Jacqueline v d Berg schreef op maandag 18 april 2011, 16:06:

Goed om het met ons te delen .
Het verdriet is er nu.. en de goede herinneringen vinden hun plekje - liefs
Myriam

Heel veel sterkte met dit verlies.

Het kan soms heel snel gaan, is mijn ervaring. Ben op een vergelijkbare wijze een hond van net 4 jaar aan kanker kwijtgeraakt.

Hoewel je er niet bij was toen ze stierf, ben ik ervan overtuigd dat ze weet hoeveel je om haar gaf.
Zelf heb ik de ervaring dat, als je het verlies eenmaal een klein beetje verwerkt hebt, gaat merken dat je hond niet weg is. Mijn hond die me zo plotseling is ontvallen, staat op moeilijke momenten trouw aan mijn zijde. Op de meest onverwachte momenten voel ik opeens haar kop onder mijn hand ... (Misschien is dat alleen een gevoel, maar voor mij voelt het heel echt.)

Lieve groeten,

Els.

veel sterkte x

Kom net van de DA, ik moest ze nog zien.
Heb afscheid genomen, ze lag er zo vredig bij. een laatste knuffel.
Ik mis haar zo.
Het is te stil in huis, ben vanavond zonder haar naar de paarden geweest.
De stalkatten konden eindelijk op hun gemak eten, zonder Luna die hen probeerde weg te jagen zodat zij het katteneten kon pikken....
Mis mijn maatje.

Dank voor de lieve reacties.

Jacqueline v d Berg schreef :


He verdorie, wat verdrietig voor je, en ook nog zo onverwacht.
Heel veel sterkte van mij!

Groetjes, Pien

Hè joh, wat akelig allemaal. Heel veel sterkte met het gemis van je maatje..

Ach wat waardeloos... Veel woorden heb ik er eigenlijk niet voor en opbeurende woorden kan ik al helemaal niet verzinnen. Soms is het gewoon helemaal niet goed. Heel veel sterkte!

Wat een naar bericht Jacqueline. Sterkte!

ach Jacqueline, wat erg. ik begrijp dat je er het hart van in bent. Ik wens je veel steun om door deze periode te komen. Hou vast aan alle leuke herinneringen, die blijven voor altijd.
Ik mis mijn Shiva ook nog heel erg, maar ben vooral dankbaar dat ik zo'n lieve hond heb gehad. Ik wil maar zeggen dat het (intense) verdriet slijt en dat er iets anders voor in de plaats komt.
Veel sterkte voor jou en je gezin.
Katrien

Vanaf de moment dat we beslissen huisdieren in ons hart toe te laten en we ons eraan beginnen te hechten, weten we eigenlijk al dat wij "spoedig" weer afscheid van hen zullen moeten nemen. Niet veel huisdieren leven nl. langer dan onszelf (tenzij het een Ara zou zijn)
Het is juist prachtig hoe een mens telkens weer zoveel verdriet heeft om het verlies van zijn "makker(s)" en het is prachtig dat hij telkens weer een nieuwkomer in zijn hart toelaat. Ookal is dat in het begin nog niet vol overgave, elk op zijn tijd, ontstaat er weer een intense band tussen mens en dier.

Uit ervaring weet ik dat het ontzettend veel pijn doet, nu op dit moment. Zelfs de komende dagen, weken, maanden, misschien wel jaren. Toch moet je je verdriet op een gegeven moment kunnen loslaten en een volgende stap in je leven durven te nemen, samen met alle mooie herinneringen.

Veel sterkte!
Cindy

@ Cindy, mooie foto van jou en Amaroc!

Groet, Pien

Oh wat erg...
Ik kan me je verdriet voorstellen.
Veel sterkte!

Het is altijd vreselijk als ze dood gaan, maar zo jong nog dan doet het extra veel pijn.
Sterkte!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....

Zo mooi gezegd,Cindy!
Geweldig mooie avatar-foto, ook allebei precies diezelfde blik...