clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 15 december 2009, 8:36:


Ja van vragen word je niet dom. Aan de ander kant als je veel verschillende trainers hebt en dan denkt okee, zo moet het, zie je op een gegeven moment helemaal door de bomen het bos niet meer. Zo heb ik (nu nog niet) totaal geen weet van clickeren. Vond dat softie. En toch, jeetje, zou dat nu echt zo werken.Ja zou goed kunnen bij deze merrie en dus beland ik misschien in die tak ook nog wel. Alles voor het paard. Hopelijk zijn ze vergevingsgezind want vind het ook niet leuk om maar aan te klooien met een dier. Dus door lezen en mensen (trainers) te ontmoeten en van te leren is wel een leuke maar lange weg. Had ik maar 25 jaar geleden de kans gehad ,hihi, onee dan had ik in de manege rond gebokt.
Whoehaahh

van lennep schreef op dinsdag 15 december 2009, 9:05:


Ja dat is zeker waar!:) Het is ook nu sinds een paar weken pas van, okee, ik ben dit verhaal aangegaan met jou, je blijft en we gaan ons helemaal geven( jaja ikke dan) en als het ons lukt, nooowww wat ben ik dan gelukkig dan ik dit heb mogen doen. Jaa dat consequent zijn...mmmm. We gaan consequent aan de wandel hihihi.

van lennep schreef op dinsdag 15 december 2009, 9:05:


Boek van Michiel? Heb je de titel misschien? Altijd leuk.:)

Piet schreef op dinsdag 15 december 2009, 8:25:


Ik ben het helemaal met je eens Piet. Vaak gaat het fout door niet doordachte methodes en gebrek aan haalbare doelen. Men focust op een einddoel zonder de kleine stappen te zien. Veel mensen willen graag rijden en werken onwillekeurig daar naar toe. Het kan veel helpen als je steeds overzichtelijke kleine stapjes neemt waarmee je wel succes hebt, ik vind de GB zin van toepassing: set yourself up for succes. Regelmatig zie ik mensen tobben dat ze hun paard niet kunnen vangen in de wei, en ze willen zo graag uit rijden gaan. Als ze dan eindelijk met veel moeite hun paard gevangen hebben klimmen ze erop, en de volgende keer krijgen ze weer hun paard niet te pakken. Ik bemoei me overigens niet met training van andermans paarden, ik ben slechts toeschouwer. Ik zeg hoogstens: misschien moet je je methode eens herzien en wat meer studeren en leren.

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 15 december 2009, 8:36:


Niet vergeten dat een ego moet gevoed worden hé ! en door wie gebeurd dat denk je ??? ;;;;;;;;;;;;;juist door de "in de hemelprijzende klanten" .

joop schreef op dinsdag 15 december 2009, 11:04:


Ik sluit me hier zeker ook bij aan. Mijn eigen grootste fout 5 jaar terug was, dat ik voor mezelf en mijn paard de lat te hoog had gelegd. Ik heb veel fouten gemaakt hierdoor, waardoor mijn supergevoelig paard in combinatie met verkeerd management op een gegeven moment 'onhandelbaar' werd. Dit paard liep vierkant (kon geen volte), had hanentred, stress, .... Wat wilde ik nou ineens een kur op muziek gaan aanleren (ik kon er trouwens zelf niet van!) Wist ik veel ... straffer bit, elastiek, dressuurzweep, brullen, roepen, tieren.... Man man man. En dan kom je terug (hopenlijk) met je voeten op de grond, leer je de juiste persoon kennen en leer je terug tevreden te zijn met elke minuscule stap in de goede richting. Hoe klein hij ook is. Laat ons maar gewoon boscrossen!
Maar nu echter heb ik al zoveel geleerd en gedaan. Correct, consequent en geconcentreerd bezig zijn met enkel en alleen jouw paard. Een kritisch oog leert ook enorm veel van zijn paard zelf.
Ondertussen kan Amaroc menig gymnastische oefeningen aan de hand, aan de lange teugel en onder de man (nu nog die galop rustiger krijgen, dat is de volgende stap). Vorige maandag voor het eerst travers aan de lange teugel, gisteren renvers. En man wat ben ik nog steeds blij met elke intentie van hem in de goede richting. En o wat is dit paard trots geworden op zichzelf. Ik blijf erbij: JE BENT EEN TRAINER, GEEN TOERIST als je met je paard wilt kunnen omgaan.