Isabel van der Made schreef op maandag, 1 november 2004, 20:01:


Hmm, bij elke verhuizing hengstig... Stella is sinds ik haar ken 2x verhuisd, hiernaartoe en de eerste keer was ze hengstig. Had het er wel moeilijk mee. Niet verwonderlijk, ze werd ook gescheiden van haar dochter waar ze 4 jaar bij had gestaan. Later nog een keertje verhuisd, flakbij dat wel. Niet hengstig. Ze kwam wel in een kudde van alleen merries terecht. Ook weer lang wennen. Maar niet hengstig. Nou is ze nooit duidelijk hengstig, ze zal het vast wel zijn maar ik kan neit zeggen, zo nu is ze hengstig. Ik denk dat het voor paarden wel erg moeilijk is om te verhuizen, ze staan toch dag en nacht bij andere paarden en die worden als het ware familie voor ze... En ik ben zo schandalig, ik ben aan het proberen om Stella nog een keertje te proberen te verhuizen... Maar dan blijft ze daar ook voor lang staan... Wat ik van Bjork weet is dat ze best vaak verhuisd is in haar korte leventje, en afgelopen jaar nog wel vaker. Als ik het goed heb, iets van 5x.... Ik denk dat paarden toch wel een basis nodig hebben in hun leven die ze neit kunnen opbouwen als ze te vaak verhuisd worden. Kinderen durven zich ook niet te hechten aan mensen als ze te vaak worden gescheiden. Dat doet pijn. En paarden zijn toch heel erg afhankelijk van elkaar en zijn dag en nacht bij elkaar, kunnen geen contact onderling houden. Dan is dat denk ik net zo zwaar als voor die kinderen... Of zou dat een kromme vergelijking zijn?
groetjes Ebby

Jolijn Zegwaard schreef op maandag, 1 november 2004, 21:25:

Lijkt me wel, de wei is flink groot en ze krijgen er elke dag een stukkie bij... Je hebt hem zelf gezien, en weinig paarden die zon ruimte hebben...
Klopt, dag en nacht op een weiland, zomer en winter. In de winter is het of een wei of een paddok met uitloopstal. Allebei goed wat mij betrefd :).
Fjord staat er zeer waarschijnlijk bij maar ik ben nog neit gaan kijken... In de weg waar de stalling is staat ook een andere ijslander alleen dat kan ook bij een ander zijn, dat weet ik niet. IK verwacht van niet.
Jolijn, ik weet niet of je het goed begrepen hebt maar wat ze toen met jou deed was niet haar normale doen... Ja, dat deed ze vorig jaar, nu niet meer. Tempo controle is de beste controle die ik over haar heb. En dat is tegenwoordig het probleem niet meer, tenzij ze er dus neit zon zin in heeft want dan wil ze opeens niet meer zo hard... Ze kan flink rennen maar ze is eerder een type van frete! als van rennen... Het is puur looplust die ze heeft, niet een teveel aan energie. Als je haar los laat gaat ze echt niet uitzichzelf lopen.
Leuk en interesant he :). Het is zo facionerend, zo moeilijk maar ook zo mooi. Vooral als je eruit bent...
Maar leuk dat je meedenkt :). Zelf had ik in gedachten dus om haar eens helemaal los te laten, zelf kiezen of ze wil gaan lopen en anders mag ze gaan suffen...
Iig bedankt voor de antwoorden, misschien vinden we de oorzaak....
groetjes Ebby

Monica Z schreef op dinsdag, 2 november 2004, 14:59:


Mag ik naar het handvest verwijzen?

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 2 november 2004, 15:25:

Die vergelijking vind ik mank... Onze handen zijn van huid met een heel erg klein beetje haren erop. Een vacht van een paard is totaal anders. Somigen dingen gaan er bij ons haar toch ook niet af die op onze handen zo verdwenen zijn? Veder vind ik de reactie van Isabel gewoon aardig, ik bespeur geen sneer .
groetjes Ebby