Piet schreef op zaterdag 26 maart 2011, 20:03:


Snappen we mekaar dan wel?
Ik heb net je berichten nog eens teruggelezen waarin je min of meer aangeeft dat meedenk-ideeën welkom zijn. Ik zou dus op zoek gan naar de oorzaak. Ik zou het namelijk geen leuk spelletje van mijn paard vinden. Met dat bovenstaande reageerde ik overigens direct op Joops bijdrage (klik maar terug) hoewel dit in jouw draad was.

Oorzaak van waarom hij zich ineens niet meer graag laat 'vangen'.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 26 maart 2011, 22:28:


Pien... de oorzaak van het zich ineens niet meer laten vangen is omdat Piet z'n vader dat in feite in 'n paar minuten 'erin' getraind heeft! En hem ermee heeft laten wegkomen... Grof gezegd, en absoluut niets tegen Piet z'n vader want dat is 'n schat van 'n man.... heeft Piet z'n vader Piets' training tijdelijk verziekt. )
Voortkomend uit onwetendheid...
Shiny heeft zichzelf geleerd dat ie er dus onderuit kan komen....

En Piet mag het weer oplossen.... snappie?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Spirithorses schreef op zaterdag 26 maart 2011, 20:12:


En tel daar nog bij dat welshcobs ervoor bekend staan eenkennig te zijn, of toch zeker wantrouwig tov van 'vreemden'. Het is naar verluid een karaktertrek die veel voorkomt bij dit ras. Sla voor de grap maar eens zo'n boekje met rasomschrijvingen open. 9 kansen op 10 staat het erin.
En als je met Cob- eigenaars spreekt, zal je merken dat dit vaak bevestigd wordt.
Ze gaan door een vuur voor mensen die hen vertrouwen bieden. Maar 'vreemden' krijgen vaak de middelvinger.

Hoi! Lief aangeboden, maar het halster is het probleem niet. Hij trekt het ook niet kapot hoor.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Wil schreef op zaterdag 26 maart 2011, 22:55:


Sjuust Wil, een kwartier geprobeerd, zei hij. Meer dan genoeg voor Shiny om pompie dom pie dom, je kunt me toch niet pakken... leuk spelletje, .... te zeggen en vooral toen ie z'n kont naar 'm toedraaide werd het heel lastig natuurlijk. Ik weet wat ie doet dan -hij is nooit agressief-, maar pa slikt dan toch ff 2 keer.
En natuurlijk ben ik het eens met iedereen die zegt dat een paard geen halster om moet in de wei. Gelukkig is er nu in zeven jaar al niks gebeurd.
Maar nu is bewezen dat ie Shiny zónder helemaal niet kan pakken en dát was de voorwaarde waarop ze daar konden staan en hij ze wil verzorgen als ik er zelf niet ben. Dus ik kan hoog en laag springen, halster moet aan, punt.

Hij heeft het halster om nu natuurlijk, maar ik ben er eerlijk gezegd nog niet uit.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Ans Jondral schreef :>

Dafner is mijn eerste Welsh Cob en inderdaad; zoals je haar beschrijft is ze. Zij let heel erg op mij en komt altijd even contact maken. We zijn intussen dikke maatjes geworden dus dat zit helemaal snor nu.

Groet, Pien

Ah OK, nu vat ik em na de uitleg van Wil.
En dan krijg je natuurlijk dat pa-lief Shiny in het voorbij rennen snel aan het halster grijpt om hem te kunnen vangen en dat is wéér een extra reden. Altans, zoiets kan ik me voorstellen. Ik zie dat hier bij de buurezel gebeuren. Lief ernaartoe lopen en zich er dan dan snél op storten.... hebbes....

