Esther schreef op maandag, 1 november 2004, 19:35:


IK trek vaak een vergelijking met mensen, natuurlijk ik weet dat je daarmee moet oppassen maar dan ik me het beste inleven en vind het het begrijpenlijkst. Verhuizen is toch elke keer weer anders, is weer nieuw, Dat roept spanning op. Zeker ook omdat haar verhuizing uit ijsland natuurlijk niet zo leuk is geweest, en misschien heeft ze een nieuw tehuis gekoppelt met (stukjes van) trauma's. Zelf vind je het ook altijd spannend als je moet verhuizen. Wat ikzelf denk is dat een nieuwe kudde weer eng is, een stresshormoon (meerdere stresshormenen) komt vrij uit de bijnierschors en brengt het lichaam in verhoogde paraatheid. De hormonen komen opgang en de hypofyse moet ook aan het werk. Of niet de hypofyse maar de hypofyse kwabben (voor en achterkwab) ik weet niet meer wat wat aanmaakt, sorry daarvoor. Iig een mechanisme in het lichaam moet dat aansturen. De hypofyse stuurt ook de voortplantingshormomen aan en doordat hij geprikkelt word gaat hij ook signalen naar de hormoonfabriekjes (ff simpel gezecht ) sturen waardoor ze hengstig word. Die massage haalt spanning in de spieren weg die opgewekt zijn door de stresshormomen.
Mijn losse gedachten, misschien zit er een kern van waarheid in? Stella was ook hengstig toen ze vorig jaar hier kwam maar dat kwam waarschijnlijk ook omdat ze al jaren geen ruin meer had gezien en ze hier toen meteen bij een paar ruinen werd gezet.
groetjes Ebby

ebby schreef op maandag, 1 november 2004, 19:48:


Misschien is het spanning van het vervoer? het vervoer heeft ze ooit als traumatisch ervaren en reizen met een trailer is nou eenmaal niet confortabel voor een paard (probeer het zelf maar eens uit... je moet je opeens schrap zetten want je ziet alles neit aankomen, eng en vermoeiend). Doordat haar spieren aan het werk zijn komt er natuurlijk spanning in en doordat ze stresst in dei trailer (neem ik aan...) neem ik aan van ook.
Bedoel je zo iets of iets heel anders? Want om eerlijk te zijn snap ik niet precies wat je nou bedoelt. Ze kan niet hengstig zijn, daarom gaat ze bij een hengst maar nu is ze opeens hengstig? .
groetjes Ebby

Nick Altena schreef op maandag, 1 november 2004, 18:03:

als je er
Klopt, waar ze nu staat heeft ze zeker wel afwisseling. Elke dag komt de boer, mensen halen hun paarden in en uit de wei, ze komen dus de wei in. OP het erf is best wat bedrijvigheid en je kan goed rond de polder kijken waar vanalles voorbij komt. IN de verte staan paarden van een andere pensionsstalling... En ze zijn een echte hechte kudde, die verveelt zich daar niet. Vind het ook erg raar, dat is ook de reden dat ik deze vraag stel. Ik heb, iets van een half jaar geleden toen ik dus echt niet kon komen, wel het idee dat ze me toen wel wat gemist heeft. Maar goed, de vader van de gedachte is de wens...
Dat snap je toch wel? Gewoon, geen zadel. Altijd zonder zadel tegenwoordig.
Ik heb hem al een week getest, vandaar dat ik dat ook zo opschrijf. Mijn mening is mwa, niets bijzonders... Nou kan ik niet met beugels rijden (heb dat al eerder opgeschreven) en zonder beugels tsja, voel weinig verschil eigenlijk... Maar met die testweek is toen het plezier in het rijden wel weer begonnen... Als ze last heeft van dat ik altijd zonder zadel rijd ga ik zon zadel kopen, dat bedoel ik eerder daarmee.
Misschien wel ja... Nou moet ik zeggen dat ik haar daar niet zo voor inzie, sterk karakter. Ik vind het niet goed, fijn ed dus ik doe het niet! Maar goed, het is allemaal interpetatie...
Waarom zou dat niet kunnen? Maar het is ook zo dat er over het algemeen genomen gewoon niet zo lekker in haar vel zittend uitziet.
Ik zal morgen kijken maar denk wittig richting doorzichtig gaand... Troebel.
Ze staat geen jaar op dat gras, sinds 1 mei...
Waar stond daarvoor?
Deze zin snap ik niet...
Misschien de
Hmm, zou natuurlijk kunnen....

