Wil schreef op donderdag 15 juli 2010, 23:32:
> Ik 'n keer 'n emmer vol met voer. Onbeschoft + onopgevoed en stikverwend
> paard wat dacht mij even omver te kunnen lopen en te kunnen gaan vreten
> nog voordat ik de emmer neer kon zetten. Foutje.... Was ook niet de eerste
> keer dat ie het flikte.... en dan z'n zin niet krijgen en gelijk z'n kont
> naar je toe draaien.. achteruit hupsend om eens flink uit te kunnen halen!
> Jaja.... Hij was al een paar dagen aan het klieren en uitproberen. Ditmaal
> was ik het zat. Ik heb de volle emmer zo naar 'm toe gesmeten, en het was
> nog raak ook. Meestal gooi ik hardstikke mis, ik kan helemaal niet gooien!
> Het was zó raak dat ie flink geschrokken naar de andere kant van het
> weiland is gegaan... daar heeft ie een hele poos gestaan. Nee, geen
> voertje meer gehad die dag!
> En ik geen problemen meer met hem.
Ik moest op stage altijd voeren en een paard gedroeg zich daar ook heel vervelend bij. Op een goede dag geeft het dier mij een kopstoot waar ik 2 dagen beroerd van ben geweest. Enige pech voor hem was dat ik door de kopstoot een draai maakte en hem precies een knal met de voerschep tegen zijn kop gaf. Denk niet dat hij niet zo'n koppijn had als ik, maar toen ik weer aan het werk ging gedroeg hij zich wel beter
Slaan is niet goed, en dan bedoel ik moedwillig het dier pijn willen doen. Maar soms, heel soms, dan gebeurd iets uit nood of in reflex en werkt het wonderwel. Absoluut iets dat bij heel soms moet blijven, internet kan dit soort gevallen uit het verband trekken. Maar zo te lezen hebben vele mensen zo'n soort ervaring.
Groetjes Karin
Warboel
