We waren in het bos effe gestopt (ik stond er dus naast).
Op een gegeven moment begint Banjer wild met z'n staart te slaan en vervolgens echt hysterisch onder z'n buik te trappen. Ik vermoed dus dat er een gemeen insect heeft gezeten, wat niet gevoelig is voor dazen-spray (want die had hij op z'n hele lijf zitten).
Al trappend en verspringend (om z'n evenwicht te bewaren) verplaatste hij en kwam daardoor in de buurt van een bankje (waar hij dus oorspronkelijk ver vandaan stond). Hij sloeg z'n linkerachterbeen vast tussen 2 planken van dit bankje en rukt vervolgens dit bankje (met 2 mensen erop en 2 grote betonblokken eraan) uit de grond. In een poging hem te kalmeren probeer ik hem te pakken en bijt hij vol in mijn hand. Daarvan schrok hij (denk ik) zelf en verloor ook zijn evenwicht en viel op zijn rechterknie.
Toen bleef hij doodstil liggen (ik dacht dat z'n been gebroken was) en ik greep mijn kans om de resten van de planken stuk te trappen. Gelukkig kan een mens op zo'n moment veel en dat is dus gelukt. Maar de lappen vlees en bloed, van zowel hem als mij, lagen overal....

angelique hage schreef op woensdag 17 juni 2009, 10:47:


o mijn god Je zult je wel rotgeschrokken zijn!

Dat kun je wel zeggen. En het is dat de boswachter nét kwam en mij opving, want ik sloeg tegen de vlakte van de schrik en de pijn. Mijn hand lag flink open (bloed droop eruit) en een deel aan de bovenkant is ook nu nog gevoelloos (denk dat er toch iets van een zenuw geraakt is), maar gelukkig bleek er niets gebroken. Maar ik snap nou wel waarom een wortel van enkele centimeters knapt als een lucifer-houtje als een pony er in bijt!
Volgens de DA is het een wonder dat Banjer bleef liggen en zich los liet trappen (hij moet vreselijk veel pijn hebben gehad) én dat er niets gebroken is in dat been. Bovendien lijken er geen pezen beschadigd. Nu alleen dus nog uitsluiten dat er toch een stukje bot is losgetikt en die wonden echt mooi dicht krijgen.