Moniek schreef op woensdag 10 februari 2010, 11:58:


Hallo Moniek,
Ik heb me verkeerd uitgedrukt. Het is pas nadat hij ziek is geworden dat ik met de pulp ben gestart. En ja ik hij wordt geweekt (er zijn al verschillende mensen die me dit vroegen) Intussen blijkt de mest toch echt normaal te zijn en zijn we er weer mee gestopt.

Christel Provaas schreef op woensdag 10 februari 2010, 9:20:


Nee er is geen bloed geprikt bij hem.
's Morgens had hij 37,4, en in de namiddag toen het zo erg was, 37,2. Toen het in de namiddag beter ging zei de DA om terug af te wachten en inderdaad regelmatig de temperatuur te controleren. Hij heeft dus geen koorts meer gehad.

Hij was ook pas ontwormd en ook in de mest hebben we niets teruggevonden.
Dus ja misschien zoals je stelden, een of andere virus of zo.

Martina schreef op woensdag 10 februari 2010, 10:41:


Heel herkenbaar! Ik had het gevoel wel net iets vlugger dan mijn man.


Ik kan me niet inbeelden dat onze paarden veel stress hebben. Momenteel wordt er alleen maar mee gewandeld en grondwerk gedaan, en dat vindt hij best oké (komt zelfs regelmatig aandragen met vanalles sinds ik hem heb leren apporteren). Ofwel werkt het veulen hem op de zenuwen, maar ook hier is mijn jeugdige 20-jarige ruin regelmatig zelf de aansteker van ravot- en renpartijtjes, dus ja... stress ?

Fijn dat je zo'n DA hebt. Eén van mijn DA (ze werken met 2) vindt 't ongelooflijk dat ik ze alleen maar hooi geef in de winter en dat ze toch niks te kort komen. Ze vindt het wel knap dat ik ze probeer zo natuurlijk mogelijk te houden.

Toen ik leerde paardrijden op de manège had ik ook eens gezegd dat het toch erg is dat de paarden daar quasi nooit buitenkwamen (inclusief mijn ruin die daar 2 jaar gestaan heeft).

Er werd me gezegd dat heel wat paarden dat echt niet nodig hebben. Dat er paarden zijn die niet buiten willen staan. Onze Nexor zou er zo eentje zijn. Ik heb dat zelfs een tijd geloofd hoewel ik het niet echt snapte. Maar het leek inderdaad zo te zijn.
Wist ik veel dat mijn beestje gewoon compleet depressief was

't Is één van de beste daden in mijn leven geweest (zoniet de beste ) om hem buiten te zetten en hem op te schepen met een vriendelijke merrie.
Ik verwijt het mezelf nog steeds dat ik zo'n oogkleppen heb opgehad. 'k Heb wel de indruk dat hij het me vergeven heeft

Martina schreef op woensdag 10 februari 2010, 15:47:


Momenteel is hij goed, temperatuur is oké, hij eet goed, speelt weer wat met het veulen, maar is nog niet helemaal de oude. We houden 'm nog steeds extra in de gaten. Ik heb wel de indruk dat hij weer wat aanhankelijker geworden is, net of hij begrijpt dat we hem wilden helpen. Tegen dat hij bejaard is ga ik nog een echt knuffelpaard krijgen, wie had dat ooit gedacht van mijn chagerijnige knol.

Heerlijk, zulke taalinterpretaties. We want more.

Hallo,

Onze paarden zijn intussen al een hele tijd omgeschakeld naar 100% hooi als voeding. Behalve dagelijks 2 witloofwortels (die gelijk staat aan het witloof dat wij en onze ouders wekelijks uit de tuin rooien en opeten), dagelijks een portie takken, en als de ruin zijn winterhoest opsteekt krijgt hij een handvol bietenpulp met antihoestkuiden erdoor.

Is het zo dat als ze volledig omgeschakeld zijn naar ruwvoer, dat ze dan ook met heel wat minder toekomen dan voorheen?
Ze krijgen evenveel dan vorige winter en toen bleven ze netjes op hun gewicht, naar het einde toe zelfs wat minder, terwijl ze nu echt te dik zijn , vooral de ruin, maar zelfs de merrie met haar zogende veulen.
Hebben jullie ook deze ervaringen?

We durfden niet afbouwen owv de het koude winterweer, maar nu gaat het er stilaan toch van komen.

Lena

Een leuke ervaring te paard.

Ik ben er vorige week met onze ruin alleen op uit getrokken. Op een bepaald ogenblik ging ik een straat in waar onze paarden altijd spoken zien, ik heb eindelijk genoeg vertrouwen om zulke dingen te durven . Daarachter is een bosje waar je heerlijk kan rijden en waar ik een galopje wilde wagen.

Het moest natuurlijk lukken... Net op de plek waar ze het altijd zo moeilijk hebben (waar nochtans meestal 2 tinkers vriendelijk staan te kijken) waren ze een grote opruimactie aan het houden: een vorkheftruckje met wapperende plastic zeilen, grote zeilen op de grond, gekraak van plastic dingen, een hek dat niet meer stabiel was...

