jennet schreef op maandag 14 december 2009, 23:29:



Kom maar eens eerst naar die grondwerkles, daar zal wel eea duidelijk worden en dan zien we wel verder

Groetjes, Pien

jennet schreef op maandag 14 december 2009, 23:18:


Het karakter dat je toont bij de keuze van je trainer vind je terug in de omgang met je paard !MAW diegene die al tich trainers hebben afgedaan en ALTIJD op een teleurstelling terug werden gewezen hebben het eigenlijk aan zichzelf te danken wegens te weinig kennis en te weinig inzicht in de materie !Wat geen veroordeling is maar een vaststelling !
Onmiddelijk en evenredig daarmee is het dus duidelijk dat diegene met de minste kennis en de grootste vragen belanden bij de trainers die vooral wind in de handen hebben maar geen kennis !!! and money makes the world go around

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 december 2009, 0:02:


Ik heb me met deze discussie helemaal niet bemoeid omdat het in hoofdzaak ging over een paard wat allerlei vervelende protesterige dingen doet en dat het daarom niet klikt tussen paard en eigenaar. Dan zijn er allemaal goedbedoelende mensen met oplossingen die aan het paard werken, terwijl een klik iets is wat tussen eigenaar en paard moet plaatsvinden.

Een goeie vond ik de (genegeerde) opmerking/oplossing van Michiel.

Nu lees ik hierboven de uiteenzetting van Eddy dat mensen het in principe aan zichzelf te danken hebben dat ze met een paard zitten waar ze niet mee overweg kunnen....maar die er in feite op neer komt dat de hele paardentrainerswereld, een enkeling daargelaten, gewoon onwijs slecht lesgeeft.
Welke methode er ook gebruikt wordt, hij kan nooit anders dan rusten op 3 pijlers: consequent, focus en concentratie.
Zelfs bij de zachtst mogelijke manier worden deze begrippen er van dag 1, oefening 1, de eerste minuut, ingebracht, al gaat het bij clickertraining bijna ongemerkt en spelenderwijs voor ruiter en paard.
In verreweg de meeste gevallen is "niet klikken" een ander woord voor "problemen" En bijna in alle gevallen heeft het het ontbreken van deze drie pijlers bij de ruiter als oorzaak. Hoe meer karakter in een paard, hoe meer dit opgaat,
Laten trainers eerst dáár eens aan werken, dan komt die klik vanzelf. (Want dan raken de problemen opgelost)

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 december 2009, 0:02:


Dit is niet waar, Eddy.
Er zijn eigenlijk gewoon weinig echt goede trainers..
En dan vooral trainers die hun kennis ook echt over kunnen dragen aan mensen.
Die moet je zoeken met een lichtje. Ze zijn er wel.
Die mensen zonder kennis waar jij het over hebt, zijn slachtoffer van trainers die niet uit kunnen leggen wat ze doen.
Het stikt namelijk van de trainers die met veel bravoure even tonen wat ze allemaal kunnen met iemands paard, en laten die persoon vervolgens weer aanklooien. Trainers met een veel te groot ego..die zijn niet bereid om hun keukengeheimen te delen, ik ben bang dat ze eigenlijk niet zo veel te delen hebben, omdat ze het eigenlijk zelf ook niet weten.
Ik heb het allang gehad met dat soort trainers.
Wees blij met mensen die nog grote vragen dúrven stellen, die zijn tenminste blijven zoeken naar een oplossing, ook als ze worden uitgelachen. Die mensen weten ook niet van te voren wie wind in de handen heeft en wie niet .
Ik hoop dat ze dapper door blijven zoeken.

jennet schreef op maandag 14 december 2009, 21:47:


Hi Jennet,

Het gaat er niet om hoe vaak en hoe ver.
Het gaat om consequent , herhalen , elke dag op hetzelfde tijdstip[ongeveer] , het ritme wat je dan samen krijgt , snap je?!
Ik denk te weten waar Michiel dit idee heeft opgedaan....[Heb het boek van hem geleend.]
Jij zou voor jezelf moeten bepalen hoeveel tijd je per dag kwijt kunt zijn , en dan elke dag hetzelfde ritueel kunt herhalen , zo consequent mogelijk.
De afstand doet er niet zoveel toe , gewoon wat jij denkt langdurig vol te kunnen houden.

Ik heb zelf nog niet zulke problemen , maar merk zeer duidelijk dat als ik niet consequent wat doe met de jonge paarden hier , ik vaak weer opnieuw kan beginnen.
Terwijl als ik elke dag met ze train , ik snel merk dat het allemaal veel rustiger en makkelijker gaat.
Het is geen oplossing voor je probleem , maar misschien weer het begin van een opbouw van een leuke relatie met je paard , en das toch een begin...

