Frans Veldman schreef op woensdag 13 mei 2009, 22:04:


Hier in FR veel gras, en het hele jaar door. In de winter minder gras maar er is altijd genoeg. Dat is een groot voordeel. Ik geef bijna geen hooi. Ander voordeel: gevarieerde vegetatie. Weides niet overbemest. Ook bomen om aan te knagen.

Spirithorses schreef op donderdag 14 mei 2009, 8:32:


Hier zijn ze een stuk moderner: ze geven bij bovenstaande therapie het advies minder te voeren.

joop schreef op donderdag 14 mei 2009, 9:47:


Ja dat advies kreeg de betreffende eigenaar ook wel en paard mag ook wel op dieet, maar er is inderdaad wel meer dan dat he

Spirithorses schreef op donderdag 14 mei 2009, 8:32:


Dat een bejaarde hoefsmid in the outback zoiets verzint... OK.
Maar voor een dierenarts anno 2009 in NL vind ik een advies als dit (en ik neem aan dat Pien het niet uit de duim zuigt) diep diep treurig! Weg met die nitwits, ga putjesscheppen of zoiets!

e m kraak schreef op donderdag 14 mei 2009, 16:34:


Ja. En zo een eigenaar compleet in verwarring brengen want ja, zo'n DA zal het toch zeker wel weten
Gelukkig weet desbetreffende eigenaar van het bestaan van PN en de adviezen en heeft zij ons het paard laten bekappen.

Maar je zóú zo'n DA toch he.... Grrr.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 14 mei 2009, 17:00:


Hier zijn de in paarden gespecialiseerde DA's in Pompadour nog steeds aanhangers van de ongedraaide ijzertherapie. Een andere in paarden gespecialiseerde DA vertelde mij onlangs trots dat hij net een weekend cursus laminitis had gevolgd. Aanbevolen therapie? stalrust met ongedraaide ijzers. Om je een indruk te geven hoe veel werk er nog te doen is! Nu weten deze DA's allemaal dat ik het anders aanpak en ook dat ik daar succes mee heb, maar zij vinden dat hun methode ook goed werkt, het duurt alleen een paar maanden. Dat vinden zij normaal.

Frans Veldman schreef op woensdag 13 mei 2009, 22:04:


Ach Frans, ik spreek enkel en alleen vanuit mij eigen beperkte gezichtsveld.
Op onze wei is het gras elk jaar al anders geweest en elk paard heeft er anders op gereageerd.
Dus gras = gras of paard = paard, nee, niet bij ons.

Trouwens, waarom wordt jij dik van koolhydraten en blijft mijn man, die vijf keer per dag koolhydraten eet, onder de 70 kg?

Alles is relatief.

Marianne

Frans Veldman schreef op woensdag 13 mei 2009, 22:04:


http://www2.vlaanderen.be/ned/sites/landbouw/downloads/dier/7.pdf

Paarden zijn één-magige dieren die voornamelijk planten en afgeleide producten van planten eten. Er zijn veel overeenkomsten met herkauwers zoals runderen,
schapen, geiten,... omwille van de voedselkeuze en de vertering ervan.
Het spijsverteringskanaal van het paard is wel anders samengesteld dan dat van de herkauwers die beschikken over extra voormagen: pens, netmaag en boekmaag. In het maag-darm kanaal van het paard heeft er een intensieve fermentatie en behandeling van het opgenomen voeder plaats. Paarden verteren het opgenomen voedsel in eerste instantie in de maag en daarna in de dunne en de dikke darm. De afbraak van het opgenomen voeder verloopt in het begin vooral enzymatisch dus chemisch; hierbij wordt vooral de inhoud van de plantencel afgebroken: de koolhydraten , de vetten en de eiwitten.
- Koolhydraten : Deze benaming omvat een grote waaier aan producten zoals
suikers, zetmeel , cellulose , hemicellulose, lignine, pectine, pentosanen .... Het gaat hier vooral over plantaardige celwanden onder de benaming ruwe celstof en de celinhoud wordt meestal omschreven als overige koolhydraten.
De afbreekbaarheid of verteerbaarheid is omwille van de specifieke vorm van de
koolhydraten sterk verschillend.
In het slokdarmgedeelte is er een gedeeltelijke bacteriële synthese uit de afbraak van zetmeel ; bij deze afbraak worden gassen gevormd.
In het bodemgedeelte van de maag worden normaal deze bacteriën gedood door het aanwezige zoutzuur HCl.

Esther schreef op vrijdag 15 mei 2009, 20:39:


Koolhydraten bestaan zowel uit de gemakkelijk verteerbare suikers en zetmeel als de
eerder moeilijk verteerbare celwandbestanddelen.
De verschillende koolhydraten worden afgebroken tot enkelvoudige suikers,
hoofdzakelijk glucose en fructose en vluchtige vetzuren, azijnzuur, propionzuur en
boterzuur.
Deze enkelvoudige suikers worden in het bloed opgenomen en ze dienen voor de
energievoorziening.
Een gemiddeld paardenrantsoen bestaat uit ongeveer 70 % koolhydraten.

