Isabel van der Made schreef op maandag 24 mei 2010, 21:38:


On-ge-loof-lijk!!!
On-voor-stel-baar!!!

Ze heeft anderhalf uur langer in de wei gestaan , maar of ze dat ook zag als beloning?
Namkje dacht daar het hare over

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 24 mei 2010, 22:02:

weet het woord weer:
zelfspot! belangrijk om te hebben als je met paarden bezig bent.

Ik zal nog even wat vertellen over het draven.
Florien gevraagd of ik kon leren lichtrijden op Namkje.
Dat kon echt wel , maar het blijft een fries.

Waarom meer op de voorhand hangen met mijn gewicht , en staan in de beugels?
Zo rij je net ingereden jonge paarden. Je ontlast dan hun rug.[Zei Christel ook al!]
Vanuit het staan in de beugels , meegaan in de beweging , en uiteindelijk bij sta-zit uitkomen.

Mijn ervaring van de dag; Namkje werd aan de hand genomen , en ik moest alleen maar doen wat Florien zei; balans vinden , en in stap de binnenkant van mijn lichaam lang maken. Met het optillen van het binnenachterbeen moest ik mijn binnenvoet even strekken. Eerst geprobeerd met stijgbeugels , maar die schopte ik al snel weer uit.
En mijn ademhaling pffffff , jemig ik stop gewoon!
Maar Namkje ging direct nog beter lopen!!!! Alleen hield ik het maar een pas of 5 vol , en dan viel ik alweer uit mijn concentratie.

Toen nog even draven.
Iemand anders hield haar op een grote volte , met buiging , en ik ging staan in mijn beugels en voorover hangen , in evenwicht zeg maar.
Ik kon mijn handen op een gegeven moment gewoon langs mijn benen houden.
Vond dat best al wel knap van mezelf. Had dat nog niet verwacht.
Het is de bedoeling dat ik in deze houding dus langzaam het sta-zit ga invoeren.
Maar dan zijn we al even verder....
En Namkje liep super braaf een mooie schouder voor in draf op de volte , zonder gebok of enige spanning , zo regelmatig dat ik het zo een hele volte goed kon volhouden.

Dat je hiermee de voorhand enorm belast staat buiten kijf.
Maar beter dat , dan de veel zwakkere rug van het paard teveel belast in dit stadium. De voorhand is al sterk omdat het paard zelf ook de voorhand extra belast. En de ruiter is extra....[is ongeveer de verklaring van Florien]
Oke , voor mij was dit een duidelijk verhaal.
En als het zo goed gaat , dan moet het maar zo.
CR komt dan later wel weer in zicht!

Gr Esther

En nog even over gisteren Qua hoeven.
Heel veel asfaltwegen , en de rest keiharde klei/leemwegen met stenen.
Geen centje pijn!
Ik had verwacht wel slijtage te zien , maar op wat kleine steentjes in de witte lijn na , gewoon keiharde hoeven!
En zoveel kilometers heb ik haar hoeven niet getraind op asfalt en keiharde leemwegen.

Is toch wel een belangrijk detail.

Gr Esther

Wil je weten wat het was geworden, als je die tijd had "doorgezeten"
Die foto,s van mijn zitbeen knobbels heb ik allang gewist

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Nils Vellinga schreef op maandag 24 mei 2010, 23:13:





Gr Esther

van lennep schreef op maandag 24 mei 2010, 23:13:


No feet..... no horse. Gaaf toch?? Wees er blij mee!

Hoefijzers..... het einde!!!

Nils Vellinga schreef op maandag 24 mei 2010, 23:13:



Leuk onderschrift trouwens Nils )

Hoefijzers..... het einde!!!

Hai Esther,

Je mag bij ons wel aansluiten hoor voor een rondje Dwingelerveld.
Wij maken er dan wel een rustig ritje van geen probleem. Diederik moet nog een beetje wennen aan zijn nieuwe zadel en mijn roadrunner is ook relaxt zolang je maar in de eerste en maximaal tweede versnelling blijft. Dus kan prima.

Enkel niet zo veel denken gewoon mee en genieten.

Laat maar weten.

Ik smul van je verhalen over hoe het ging vandaag Esther!

En ja, je mag me er echt aan houden dat ik ga lopen om Fálki af te remmen, als hij te snel stapt als we gaan samen rijden. Echt geen probleem, ik loop graag en veel met hem. En zodra ik ernaast lopend zelf ga 'slenteren', dan slentert-ie mee. Al dan niet loslopend. Dan wéét hij dat er geen kans is dat we gaan racen.... en dus vraagt/zeurt hij er dan ook niet meer om.

Als ik er óp blijf zitten en dan veel op zit en/of teugel en stem ga remmen, dan wordt-ie stontvervelend, als hij in zo'n ik-wil-graag-harder-bui is... Mijn oplossing daarvoor (als ik alleen rij), of Fálki lekker door laten lopen, zeker zo lang het in de gang is die ik gevraagd heb. En hem op een geschikt pad in een vlottere gang (draf of galop) even lekker zijn energie laten kwijtraken. Maar wel pas als IK zeg dat we gaan. En-ehm... dat gaat nog niet altijd zo goed als ik zou willen .

Óf ik stap af en dan gaan we 'lekker' langzaam. Dat doe ik als ik zelf niet de energie heb om te gaan racen en/of om hem telkens terug te nemen als hij weer aandraaft terwijl ik stap had gevraagd. Omdat mijn energie de laatste maanden echt waardeloos is, heb ik véél wandelervaring opgedaan, dat komt nu dus mooi uit !

Nils Vellinga schreef op maandag 24 mei 2010, 23:13:


Jammer jammer, die heb ik gemist... !

Maar ik kan me er iets bij voorstellen... lang geleden, heb ik (2x) een tweeweekse trektocht gemaakt te paard in de Alpen. Per dag zo'n 6 tot 9 uur rijden. Na een paar dagen, auw auw auw (en ja, ook BLAUW, BLAUW, BLAUW )!

Karen

muriel schreef op maandag 24 mei 2010, 23:36:


Graag Muriel !!!, maar ik wil dan ook graag mijn zadel hebben , dus even wachten nog.
Je hoort van me als het zover is[nog een week of 3 hoop ik....]
Enhe , Diederik , niet stykum alvast oefenen

Gr Esther

Karen Koomans schreef op maandag 24 mei 2010, 23:57:


Das fijn!
Maar dat bedoelde ik niet echt met jouw eraan houden...
Ik bedoelde je uitnodiging om eens samen met Namkje te komen rijden.
...moet wel een rood lintje in haar staart doen ... ze is niet echt ''leuk'' met vreemde paarden , trouwens ook niet met bekende paarden

Gr Esther