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 december 2009, 0:02:


Ja daarom is het zo belangrijk dat je iemand vind die bij je past. Ofwel waar het mee klikt! Je hebt niks aan een zelfingenomen kwast maar aan iemand die de kennis die hij heeft kan overbrengen. Mensenkennis is daar dus kei belangrijk.Dus kan de zoektocht wel 's langer zijn en zijn er die komen en gaan. En dat komt er pas uit, dat je iemand leert kennen, na langere tijd.Iemand die de combi bezit van in dit geval paarden trainen en mensen trainen. Is allebei even belangrijk. Zijn er nie zoveel van denk die het allebei hebben. Er zijn ook mensen misschien die denken bleuuhh, train nu maar dat paard en toedeloe. Nou ja, gelukkig kunnen we zelf kiezen:)

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 15:41:


hey Pien en Cindy , ik moet nog verder alle reacties lezen dus miss nog aan anderen ook.... nee hoor, ik voel mij echt niet aangevallen. Confronterend voor mezelf bedoelde ik. Ik vind jullie hele lieve mensen en ik hecht waarde aan de raad die jullie geven.
Katrien

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 15 december 2009, 8:36:


Ja van vragen word je niet dom. Aan de ander kant als je veel verschillende trainers hebt en dan denkt okee, zo moet het, zie je op een gegeven moment helemaal door de bomen het bos niet meer. Zo heb ik (nu nog niet) totaal geen weet van clickeren. Vond dat softie. En toch, jeetje, zou dat nu echt zo werken.Ja zou goed kunnen bij deze merrie en dus beland ik misschien in die tak ook nog wel. Alles voor het paard. Hopelijk zijn ze vergevingsgezind want vind het ook niet leuk om maar aan te klooien met een dier. Dus door lezen en mensen (trainers) te ontmoeten en van te leren is wel een leuke maar lange weg. Had ik maar 25 jaar geleden de kans gehad ,hihi, onee dan had ik in de manege rond gebokt.
Whoehaahh

van lennep schreef op dinsdag 15 december 2009, 9:05:


Ja dat is zeker waar!:) Het is ook nu sinds een paar weken pas van, okee, ik ben dit verhaal aangegaan met jou, je blijft en we gaan ons helemaal geven( jaja ikke dan) en als het ons lukt, nooowww wat ben ik dan gelukkig dan ik dit heb mogen doen. Jaa dat consequent zijn...mmmm. We gaan consequent aan de wandel hihihi.

van lennep schreef op dinsdag 15 december 2009, 9:05:


Boek van Michiel? Heb je de titel misschien? Altijd leuk.:)

Piet schreef op dinsdag 15 december 2009, 8:25:


Ik ben het helemaal met je eens Piet. Vaak gaat het fout door niet doordachte methodes en gebrek aan haalbare doelen. Men focust op een einddoel zonder de kleine stappen te zien. Veel mensen willen graag rijden en werken onwillekeurig daar naar toe. Het kan veel helpen als je steeds overzichtelijke kleine stapjes neemt waarmee je wel succes hebt, ik vind de GB zin van toepassing: set yourself up for succes. Regelmatig zie ik mensen tobben dat ze hun paard niet kunnen vangen in de wei, en ze willen zo graag uit rijden gaan. Als ze dan eindelijk met veel moeite hun paard gevangen hebben klimmen ze erop, en de volgende keer krijgen ze weer hun paard niet te pakken. Ik bemoei me overigens niet met training van andermans paarden, ik ben slechts toeschouwer. Ik zeg hoogstens: misschien moet je je methode eens herzien en wat meer studeren en leren.

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 15 december 2009, 8:36:


Niet vergeten dat een ego moet gevoed worden hé ! en door wie gebeurd dat denk je ??? ;;;;;;;;;;;;;juist door de "in de hemelprijzende klanten" .

joop schreef op dinsdag 15 december 2009, 11:04:


Ik sluit me hier zeker ook bij aan. Mijn eigen grootste fout 5 jaar terug was, dat ik voor mezelf en mijn paard de lat te hoog had gelegd. Ik heb veel fouten gemaakt hierdoor, waardoor mijn supergevoelig paard in combinatie met verkeerd management op een gegeven moment 'onhandelbaar' werd. Dit paard liep vierkant (kon geen volte), had hanentred, stress, .... Wat wilde ik nou ineens een kur op muziek gaan aanleren (ik kon er trouwens zelf niet van!) Wist ik veel ... straffer bit, elastiek, dressuurzweep, brullen, roepen, tieren.... Man man man. En dan kom je terug (hopenlijk) met je voeten op de grond, leer je de juiste persoon kennen en leer je terug tevreden te zijn met elke minuscule stap in de goede richting. Hoe klein hij ook is. Laat ons maar gewoon boscrossen!
Maar nu echter heb ik al zoveel geleerd en gedaan. Correct, consequent en geconcentreerd bezig zijn met enkel en alleen jouw paard. Een kritisch oog leert ook enorm veel van zijn paard zelf.
Ondertussen kan Amaroc menig gymnastische oefeningen aan de hand, aan de lange teugel en onder de man (nu nog die galop rustiger krijgen, dat is de volgende stap). Vorige maandag voor het eerst travers aan de lange teugel, gisteren renvers. En man wat ben ik nog steeds blij met elke intentie van hem in de goede richting. En o wat is dit paard trots geworden op zichzelf. Ik blijf erbij: JE BENT EEN TRAINER, GEEN TOERIST als je met je paard wilt kunnen omgaan.