Machteld Jansen schreef op dinsdag 12 mei 2009, 19:20:


Sorry Machteld, jouw hele bericht raakt ondergesneeuwd door een discussie die zelfs op hoefijzers eindigt. ( nou ja dan kun je ijzergebrek uitsluiten)
Mijn paarden halen in het gebied waar ik zit ook niet voldoende uit hooi, wij zitten in een natuurgebied dat in successie is. Het is nogal afhankelijk van de bodem hoe het zit wat voor mineralen er aanwezig zijn, is er bijv veel mangaan in de bodem, dan bemoeilijkt het voor de plant de opname van magnesium, koper en ijzer. Of stel er is veel zink in de grond dat bemoeilijkt weer de opname van calcium fosfor ijzer en koper. In likstenen zitten bij mijn weten geen vitaminen.
Veengrond heeft vaak weer wel voldoende selenium, in andere delen van Nederland kan dat weer ver onder de maat zijn. Ik voer gericht bij, ook vitamines.
Het is handig denk ik voor je mocht je een grote partij hooi hebben om eens een voedingsanalyse te doen, heb je zelf weide een bodemonderzoek. Het klinkt in ieder geval niet erg goed met je paard. Probleem is vaak met hooi en grasland dat het nogal eenzijdig is.

Esther schreef op vrijdag 15 mei 2009, 20:39:



Wat wil je hiermee nou zeggen? Er staat toch niks wat in tegenstrijd is met bovenstaand feit?


Yep, en dat is nou precies het hele punt. Paarden zijn gemaakt om cellulose te verteren (of liever gezegd, te laten verteren door micro-organismen) en ze vervolgens als vluchtige vetzuren op te nemen. Dit gebeurt in de dikke darm.
Zetmeel daarentegen moet worden opgenomen in de dunne darm. Die bij paarden in vergelijking met de meeste andere zoogdieren maar zeer minimaal is uitgevoerd. Waarbij dus vaak nog wat zetmeel onopgenomen in de dikke darm terecht komt, en daar de micro-organismen om zeep helpt. Door de zetmeel-koolhydraten kan het paard daarna niet goed meer de cellulose-koolhydraten opnemen. En die micro-organismen maken als bijproduct ook nog talloze vitaminen aan, die het paard dan ook moet missen.

De hele crux is dus, dat je door het voeren van graanproducten juist de opname van koolhydraten en de aanmaak van vitaminen saboteert.

Daarnaast hebben zetmeel-producten (graanproducten) ook nog eens het nadeel dat er veel insuline nodig is voor de verwerking. Ook hier zijn paarden niet goed voor ingericht.

Tis alleen zo jammer dat je door dit te verklaren geen geld verdient. Daarentegen kun je bakken met geld verdienen door steeds maar weer mensen wijs te maken dat paarden graanproducten met toegevoegde vitamientjes nodig hebben...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op vrijdag 15 mei 2009, 22:16:


Frans, hoe zou het dan toch komen dat paarden die, laat ons zeggen een goede deeltijdse baan hebben, het niet redden alleen met gras/hooi/b pulp?
Dit is niet alleen bij mij zo, maar ook bij andere mensen die ik ken, en bij mensen hier.
Ik heb het echt wel geprobeerd(jaren geleden), en die andere mensen ook.

jan.

Frans Veldman schreef op vrijdag 15 mei 2009, 22:16:

Beweer ik niet, waarom gelijk zo in de verdediging? Ik zeg er wel wat van dat je schrijft dat paarden gebouwd zijn op cellulose en geen zetmeel kunnen verteren, dat kunnen paarden wel alleen in beperkte mate. In gras zit zetmeel.
Starch is zetmeel en planten (ook grassen) maken zowel zetmeel als cellulose. Beide bestaan uit glucose moleculen, maar de chemische structuur is verschillend.

jan seykens schreef op vrijdag 15 mei 2009, 22:35:


Kijk, dit soort vragen krijg ik ook vaak van hoefsmeden, waarom ze zoveel paarden tegenkomen die het volgens hen niet redden zonder beslag. "Geprobeerd maar het lukte niet".

De verklaring is precies hetzelfde:
1) Je moet het echt willen.
2) In eerste instantie lijkt het alsof het niet lukt, het kost enige tijd (vaak een jaar) om de overstap te maken. Je zult een tijdelijke terugval onder ogen moeten zien en kunnen accepteren.
3) De verzorging (voeding in dit geval) is wat kritischer, je moet een beetje in de gaten houden wat je voert. En je moet op een andere manier voeren, waarbij je zorgt dat het paard zijn voedsel niet meer portiegewijs krijgt.

Bij de meeste mislukkingen die ik zie, kan de eigenaar het niet laten om zo nu en dan toch nog wat extra's toe te stoppen. In een enkel moment van zwakte kun je zo weer de micro-organismen uitroeien en raakt het paard weer weken achterop.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."