Maargoed, kont toekeren is vind ik nog steeds een teken van 'ik wil nu niet'. Ik vind daar weinig spelletje aan want het paard bepaalt dan de regels. Of het er nu (per ongeluk) in 'getraind' is of niet (ja oké, zo kun je van alles niet-wenselijk zeggen dat het erin getraind is)

Hier heeft ook weleens een dit hoor, ik zie het wel als een tijdelijke fase. Ik maak me er niet druk om maar je moet er wel geduldig bij blijven. In zo'n geval zeggen wij 'prima, jij wilt lopen, dan mág je lopen' en we blijven erachteraan lopen. Niks opjagen, join uppen maar rustig kriskras door de paddock/weide, in stap in beweging houdend. In 99 % van de gevallen stopt zo'n paard na enkele tientallen meters wel om het hoofd alsnog naar je toe te draaien want ze blijven liever staan dan dat ze moeten lopen. Holly is de enige procent die echt niet meer te pakken was op een gegeven moment, dat kostte een uur, maar toen werd het ook tijd voor haar pensioen.

Groet, Pien

Piet schreef op zondag 27 maart 2011, 8:35:


Piet, ik weet niet of je mijn post had bekeken?
Misschien vind je de manier waarop ik het met silja oplos niet toepasbaar op shiney en dat is prima. Jij kent shiney het beste.
Maar wellicht heb je erover heen gekeken en kun je er toch iets mee.

Piet schreef op zondag 27 maart 2011, 8:35:


Het beste is nu Shiny opnieuw te trainen zodat hij zich niet laat pakken als hij een halster om heeft maar wel altijd als hij geen halster om heeft. Dat gaat je zeker lukken Piet.

Ik was laatst bij mensen die hun paarden altijd een halster omlieten omdat ze ze anders niet konden vangen. Aangezien we de hoeven wilden bekijken moesten deze mensen hun paarden vangen en wat denk je, zodra er een hand werd uitgestoken naar het halster wisten ze precies hoe die hand te vermijden. Ik lachen natuurlijk, altijd halster om werkt dus niet, ze konden hun paarden niet te pakken krijgen zonder extra truckendoos zoals in afgesloten ruimte lokken. Dus uiteindelijk de halsters permanent af: probleem weg door snoep voor en snoep na halster.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 25 maart 2011, 9:03:


Shiny heeft nog nooit geslagen, is ook niet uit agreesie dat ie z'n kont naar me toe draait.

Hij doet dat zonder vies gezicht of oren naar achter, maar zorgt gewoon dat zijn kont altijd tussen mij en zijn hoofd zit, al moet ie er prachtig zijwaarts voor lopen

Zoals jij het beschrijft zou ik het doen bij ongeveer elk ander paard. Zeven jaar geleden heb ik het zo gedaan, alleen moest ik het halster aandoen ook nog trainen, zodra hij zijn neus erin stak en ik wilde het vastmaken, was ie weer weg. Ik heb dat met ongelooflijk kleine stapjes getraind, zelfs zo dat het hem niet eens opviel dat we iets verder waren gekomen (de amygdala met rust gelaten ) Uiteindelijk zat dat er zo in dat het jarenlang geen problemen gaf.


Zo kon ik hem uiteindelijk ook pakken. Eerst mijn hand op zijn rug, daarna het leidtouw, wat hem héél erg gespannen maakte op zijn rug (hoofd omhoog, veel wit in de ogen en een strak gespannen mond) met heel kleine stukjes over zijn hals geschoven. (beetje te vergelijken met het oude schofttuig verhaal, wat nog ergens in het forum moet zweven, er staat trouwens een foto in het boek van Inge van )

Het grote verschil met zoals Pien haar werkwijze beschrijft is dat hij niet blijft staan. Hij windt zich gewoon steeds meer op als je hem gaat volgen/ drijven, zweet dan ook in een mum van tijd of hij een half uur gegaloppeerd heeft
Het bevestigt mijn gedachte over het verwerken van trauma's, n.l. dat je er een laagje goed gedrag overheen kunt trainen, maar als je werkelijk een beroep doet op die "zere plek in de hersenen" je niet vreemd moet staan te kijken als je weer min of meer hetzelfde gedrag terug krijgt.
Per slot van rekening heeft híj me drukloos geleerd te trainen.

