Hallo,
Liep vandaag met Stella te wandelen en we naderden vreemde paarden. En het leek opeens alsof ze verlegen ze naderde. Gewoonlijk gaan dan de oortjes naar voren en stevig doorstappend loopt ze er dan opaf. Maar nu niet, achter mn rug, oortjes opzei, en aarzelend (of iig zo leek het) voetje voor voetje richting andere paarden. Die sloegen af, dus geen contact. IN mij kwam heel sterk de gedachten op dat ze verlegen was om die paarden te ontmoeten.
Zouden paarden de emotie verlegenheid kennen of is die puur mensenlijk?
groetjes Ebby

Piet schreef op maandag, 15 november 2004, 15:14:


Ik heb het boek in huis, eerst een tijdje alleen somigen "regels" in de praktijk gebracht. Nu doe ik een variant van zijn grondwerk. Wel met een lange zweep, die ik gebruik om mijn hulpen te versterken (maar vraag me nu af of ik hem eigenlijk wel nodig heb...) en gewoon in een 20 x 40 bak. Geen posities maar gewoon lichaamstaal. Zo'n picadero heb ik eens gemaakt maar dat was te klein vond ik, als ze wou kon ze neit lekker een sprintje trekken en Stella wou er heel duidelijk uit. Ook vond ze dat ik te veel druk zette en haar te veel dwong. Geen succes. De posities werkte niet goed en dat plotseling stilstaan werkte helemaal niet. Nu doe ik het met lichaamstaal, dat werkt heel goed. Veel lekkerder ook. Veder kan gewoon alles, ik heb nu al een paar keer een pasje schouderbinnenwaarts gehad.
groetjes Ebby

Hmm, ik ken hem ook (tuurlijk, wie niet?) maar ik betwijfel of het wel zo waar is... Ik heb zo het idee dat vet niet op de ribben gaat zitten, of iig vrij weinig. De echte vetplekken zijn meer bij de staartwortel, achter de schoft en achter de elleboog. Op de hals. Die plekken vind ik iig een goede indicatie geven of een paard te dik is. En op de ribben heb ik nooit echt veel verschil in vet gezien bij somigen paarden die afvielen. En bij andere paarden bleef je de ribben zien terwijl ze toch goed waren en weer andere paarden waren echt niet te dik, eerder aan de magere kant en daarbij kon je de ribben bij lange na niet voelen... Wie weet of dit waar is?
groetjes Ebby

Cindy B. schreef op dinsdag, 16 november 2004, 14:45:


Niet alleen de staartwortel zit dan een klomp vet (dat zie je duidelijk, zeker als je weet hoe het er "normaal" uit ziet). De plekken die ik weet zijn achter de elleboog (daar waar het voorbeen in de buik uitmond, waar je singel ongeveer zit), bij de schoft en stukje onder de manen (richting beneden, langs de hals, ik weet niet goed hoe ik dat meot zeggen). Het vet zit bij de staartinplant opgehoopt. Vooral de elleboog plekken zie je duidelijk en die van de schoft valt mij ook altijd erg goed op. Volgens mij zijn er meer plekken en hoe het met de ribben zit weet ik dus neit zeker. Ik mail je wel een fototje waarbij stella duidelijk een klomp vet achter haar elleboog heeft zitten.
groetjes Ebby

Marianne schreef op dinsdag, 16 november 2004, 15:05:


Ik bedoel ook geen graatmager of super dik (nou, sante fee is nu wat dikkig maar toen ze keurig was (eerder richting mager) had ze nog een enorm dikke buik, helaas, heb ik daar geen fotos van), geen uitersten. Maar die ribben regel is zo moeilijk te doen. Bij Stella heb ik nog nooit de ribben gevoelt, en die is nu absoluut niet te dik. Sante Fee slaat alles, die heeft een behoorlijk ronde buik, en voor de rest is ze vrij teer. Ribben voelen? Jeetje, heeft ze die wel?? Maar een vetklomp is het echt niet. En paarden die toch keurig op gewicht waren maar waar je toch nog de ribben heb ik ook wel eens gezien. Hoe lees jij het dan af aan de ribben? Voelen? Hoe hard moet je dan duwen? Je mag ze neit zien, maar is dat in stilstand of in beweging? En ik bedoel natuurlijk geen spier, dat zie je meestal wel want die ontwikkelen zich anders.
groetjes Ebby

Coralie schreef op Wed, 17 Nov 2004 11:27:18:

