Ik smul van je verhalen over hoe het ging vandaag Esther!
En ja, je mag me er echt aan houden dat ik ga lopen om Fálki af te remmen, als hij te snel stapt als we gaan samen rijden. Echt geen probleem, ik loop graag en veel met hem. En zodra ik ernaast lopend zelf ga 'slenteren', dan slentert-ie mee. Al dan niet loslopend. Dan wéét hij dat er geen kans is dat we gaan racen.... en dus vraagt/zeurt hij er dan ook niet meer om.
Als ik er óp blijf zitten en dan veel op zit en/of teugel en stem ga remmen, dan wordt-ie stontvervelend, als hij in zo'n ik-wil-graag-harder-bui is...
Mijn oplossing daarvoor (als ik alleen rij), of Fálki lekker door laten lopen, zeker zo lang het in de gang is die ik gevraagd heb. En hem op een geschikt pad in een vlottere gang (draf of galop) even lekker zijn energie laten kwijtraken. Maar wel pas als IK zeg dat we gaan. En-ehm... dat gaat nog niet altijd zo goed als ik zou willen
.
Óf ik stap af en dan gaan we 'lekker' langzaam. Dat doe ik als ik zelf niet de energie heb om te gaan racen en/of om hem telkens terug te nemen als hij weer aandraaft terwijl ik stap had gevraagd. Omdat mijn energie de laatste maanden echt waardeloos is, heb ik véél wandelervaring opgedaan, dat komt nu dus mooi uit
!
Nils Vellinga schreef op maandag 24 mei 2010, 23:13:
> Wil je weten wat het was geworden, als je die tijd had "doorgezeten"
>
> Die foto,s van mijn zitbeen knobbels heb ik allang gewist
Jammer jammer, die heb ik gemist...
!
Maar ik kan me er iets bij voorstellen... lang geleden, heb ik (2x) een tweeweekse trektocht gemaakt te paard in de Alpen. Per dag zo'n 6 tot 9 uur rijden. Na een paar dagen, auw auw auw (en ja, ook BLAUW, BLAUW, BLAUW
)!
Karen
Warboel
