We waren in het bos effe gestopt (ik stond er dus naast).
Op een gegeven moment begint Banjer wild met z'n staart te slaan en vervolgens echt hysterisch onder z'n buik te trappen. Ik vermoed dus dat er een gemeen insect heeft gezeten, wat niet gevoelig is voor dazen-spray (want die had hij op z'n hele lijf zitten).
Al trappend en verspringend (om z'n evenwicht te bewaren) verplaatste hij en kwam daardoor in de buurt van een bankje (waar hij dus oorspronkelijk ver vandaan stond). Hij sloeg z'n linkerachterbeen vast tussen 2 planken van dit bankje en rukt vervolgens dit bankje (met 2 mensen erop en 2 grote betonblokken eraan) uit de grond. In een poging hem te kalmeren probeer ik hem te pakken en bijt hij vol in mijn hand. Daarvan schrok hij (denk ik) zelf en verloor ook zijn evenwicht en viel op zijn rechterknie.
Toen bleef hij doodstil liggen (ik dacht dat z'n been gebroken was) en ik greep mijn kans om de resten van de planken stuk te trappen. Gelukkig kan een mens op zo'n moment veel en dat is dus gelukt. Maar de lappen vlees en bloed, van zowel hem als mij, lagen overal....

belinda defraene schreef op woensdag 17 juni 2009, 10:44:


Ja, ik weet het nog, over de open ezelbenen. Wat een geluk, dat het nu voorbij is.
Het maakt eigenlijk voor wondes niet zo heel veel uit of het rode, gele of groene klei is. Rood is ijzerhoudend, geel zwavel geloof ik en groen algjes en mineralen. Allemaal goed, en alleen interessant voor hele specifieke toepassingen.
Tis zo simpel eigenlijk, en wat kost het nou. Je kunt het idd vermengen met andere middelen of in laagjes opbrengen.
Hihihi, ben je kunstenares aan het worden? Ezeltjes beschilderen met een penseel?
Zo heb ik het met kinderen wel gedaan. Mooie zonnetjes of sterren op je wondje. Wel opletten dat de penseel schoon blijft
Voor hele natte wonden is het handig om kleipoeder erop te strooien, soms is een wond zo nat dat de aangemaakte klei niet blijft zitten.
Bij katten doe ik het ook zo, die hebben teveel haar. Een klodder klei irriteert ze zo erg, dat ze nooit meer ophouden met likken. Kleipoeder is droog, en blijft alleen zitten waar nodig, tussen de haren valt het er dan uit.

Anja Seijn schreef op woensdag 17 juni 2009, 10:45:


Ja, en zo krijg je er ook nog lol in, mikken met klodders klei Wordt nog
spannend hier!

Vorige maand is onze kleinste pony toch weer licht hoefbevangen geraakt. Hij heeft nog wel al die tijd kunnen stappen, draven en galop (in de wei) maar vanuit het zachte op het harde stappen, daar had hij moeite mee. Veel gras heeft ie niet gehad, en als hij in de weide staat, dan is dat met korf. Waarschijnlijk heeft hij insulineresistentie, hij mag voor het mooie nog wat afvallen maar is zeker niet erg dik. Helaas valt hij ondanks alle beweging niks af lijkt wel. Zijn manekam blijft ook vrij hard. Hij krijgt al weken een dubbele dosering magnesium chelaat.

Hij krijgt elke dag beweging (ik rijdt hem niet), hij blinkt als een spiegeltje maar hij blijft gevoelig lopen over het harde. Nu heb ik eens wat gehoord over het geven van kool en spelt bij hoefbevangen paarden. Ik heb dit nog niet eerder gehoord maar ik zou hier graag meer van willen weten. Weet iemand waarom dit juist goed is om dan te geven? Wat voor stoffen zitten erin? En hoeveel moet je ervan geven? En hoe lang?

Groetjes Jolanda

angelique hage schreef op woensdag 17 juni 2009, 10:47:


o mijn god Je zult je wel rotgeschrokken zijn!

Dat kun je wel zeggen. En het is dat de boswachter nét kwam en mij opving, want ik sloeg tegen de vlakte van de schrik en de pijn. Mijn hand lag flink open (bloed droop eruit) en een deel aan de bovenkant is ook nu nog gevoelloos (denk dat er toch iets van een zenuw geraakt is), maar gelukkig bleek er niets gebroken. Maar ik snap nou wel waarom een wortel van enkele centimeters knapt als een lucifer-houtje als een pony er in bijt!
Volgens de DA is het een wonder dat Banjer bleef liggen en zich los liet trappen (hij moet vreselijk veel pijn hebben gehad) én dat er niets gebroken is in dat been. Bovendien lijken er geen pezen beschadigd. Nu alleen dus nog uitsluiten dat er toch een stukje bot is losgetikt en die wonden echt mooi dicht krijgen.

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 17 juni 2009, 11:01:


Gedver wat een rotongeluk. Je zult inderdaad wel ellendig van de schrik zijn geweest.

Wat je vraag betreft ga ik met de rest mee. Een second opinion vragen van een andere dierenarts als je met deze niet comfortabel bent. Afwachten lijkt mij geen goed plan.

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 17 juni 2009, 10:25:


Ja maar...heft het een de werking van het ander dan niet op? Trekt de honingzalf dan niet in de groene klei?
Ik vind groene klei als verband een veel beter optie dan verband met dit weer!

Gr Esther