Desperate times call for desperate measures,
Dus bij deze ook hier:

Vanochtend heb ik maar weer eens een osteopaat bij mijn merrie gehad.
Maar het is dweilen met de kraan open. Blokkades achter haar oren, in haar schoftregio en haar lendenregio, maw haar hele bovenlijn zat (weeral) vast.
Terwijl ze pas enkele maanden geleden behandeld geweest is en in tussentijd hoop en al 10 keer een zadel op haar rug heeft gehad om een half uur blokje om te gaan stappen.
Geen normale situatie volgens de osteo.

Dit is ook al veel langer aan de gang. Ruim een jaar geleden is ze ziek geworden; een leverprobleem werd gezegd. In tussentijd is ze helemaal binnenste buiten gekeerd maar een oplossing is er niet. Mijn DA gaf al van begin af aan toe dat ze geen idee heeft en ook in de kliniek moesten ze bekennen dat ze niet verder kwamen dan symptoombehandeling. (Ze hielden het op 'vergiftigd door "iets". )
Haar bloedwaarden waren na ruim een half jaar dmv osteo-behandelingen en medicatie weer ongeveer normaal.
Maar het paard is nog steeds onbruikbaar. Haar klachten blijven dezelfde als meer dan een jaar geleden. = weinig energie/uithouding, rugklachten, stijf etc...

De osteopaat vond het een goed idee om opnieuw bloed te laten prikken. (Ivm vermoeden dat die blokkades wel weer levergerelateerd zijn. )
Maar wat brengt dat? DA's hebben immers nog altijd geen idee. En het enige wat symptoombehandeling brengt zijn blijkbaar wat lagere cijfertjes op de uitslag van het bloedonderzoek. En't probleem is weer 'opgelost'.
Dat het paard nog steeds geen kant uit kan en haar rug evengoed een drama is, is een detail.
Nee, daar heb ik geen zin meer in.

Binnen een dikke week zou paard weer 'aan het werk' mogen van de osteo. Misschien loopt ze dan inderdaad een 3 tal weken redelijk goed. Maar langer dan een maand duurt het meestal niet voor paardlief weer bijna opstijgt bij het zien van een zadel en rond galoppeert als een hertje met een hernia. En dan hoef ik er in tussentijd niet eens te hebben opgezeten.
Ik heb haar eigen zadels al een hele tijd geleden verkocht. (op advies van zadelpasser) En eigenlijk zou ik haar een nieuw zadel moeten kopen, maar wat als ze echt nooit meer te rijden is? De osteo vond die investering ook nogal een risico. Als zij er ook al niet meer in gelooft?

Wat moet je dan? Opgeven? Mij er bij neerleggen dat ik nu toch echt een erg duur weide-ornament heb en dat ze nooit meer beter wordt?
Ze is er al vaker aan ontsnapt maar hier komen we niet meer onderuit lijkt wel.
En ik wil gvd geen ander rijpaard. Ik wil haar en zou zonder twijfelen alle anderen inruilen als dat zou betekenen dat ik haar weer kan rijden en zij weer happy is.

Ach ja, als iemand hier het per ongeluk wel zou weten?

Gr
Ans

trea hoex schreef op donderdag 22 oktober 2009, 18:50:



Wat is laatst?
Want over dit paard ben ik al héél lang niet meer optimistisch geweest.
Mei 2008 liep ze nog super, en in juni was het uit met de pret. In december ben ik haar bijna kwijt geweest en sindsdien is ze niet echt ziek, maar ok zou ik haar ook ni durven noemen.

Cindy Helms schreef op donderdag 22 oktober 2009, 18:42:


Zou dat meer uithalen dan een osteo? (De osteo die ik er vandaag bij had, is trouwens ook opgeleid als fysio. Maar behandeling is wel altijd osteo. (omdat dat in de winter ook zo werd aangeraden vanuit de kliniek))
Trouwens Elke ziet er ook niks meer in, hoor. Het enige wat die nog over dit paard zegt is 'dat het een raar geval is' en dat het nu eenmaal 'een gevoelig beestje is'. Maar die vindt dus dat ik mij er maar bij moet neerleggen dat ik er niets meer mee kan. Verder kan zij ook alleen maar haar schouders ophalen.
Paard is trouwens amper 11 jaar.

Gea R schreef op donderdag 22 oktober 2009, 19:25:


Ellen is er vandaag opnieuw bij geweest. En je ziet dan wel verbetering, eventjes.
In eerste instantie kwam Stefan Alen erbij maar dat was op initiatief van de DA die haar in de kliniek onderzocht heeft. (Die was toen nog osteo-student (ik denk ondertussen afgstudeerd?) en die 2 maakten er een soort van leer-uitstap van.)

trea hoex schreef op donderdag 22 oktober 2009, 19:30:


Ow ja, dat bericht. Dat heb ik zo neutraal mogelijk gehouden. Jij had al genoeg op je bordje met dat hele gedoe met Pebbles, dan hoef ik niet te beginnen janken over mijn paard.
Ik wilde je daar alleen maar op de link rug-organen duiden. Want dat was ook niks wat ik zo direct had verwacht tot het bij mijn paard dus wel zo was.
Die bloedwaarden waren ook wel gedaald hoor. In maart zaten ze weer een beetje in de buurt van de normaalwaarden. (door die osteo-behandelingen dus.)
Ik heb geen idee hoe het daar nu mee zit.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 22 oktober 2009, 19:24:


Nee daar is ze niet op getest.
Piroplasmose en lyme zijn trouwens ooit wel ter sprake gekomen maar er was een reden waarom dat niet zou kunnen. (Maar dat weet ik niet meer.)
Ze hebben overgings wel afgelopen winter een echo gemaakt van paard haar lever en een leverbiopsie gedaan. Maar daar kwam ook niet veel uit. T'was niet bacterieel, niet viraal, niet parasitair, geen JKK.
Daarom 'hoogstwaarschijnlijk vergiftigd', bij gebrek aan een beter idee.

Gea R schreef op donderdag 22 oktober 2009, 19:54:


Haha, die kwam daar ook wel voor uit hoor. Meer nog, die 2 hadden samen iets afgesproken en belden mij dan op met de mededeling dat ze mijn paard kwamen behandelen. Datum hadden ze ook al vastgelegd. Toeval dat ik mezelf die dag ook nog kon vrij maken.
Niet dat ik wil klagen over die kerel hoor. Ze hebben echt wel hun best gedaan. Ik had alleszins liever dat, dan dat ze er meteen cortico's hadden ingepropt. (Want dat was dus het plan voordat ze met dit idee kwamen.)