Om eerlijk te zijn vertrouw ik die DA helemaal niet... Ze is er wel eens geweest, toen zij ze dat Stella eczeem had maar dat heeft ze dus duidelijk niet. Dat is iig wel duidelijk. Ze ademnde toen ook raar, kort, nu is dat over òf ik ben het gewent en toen heeft ze daar naar geluisterd, nadat ik haar daarop heb gewezen en erg verontrustend vond ze het niet of raar. Dus niet zon vertrouwen, ook omdat ik bepaald geen goede ervaringen heb met de (mensen)dokter... Maar om het op medisch gebied te zoeken vind ik wel een goeie eigenlijk... Maar, in de zomer was het erger... En toen was ze duidelijk wel gezond en had ze daar neit zon last van. En toch was het toen erger...
Ach, het was een anecdote, om het verhaal ietsjes smeuiger te maken. Volgens mij is volgens de NH boekjes achter je en dan zon metertje. Maar zou het niet weten, is best een tijdje geleden dat ik die gelezen hebt... Maar ik hou me daar neit aan, Stella loopt er altijd naast, tenzij ze geen zin heeft dus. En dat zie ik ook velemaler liever. Jammer dat het niet volgens het boekje is dan...
groetjes Ebby

Isabel van der Made schreef op maandag, 1 november 2004, 20:01:


Hmm, bij elke verhuizing hengstig... Stella is sinds ik haar ken 2x verhuisd, hiernaartoe en de eerste keer was ze hengstig. Had het er wel moeilijk mee. Niet verwonderlijk, ze werd ook gescheiden van haar dochter waar ze 4 jaar bij had gestaan. Later nog een keertje verhuisd, flakbij dat wel. Niet hengstig. Ze kwam wel in een kudde van alleen merries terecht. Ook weer lang wennen. Maar niet hengstig. Nou is ze nooit duidelijk hengstig, ze zal het vast wel zijn maar ik kan neit zeggen, zo nu is ze hengstig. Ik denk dat het voor paarden wel erg moeilijk is om te verhuizen, ze staan toch dag en nacht bij andere paarden en die worden als het ware familie voor ze... En ik ben zo schandalig, ik ben aan het proberen om Stella nog een keertje te proberen te verhuizen... Maar dan blijft ze daar ook voor lang staan... Wat ik van Bjork weet is dat ze best vaak verhuisd is in haar korte leventje, en afgelopen jaar nog wel vaker. Als ik het goed heb, iets van 5x.... Ik denk dat paarden toch wel een basis nodig hebben in hun leven die ze neit kunnen opbouwen als ze te vaak verhuisd worden. Kinderen durven zich ook niet te hechten aan mensen als ze te vaak worden gescheiden. Dat doet pijn. En paarden zijn toch heel erg afhankelijk van elkaar en zijn dag en nacht bij elkaar, kunnen geen contact onderling houden. Dan is dat denk ik net zo zwaar als voor die kinderen... Of zou dat een kromme vergelijking zijn?
groetjes Ebby

Jolijn Zegwaard schreef op maandag, 1 november 2004, 21:25:

Lijkt me wel, de wei is flink groot en ze krijgen er elke dag een stukkie bij... Je hebt hem zelf gezien, en weinig paarden die zon ruimte hebben...
Klopt, dag en nacht op een weiland, zomer en winter. In de winter is het of een wei of een paddok met uitloopstal. Allebei goed wat mij betrefd :).
Fjord staat er zeer waarschijnlijk bij maar ik ben nog neit gaan kijken... In de weg waar de stalling is staat ook een andere ijslander alleen dat kan ook bij een ander zijn, dat weet ik niet. IK verwacht van niet.
Jolijn, ik weet niet of je het goed begrepen hebt maar wat ze toen met jou deed was niet haar normale doen... Ja, dat deed ze vorig jaar, nu niet meer. Tempo controle is de beste controle die ik over haar heb. En dat is tegenwoordig het probleem niet meer, tenzij ze er dus neit zon zin in heeft want dan wil ze opeens niet meer zo hard... Ze kan flink rennen maar ze is eerder een type van frete! als van rennen... Het is puur looplust die ze heeft, niet een teveel aan energie. Als je haar los laat gaat ze echt niet uitzichzelf lopen.
Leuk en interesant he :). Het is zo facionerend, zo moeilijk maar ook zo mooi. Vooral als je eruit bent...
Maar leuk dat je meedenkt :). Zelf had ik in gedachten dus om haar eens helemaal los te laten, zelf kiezen of ze wil gaan lopen en anders mag ze gaan suffen...
Iig bedankt voor de antwoorden, misschien vinden we de oorzaak....
groetjes Ebby

Monica Z schreef op dinsdag, 2 november 2004, 14:59:


Mag ik naar het handvest verwijzen?

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 2 november 2004, 15:25:

Die vergelijking vind ik mank... Onze handen zijn van huid met een heel erg klein beetje haren erop. Een vacht van een paard is totaal anders. Somigen dingen gaan er bij ons haar toch ook niet af die op onze handen zo verdwenen zijn? Veder vind ik de reactie van Isabel gewoon aardig, ik bespeur geen sneer .
groetjes Ebby