Passief leider...
Wat volgens mij al heel veel uitmaakt is of je ergens diep in jezelf wilt dat hij doet wat je wilt en als ie dat niet doet je wilt gaan dwingen of dat je best hem zelf wilt laten beslissen. Ik wil eigenlijk naar links maar als jij zo graag naar rechts wilt dan mag dat ook hoor, maar ik wil toch liever naar links. Volgen daarin. Ik heb het uitgeprobeert, beetje denken aan links en veder gewoon je totaal overgeven aan je paard en je totaal geen illusies maken. Zeer leuke rit gemaakt. En warempel, waar ze nooit naar links ging en ik dat toch graag wou ging ze naar links! Ik viel haast van dr af van verbazing... Uiteindelijk ging ze toch naar rechts, en daar kwamen we een stalgenoot tegen waarmee we toen veder zijn opgetrokken. Wist ze het of was het toeval?? Was een erg leuke rit met een halverwege vervelende gebeurtenis, mijn laatste echte buitenrit met Stella dan ook. Maar dat doet neits af aan het feit van het meegaan. Met Sante Fee doe ik het nu zeer regelmatig en ook dat werkt erg goed. Het zit in je denken, ik weet zeker als ik toen met Stella had gedacht, naar links en als je het niet wilt dan dwing ik het af, (nah, neit zo scherp maar dit praat wat makkenlijker, ik bedoel dus, als jij het neit doet ga ik het onprettig voor je maken zodat we uiteindelijk toch naar rechts gaan, hoeft neit eens bewust gedacht te worden maar in je onderbewuste is genoeg) dat ze naar rechts was gegaan. Zeker! Doet ze nl altijd .
groetjes Ebby

Hallo,
Weer eens een theorietje van mij... Ik heb t net bedacht en misschien hebben jullie er wat aan of comentaar op, ik heb het nog neit echt (bewust...) toegepast in de praktijk en dan bestaat mijn praktijk maar uit 2 pony's...
Het ging over druk, ik weet niet meer precies hoe het ging maar ik las het geloof ik vandaag, en Nick haalde het verhaal van Piet en Shiny aan, dat hij geen druk gewend is en dat hij toen het toch gebruikt werd vrij heftig reageerde.
Naar aanleiding hiervan ben ik gaan nadenken.
IK neem nu mezelf eens als voorbeeld, ik maak vaak linken naar mensen, dat vind ik het begrijpenlijkst voor mezelf en ik verwacht ook voor anderen.
Ik ben erg veel vrijheid gewent. OP een begeven ogenblik werd die vrijheid aan banden gelecht door mijn ouders. Ik verontwaardigd (laat leeftijd ff buiten beschouwing) want het ging goed zo. Waarom beperkende regels? Waarom druk? Alleen omdat de opvoedende taak ook nog bestaat? Ja dahaag! Alleen op school zijn die regels er wel en dan accepteer ik ze wel. Waarom? OMdat ik dan weet waneer er gecontroleerd word op te laat komen en als ze streng zijn op te laat komen je ongehindert kan spijbelen. EN andersom. Duidelijkheid dus en consequentie (tot op bepaalde hoogte).
Nu naar paarden. Als paarden druk gewent zijn, het kennen en er consequent mee om is gegaan is er niet veel mis mee. Consequentie en duidelijkheid. Alleen als een paard druk niet is gewent niet opeens druk gaan toevoegen.
Tsja, iedereen kent het wel, consequent zijn. Maar in hoeverre voer je het echt door? IN hoeverre ben je echt duidelijk? Natuurlijk, iedereen heeft zijn don'ts die nooit getolereerd worden. Hoe dat niet tolereren tot uiting komt is per persoon verschillend. Wat zit er in je grijze gebied? Wat sta je dan weer wel toe en dan maak je het ongemakkenlijk?
Iedereen weet het, maar ik denk dat het toch goed is om er eens heel goed over na te denken. Goed bij jezelf te raden te gaan. Tot hoever voer ik mijn normen door naar waarden? Voor mijzelf heeft het wel wat opgebracht. Met nieuwe ogen naar je werkzijze kijken is nooit verkeerd.
Jeetje, ik slinger een beetje, maar hopenlijk is het duidelijk wat ik wil zeggen.
groetjes, de theoreticus Ebby

terry schreef op woensdag, 17 november 2004, 22:27:


