Anita Cats schreef op zaterdag 19 juni 2010, 22:54:
> Ik lees nergens dat je een paard niet zou mogen belasten, als hij in de
> groei is * geld net zo als bij jonge kinderen, die mogen met gepaste
> training aan sport doe.
Berijden is geen sport die vergelijkbaar is met sport voor jonge kinderen. Jonge kinderen zul je ook niet voor de sport een zak stenen op hun rug laten sjouwen. Sport voor jonge kinderen is SPIER-sport, met een lage belasting voor botten. Het berijden van een paard zorgt voor een hoge belasting van de botten, en daar kun je met geen enkele spiertraining iets tegen doen.
> De Juiste training is Essentieel. Spieren en conditie training zodat het
> paard in de juiste houding kan gaan lopen. Getrainde rugspieren houden de
> wervels op hun plaats wat rugproblemen voorkomt.
Het gaat hier niet om dat wervels op hun plaats worden gehouden, het gaat erom dat de groeischijfjes niet in elkaar worden gedrukt. En dat kun je met geen enkele spiertraining voorkomen. Als de groeischijfjes nog niet uitgehard zijn dan worden ze in elkaar gedrukt. Spieren kunnen alleen maar samentrekken, en niets uit elkaar houden. Uit elkaar houden is de taak van de botten.
> Als de rug omhoog bolt wordt de afstand van de doornuitsteeksels groter.
Precies. Ga je er dan op zitten, dan is er een kracht die de rug omlaag probeert te duwen (gewicht ruiter), EN een kracht die de rug omhoog probeert te duwen (de spieren). De rug neemt hierbij weer een neutrale houding aan.... maar ondertussen werken er TWEE krachten op de wervelschijfjes. Zowel boven als onder is er een kracht die inwerkt op de schijfjes. Die zijn welliswaar mooi in evenwicht, maar zorgen voor een resulterende samendrukkende kracht in horizontale richting.
Als je dat niet helemaal begrijpt: Neem een bezemsteel en zet die rechtop op de grond met je hand ertussen. Laat iemand een lijn spannen aan de linkerkant naar de grond, de bezem wil nu naar links omvallen. Laat daarom ook een lijn naar rechts spannen. De bezem kun je nu precies in evenwicht houden, ook al span je beide lijnen aan. Wat je nu ongetwijfeld gaat merken als je de beide lijnen aanspant is dat, ondanks dat de bezemsteel keurig in evenwicht is en rechtop staat, je hand geplet gaat worden door de bezemsteel. Een aldus aangespannen bezemsteel kun je ook niet meer van de grond tillen. Bij een opgezette tent met scheerlijnen kun je ook niet meer een tentstok optillen, de krachten erop zijn erg groot, ondanks het feit dat hij keurig rechtop blijft staan.
Als je dit hele plaatje 90 graden draait, dan is de bezemsteel de rug van het paard, je hand een groeischijfje, en de twee lijnen de bespiering en gewicht van de ruiter.
Tijdens dit samendrukken van de wervelschijfjes sneuvelen er wat cellen. Op die plekken verbenen de groeischijfjes niet meer. Je ziet er weinig van op de rontgen, het zijn geen grote gaten, maar de verbening wordt dan min of meer poreus in plaats van solide. Tijdens de eerste levensfase merk je er niks van, maar op latere leeftijd zullen die poreuze wervelschijfjes eerder kapot gaan en klachten gaan veroorzaken.
Inmiddels is genoegzaam bekend dat je een paard pas kan inrijden als de schijfjes zijn uitgehard... en dat is rond de 5 a 6 jaar. Spiertraining kan hier niets aan versnellen, hoe graag je dat ook zou willen.
Frans
Warboel
