het is maar wat je aan prioriteit en mogelijkheden hebt. 200 m2 als verhard oppervlak is heel fijn doch je kan er niet álles van verwachten.
Het blijft dacht ik een situatie in een vaak zachte kleiwei. Als de klei betonhard droog is, dan zou het geen vraag zijn maar KEIEN, anders is er veel te zeggen voor grasbeton.

Ik begrijp jouw zorg over de gaten tussen de grasbetontegels eerlijk gezegd niet zo goed. Gewoon grove en minder grove steenslag op de gestrate tegels storten en bezemen maar.
Wellicht mis ik jouw punt volledig.

hc

e m kraak schreef op dinsdag 23 september 2008, 18:05:


Langzaam maar zeker.....

De grootse valkuil zit in het teugeldenken, in het optomen. De betekenis van het woord spreekt boekdelen.
Dát is de grote toegevoegde waarde van het weglaten ervan.
Heb ik een aantal jaren terug proberen uit te leggen. Geldt nog steeds.

Een halsring geeft de mogelijheid om signalen samen te stellen uit meer elementen en dat maakt geeft meer dresseermogelijkheden.

Élke halsring is goed Egon. Er is alleen een functioneel groot verschil tussen een slap koord en een stijve ring.
Met het slappe koord kan je eigenlijk alleen een begrenzend signaal aan de voorzijde geven. Voor alle andere is teveel armuitslag = balansverstoring nodig.
Het is maar hoe je wil rijden.
Ik wil graag de biomechanisch meest efficiënte spirale zit aanhouden en dat maakt dat ik een stijve ring gebruik.
Het is daarmee ook veel makkelijker om op voor een paard logisch manier stelling te vragen.

Arabesk weet wie het mij geleerd heeft dus die kan je er alles over vragen

hc

stumperd schreef op vrijdag 26 september 2008, 17:54:



Een halsring werkt net als elk hulpmiddel; je geeft er een signaal mee.
Ik weet niet wat wel/niet kan met een halsring: ík gebruik de halsring om signalen door aanraking mee te geven; touch the hair.


Ik weet niet wat waar in welk buurt is, want ik geef de aanraking op de hele hals afhankelijk van wat ik wil signaleren.

Hoezo heb je gelezen met ophouding? Ik begrijp die zin niet.

Met een halsring maak je halve- en hele ophouding niet anders dan met de teugel. Aan de teugel hoor je ook niet te trekken. Je geeft er alleen een onderdeel van het samengestelde signaal mee. Een toevoeging op de halve- en hele ophouding voor ´opletten´, ´langzamer´, ´stop´, ´achteruit´ en variaties daarvan.
Net als met de teugel is een signaleren, aanraking genoeg.
Ik rij exáct zoals Müsseler de samengestelde signalen en inwerkingen omschrijft. Volledig áls klassieke dressuur doch zonder aan-de-teugel-aan-het-bit.
De logica is nl. correct volgens Newton. Zie mijn site.


Of je het kan misbruiken? Geen idee. Vraag het aan de geheime expert van Arabesk of probeer het!
Probeer het met een touw eens uit: lasso met niet schuivende knoop om de hals en ga wandelen, Stap, draf, galop:
Probeer het ook gerust onder het zadel. Liefst een nerveus, voorwaards paard, dan merk je hoeveel je in te brengen hebt. Uiteraard BUITEN de omheining want een paard is niet dom en weet donders goed het verschil tussen wel of niet beperkt zijn.

Veel plezier,

hc
www.huertecilla.net

Spirithorses schreef op zaterdag 27 september 2008, 8:52:


..en als jouw paard daar niet naar wíl luisteren bukt het
en ben je passagier.

Zonder optoming (zoek de betekenis van het woord op) ben je volledig aan de bereidheid van het paard om mee te werken afhankelijk.

De halsring is itt een optoming UITSLUITEND een hulpmiddel bij de communicatie.
Het geeft je de mogelijkheid om de hals op veel manieren aan te raken. Zelfs links en rechts op twee plaatsen verschillend.

Er is een enórme adder onder het gras.
´Proberen´ is uit den boze! Proberen houdt de mogelijkheid tot falen in en dat leidt in dit geval tot ongewenste succeservaringen.
Zowel per ongeluk als door bewuste ongehoorzaamheid ligt er bij de halsring een enorm risisco in het niet kunnen betomen.
De bereidheid van het paard is je controle en omdat een paard wel vlot 500 kilo weegt mag het geen ongeleid projectiel in de openbare ruimte zijn.

Laat het dus in vredesnaam geen modeonzin worden zoals met het bitloze wat als doel op zich allerlei kwalitatief sléchte voelgoed-effecten heeft.
Optomingsloos rijden mág je niet ´proberen´ en het zo rijden buiten een begrensde omgeving vraagt héél veel ruitervaardigheid en een even vaardig als welwillend paard.
Een paar incidenten door onbenul en het is afgelopen, verboden.

hc