Ingrid den Ouden schreef op zondag, 5 december 2004, 16:18:
> Spirithorses schreef op zondag, 5 december 2004, 13:04:
>> Maar ik wil het niet bij voorbaat al doen, omdat ik geloof in
>> het zelf oplossend vermogen van het paard. Toch denk ik nu dat
>> ik hem een handje moet gaan helpen.
>
> Niet echt geheel voor jou hoor Pien dit commentaar wat ik nu ga
> leveren, maar in het algemeen op de denkwijze van sommige
> mensen. Het hield me na mijn vorige antwoord op jouw vraag al de
> hele dag bezig.
Ik voel me ook niet aangevallen hoor
>
> Ik kan maar niet begrijpen dat mensen hun paard met pijn laten
> lopen omdat het "zo hoort" bij het genezingsproces van beslagen
> Ik kan niet aanzien dat mijn paardje pijn heeft, en dat maakt
> niet uit waar dan ook en op welke manier dan ook, en of het nu
> wel of niet natuurlijk is. Maar ja, ik sta er ook om bekend te
> "voorzichtig" te zijn voor mijn pony.
Weet je , Ingrid, ik geef je volledig gelijk. Ten eerste wat de pijn en dus de hoefschoenen betreft, maar ik zou zelfs nog een stap verder gaan, alhoewel ik er zelf nog niet helemaal uit ben wat betreft ik nu ga zeggen:
Ik heb er steeds meer moeite mee dat alle paarden superlaag op de hielen moeten staan . En dan heb ik het nu over de Strasser methode. Ik heb al vaker gesproken over de 3,5 cm eenheidsworst die wordt aangehouden.
Voor enkele van mijn paarden werkte dit helend, andere blijven niet optimaal lopen. Ik heb ontdekt dat wanneer ik mijn paarden zelf de kans geef door niet teveel in model te snijden en veel te draven op de harde weg, er op een gegeven moment een totaalevenwicht ontstaat in de hoef, waarbij de hoef zichzelf als het ware 'onderhoudt'. Het enige wat ik dan nog bij hoef te houden zijn de steunsels en een vijl hier en daar. Bij Cherokee is dit zo. En ja, van het ene op het andere moment.
Stef is toch een ander verhaal, die heeft nu te afgesleten hoeven.
Telkens weer wanneer ik zonodig wilde Strasseren en dus ingreep in het model van de hoef omdat ik geleerd had die 3,5 cm aan te houden, liep Cherokee een tijd gevoelig. Totdat Isabel mij de tip gaf eens helemaal niks te doen, en zie : Het zelfregulerend systeem van de hoef.
(Met niks doen bedoel ik alleen steunsels en draagrand onder controle houden). Cherokee staat nu niet meer zo plat als toen ik haar Strasserde, maar nog steeds staat ze heel laag op de hielen.
Ik waak er wel voor dat de hielen niet gaan samenknijpen.
Bij BD is het zelfs zo dat ze echt niet mooier is gaan lopen door haar zeer laag te zetten. Eerlijkgezegd liep ze vroeger ruimer met haar voorbenen.
Ik ben nu zo eigenwijs dat ik ook bij haar eens helemaal niks doe, waar Raf niet blij mee is, overigens.
Ik ben dus heel erg aan het nadenken over het algemene beeld dat alle paarden laag moeten staan. Ik geloof nu dat er paarden zijn die er niet mee gebaat zijn helemaal plat te staan, maar best een hak van maximaal een halve cm ofzo kunnen hebben, mits geen drukkingen van draagrand en steunsels en geen samengeknepen hielen.
Het probleem is dat mij altijd verteld is dat wanneer de hielen iets langer worden (en dan spreek ik nog over laag hoor, voor reguliere begrippen) de doorbloeding weer verminderd wordt en het paard daardoor ongevoelig loopt.
Dus dat dat de reden is van het "beter" lopen op iets hogere hielen.
En nu komt het : Ik heb nu besloten dat de paarden dan maar iets hogere hielen mogen hebben, als hun hoef van nature zo wil groeien.
Ik weet niet of de doorbloeding daardoor werkelijk zoveel verminderd als wat ik geleerd heb, maar ze lopen in elk geval minder gevoelig.
Het wil er bij mij net zo goed niet in dat een paard weliswaar de correcte (Strasser) stand heeft maar loopt als een hout en zich daardoor niet kan ontspannen en dus nog met verkrampte spieren loopt.
Dan ben je inderdaad niet goed bezig.
Ik zie hier met Natuurlijk Bekappen een veel minder rigoreus ingrijpen in de hoef, waardoor het paard veel meer tijd en ruimte krijgt om zelf die hoef in vorm te laten groeien.
Wie herkent dit?
Groet, Pien
....met het paard als spiegel....
Warboel