Uiteraard had Nexor dit vlug gezien. De man (met een Westvlaams accent dus) riep naar zijn vrouw dat ze de machine moest stilzetten omdat ik eraan kwam.
Ik riep naar de man dat ze rustig mochten verderdoen, want dat het wel een tijdje kon duren eer ik daar gepasseerd was.
Toen zei de man dat hij ook wel de tijd had.
Nou, ik moet jullie niet vertellen dat ik dat heel erg apprecieerde.

Dus ik met mijn paard aan de slag (dé grote test om de schriktraining die we in het najaar op de 2lazy7 gehad hebben in praktijk om te zetten).

We maakten langzaam maar zeker vorderingen. Op een bepaald ogenblik hielp de man me zelfs, hij keek ook naar de lichaamstaal van mijn paard en gaf ook aanwijzingen in de trant van: "ja nu kan hij weer een stapje verder", of "nu begint hij wat nerveus te worden, misschien best effe wachten".
Ik viel bijna van Nexor af... zo verbaasd was ik. Eindelijk mensen die ook paardvriendelijke principes toepassen bij ons in de buurt, iemand die niet raar keek omdat ik mijn paard de tijd gunde en er niet in zat te stampen of te meppen.

Het heeft schat ik een minuut of 7-8 geduurd voor ik er voorbij was. Ik heb beide Westvlamingen op mijn enthousiastste Limburgse manier bedankt, maar ze vonden het niet meer dan normaal.

Mijn rit kon echt niet meer stuk. De rest van de wandeling reed ik op roze wolkjes.
En dat galopje in het bos verderop... Die was een stuk vlotter en langer dan wat ik voorheen alleen aandurfde.

Achteraf bekeken zou ik willen dat ik wat langer met deze mensen had kunnen van gedachten wisselen. Het zijn echt de eersten met paarden die ik in onze buurt tegenkom die op zo'n wijze zijn ingesteld... Nu de "échte" Limburgers nog vinden...

Groetjes, Lena

Christel Provaas schreef op dinsdag 23 februari 2010, 20:56:


Wij hebben wel bijna de hele tijd onbeperkt gevoerd. Vooral in het begin hebben ze echt een periode gehad dat ze écht mager waren (we kregen daar zelfs opmerkingen over) en daarom dus onbeperkt. Toen aten ze ook bijna continu. Nu is ook dat geminderd. En intussen zijn we dus meer dan 2 jaar later en zijn ze echt te dik, dus vandaar dat we willen afbouwen.
En nee uithongeren gaan we zeker niet doen, we willen het geleidelijk aan doen.

Danielle Zontrop schreef op dinsdag 23 februari 2010, 18:06:

knip

Nou, ik heb toch al enkele negatieve ervaringen gehad hoor.
De allereerste keer dat ik alleen ging had ik voor de zekerheid toch maar een zweepje meegenomen (nutteloos ding, bleek achteraf). In het voorbijrijden heeft een auto mijn zweepje geramd, je moet toch al echt dicht langs een paard afrijden om dat te kunnen, niet? Geen afstand houden is iets wat we eigenlijk heel vaak aan de hand hebben (bijna elke keer), om over toeteren maar te zwijgen. Gelukkig zijn onze paarden echt cool wat toeteren betreft.

Een andere keer kreeg een tractor mij in het oog toen hij de weg opreed, en die reed gewoon op mij af met veel lawaai en geraas. De hele rit had Nexor al overal spoken gezien, dus toen dit erbij kwam had ik het wel gehad. Ik was woest. Gelukkig is Nexor vrij cool wat betreft gemotoriseerde voertuigen, en hij hupte gewoon in de berm om er niet onder te zitten.

En nog ééntje om af te sluiten van een hele tijd geleden. Een man vlak langs de kant van de weg in zijn tuin die een lange nagel/spijker naar de paarden uitstak omdat we op de berm vlak naast de straat reden (toen waren ze nog erg gevoelig aan hun hoeven). Hij wilde zijn berm netjes houden zeker? Het hagelde op dat moment net, zodat ik zowieso mijn handen vol had Nexor die liever achterstevoren wilde lopen, ik had dus geen tijd om uit mijn sloffen te schieten. De andere 2 die toen bij ons waren hadden het niet eens gezien.

Dus ja, die rit van vorige week was echt een heerlijke ervaring. En uiteraard zitten niet alle idioten in Limburg hé? Maarja, das nu eenmaal waar we wonen.

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 23 februari 2010, 22:27:


We hebben dit jaar een 300-tal botten rechtstreeks van het veld laten leveren. Het kwam van verschillende weides, en je ziet ook duidelijke verschillen. We proberen wat af te wisselen hierin.

Vanmorgen vond ik de merrie precies "magerder" geworden, zo op het zicht. Toen viel mijne frank: 't was warm vandaag en de teddyhaartjes lagen blijkbaar plat.

En na een half uurtje stevig ravotten onder hun 3 stond het veulen echt nat van het zweet. De 2 grote hadden het gewoon warm.

groetjes, Lena

Spirithorses schreef op dinsdag 23 februari 2010, 22:43:


Een tip? Je moet geen pyama aandoen hoor als je gaat voeren! Met andere kledij gaat 't net zo goed. En... geen hooi in bed!

Karen Koomans schreef op dinsdag 23 februari 2010, 22:13:


Die gedachte heb ook al meermaals gehad (nochthans ben ik toch wel pacifistisch van aard)