Nu ik er al schrijvende over nadenk weet ik ook wat ik eraan moet doen.
Helemaal vanaf zijn rug opnieuw beginnen met mijn handen, met het touw, het halster en het zadel, alles trainen totdat ik geen enkele spanning meer zie en tussendoor weer veel meer met hem gaan wandelen, wat er de laatste tijd nogal bij ingeschoten was, doordat ik andere prioriteiten stelde.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op zondag 27 maart 2011, 12:29:


Even om misverstanden te voorkomen. Silja is absoluut geen agressief paard. INtegendeel. Ze is heel erg lief. Maar ze beantwoord agressie met agressie (wat op zich niet zo vreemd is)
Opvoerende druk en wegjagen is in haar ogen dus agressie.

Als je gewoon in de wei staat met een groep mensen, gaat ze ertussen in staan om geknuffeld te worden en draait ze alleen de kont toe om daar gekrabbeld te worden.

Super toch? Dat vind ik zelf het grote voordeel van het openen van een topic met een probleem. Al discussierend kom je meestal zelf wel met de oplossing. Het praten met anderen over het probleem, zorgt blijkbaar ook voor het openen van de kanalen daarboven.

Ik heb dat ook ervaren met mijn topic over angst. Al pratend en met de vele goede adviezen, begon de oplossing ook tot mij door te dringen.
Ik wist het ergens wel, maar soms loop je gewoon even vast.
Jouw boekje en de onbaatzuchtige help van een lieve meeleester van dit forum geeft mij de extra ruggensteun om weer uit het dipje te komen.

Succes met het hervatten van je training.

Interessante stelling trouwens.... een trauma bedekken d.m.v. training: goed gedrag.

Maar Piet... er hoeft dus maar heel weinig 'fout' te gaan.... en het gedrag komt direct weer terug. Ik heb het vermoeden dat je trainingstijd veel korter zal zijn om het voor jou gewenste gedrag weer terug te krijgen. Helaas is het ook zo dat jíj dit kunt... en Shiny het van jou accepteert. Bij andere mensen gaat het dus 'fout'.

Hetzelfde maak ik hier mee met Noppes. Hij heeft geleerd om NIET tegen mensen op te springen. Bij mij doet hij het niet. Bij Jules glipt het er nogal eens tussendoor.
Per slot is het nog steeds een jonge en vooral enthousiaste hond.
Bij bezoek?? Pfffff..... Bezoek reageert anders. Vinden het wel of niet leuk.... dus ofwel wordt hij weggeduwd... of aangehaald... (is beiden aandacht!! = beloning!) maar de enige juiste reactie: NEE!!!! en de handbeweging voor LAAG... wordt niet gegeven.
Kan ook niet... want bezoek weet het simpelweg niet. Ik kan het ze niet kwalijk nemen.

Het komt erop neer, en dat is met Shiny en jou dus kennelijk nu ook het geval, dat wij wél met onze dieren kunnen omgaan, ze trainen en met positief resultaat eindigen... maar in feite andere mensen het verpesten. Paard/Hond wordt beloond voor het ongewenste gedrag. Tis weer gelukt... dus de volgend keer bespringen we weer de visite/draaien we de kont toe bij het zien van een halster.

Qua karakter denk ik dat we Noppes en Shiny wel kunnen vergelijken.
Intelligent, zelf denkend, zelf dingen uitvindend... zichzelf ontwikkelend.
Lief, aanhankelijk, trouw.... maar ook een hele sterke eigen wil.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op zondag 27 maart 2011, 15:31:

Kan ook niet... want bezoek weet het simpelweg niet. Ik kan het ze niet kwalijk nemen.

Mijn visite krijgt "paardentraining" bij aankomst.
Ik heb het helemaal gehad met mensen die menen voortdurend mijn paarden te moeten aaien en er allerlei troep in te moeten stoppen.

Monique