Ik heb de rest van de berichten nog niet gelezen, iets wat ik gewoonlijk wel doe, dus weet neit of anderen er al op in zijn gegaan.
Ben je bekend met de klikkermethode?
Stella was altijd voetjes op de grond, een voetje vragen ging helemaal niet makkenlijk en er moest vaak toch flink wat druk bij gebruikt worden. Je snapt dat ik daar niet echt gelukkig mee was. Dus dan maar neit controleren. Niet dat dat zo rampzalig is, maar toch, voetjes geven is toch erg essentieel.
Dmv de klikkermethode heb ik haar in 5 min. geleerd (iets wat ik nooit voor mogenlijk had gehouden) om haar voet te geven als ik tegen haar pols (?) halverwege het voorbeen) tik. Ik ben het nog aan het uitbouwen, zodat ze uiteindelijk ze zelf omhoog houd maar we zijn opweg. Maar misschien is het ook iets voor jou? Je hebt wel erg veel timing nodig bij voetjes geven, iets aanraken is veel makkenlijker omdat je dat voelt en dit puur op je gezichtsvermogen moet doen. Maar een des te betere oefening .
groetjes Ebby

Hallo,
Vanochtend bij een nieuwe stalling wezen kijken. Of ik er ga staan ben ik nog niet uit, maar er werd daar 2x per dag pulp gevoerd. Suikerbieten pulp, wat de boer over had van zijn eigen suikerbieten. Twee scheppen per dag, niet super veel maar goed, soms kunnen kleine beetjes al te veel zijn... Je kan het weigeren maar dan wil ik me er wel eerst zelf goed in verdiepen. Ik heb gevraagd wat het nut was, volgens hen alleen buikvulling. Als buikvulling lijkt het mij vrij nutteloos, het lijkt me te weinig om effectief te werken. Volgens hen zat er niet veel meer in, de suiker was er sowieso uit. Of het alleen ruwe stof was begrepen ze niet.
Ik heb gegoogeld, ik kan echter in het Nederlandse taalgebied weinig vinden. Het enigste wat ik kon vinden is dat het ongeschikt is als paardenvoeding en ergens dat dat was omdat de verhouding van fosfor/calcium te hoog is voor paarden. Het zou wel geschikt zijn voor koeien, schapen ed.
Wie weet of het verstandig is om het te voeren, zo nee waarom en zo ja natuurlijk ook waarom :).
groetjes Ebby

Maaike schreef op zondag, 21 november 2004, 18:03:


Tsja, het gaat half over paarden dus ik reageer wel :).
Veder vind ik dat Nick trouwens wel gelijk heeft, goede tekst! Ik was dus gisteren bij de clickeraarsclinic in Bredene, en de belgse manier van duidelijk maken vond ik erg mooi. Paardje had een deken op, Inge vraagt waarom, krijgt geen antwoord en zecht dat ze er maar eens over moet nadenken. KLaar. Vriendelijk, niet dwingend. Mooi toch?
Wat betrefd grappige verhaaltjes, dan zal ik ook eens een duit in het zakje doen.
Ik loop vandaag te wandelen, ik was met een stalgenoot mee. Er liep nog iemand van stal mee, zonder paard. Zecht diegene: Stella is toch net een borstel. Oke, beertje ken ik, bolletje wol, pluis beest, maar borstel ? Want ze heeft zon ruig vachtje en hij is zo lekker vettig....
tsja,
groetjes Ebby

Hennie van Oosten schreef op zondag, 21 november 2004, 22:17:


Het word natuurlijk wel geweekt, hoe lang weet ik niet precies, dat moet ik nog navragen.
Slokdarmverstoppingen, brr, ik heb er ervaring mee...
groetjes Ebby

Inge Teblick schreef op maandag, 22 november 2004, 14:53:


De discussie gaat nog veder maar ik denk dat dit nog niet opgemerkt is.
Anticiperen, Zaterdag viel het woord ook enkele malen. Dan komt er bij mij op, die ors, is dat dan niet anticiperen ipv een reflex? Je denkt dat je een reflex hebt ingetraind maar ondertussen is het geanticipeerd gedrag geworden die niet meer werkt als hij nodig is? (nu denk ik eventjes aan het voorbeeld van Pien, maand geleden zo iets, dat haar paard, die gewoonlijk goed reageerd op de ors, toen hij nodig was neit reageerde).
groetjes Ebby

Bianca_6 schreef op maandag, 22 november 2004, 15:04:


Ik weet niet hoe je dit beoelt maar elkaar in elkaars waarde laten lijkt mij toch vanzelf sprekend. Als je dat als beloning zou willen gebruiken zou ik dat erg vinden voor je paarden, voor mij is het nl een basisvoorwaarde om met elkaar om te gaan.
En Marianne, weet je wel wat belonen is? Het toedienen van een prikkel zodat het getoonde gedrag herhaalt word. En een dier gaat over het algemeen het gedrag niet herhalen als het de respons niet fijn vond... Belonen is fijn,anders is het geen beloning.
groetjes Ebby