e m kraak schreef op woensdag 4 april 2012, 12:08:


Het is een goed onderwerp en belangrijk!! Zullen we met zn allen die lijst verbeteren zodat het onderzoek zo goed mogelijk wordt? Topicstarter; sta je open voor suggesties en aanpassingen?

--
Ilona

Melanie83 schreef op woensdag 4 april 2012, 18:14:


Helemaal geweldig dat je jezelf dit afvraagt, echt goed want de meeste fokkers doen dit niet

Op zich ben ik trouwens geen voorstander van fokken omdat er al ontzettend veel paarden naar de slacht gaan (hier in NL tenminste). Anna Maria is trouwens een heel erg lief en betrokken en zeker ook sociaal persoon (kennen elkaar niet persoonlijk, maar is toch wat ik denk), maar ik kan me voorstellen dat dit voor jou nu niet zo lijkt, niet echt een leuke binnenkomer zo he?

Jouw idee kan zeker werken en afspenen hoeft inderdaad niet en zeker niet belastend. Wij hebben 2 veulens gefokt (werd 1 merrie, 1 hengst), om zelf te houden, en we hebben ze pas na een jaar niet meer laten drinken bij mams. Stonden wel nog gewoon samen, zijn nooit gescheiden maar we hebben er gewoon een draadje tussen gedaan zodat het drinken stopte. In dat jaar vaak gereden met veulen aan de hand mee (super goed voor ze!! in de natuur moeten ze ook gewoon mee he) maar moeder en kind ook gewend aan het zonder elkaar weggaan. Resultaat is paarden die gemakkelijk even zonder elkaar kunnen en niet moeilijk doen om van huis te gaan. Geen trauma's opgelopen door een scheiding en vol vertrouwen.

Als je geen eigen hengst hebt, dan heb je trouwens wel het risico dat het veulen, mocht dat een hengst worden, de moeder gaat bespringen en dat is wel een probleem dan.... Maar dat hoeft niet te gebeuren. Bij ons sowieso niet gebeurd omdat de vader er zelf bij stond en het veulen dan wel uitkijkt om zo jong al praatjes te krijgen (dan zou paps hem verstoten want ze stonden allen gewoon samen).
--
Ilona

Melanie83 schreef op vrijdag 6 april 2012, 15:31:


Ik snap je wel hoor. Je komt hier nieuw en hebt een hele goede vraag (waar ik heel blij mee ben, ik zou echt willen dat meer fokkers hierover nadenken!!), die ook nog eens zeer goed hier past op Paard Natuurlijk en dan krijg je allemaal reacties waar je niet om hebt gevraagd.

Anderzijds snap ik de reacties ook wel weer want veel mensen hier hebben een paard dat bijna bij de slacht was beland, of vangen paarden op die anders naar de slacht zouden gaan, gewoon omdat er een paardenoverschot is en ermee gehandeld wordt alsof het dingen zijn.

Toch denk ik dat het beter zou zijn dat er dan een ander topic (bv food for thought over fokken) zou worden geopend en dat het niet als reactie op jouw zeer goede vraag zou worden gegeven.

Ik hoop niet dat je weggaat trouwens, misschien valt het je hier alles mee. Fokken is geloof ik wel 1 van de lastigste onderwerpen hier hoor Ikzelf heb vooral moeite met rucksichloss fokken om het fokken, zonder doel (behalve geld), zonder paardgericht denken en doen. Jij lijkt het goed overdacht te hebben, en een goede visie en doel te hebben en daarnaast ook aan het paardenwelzijn te denken, en ik vind dat zeer positief! Bovendien denk ik dat de markt ervoor steeds groter wordt omdat mensen steeds kritischer worden en liever geen veulen met afspeentrauma kopen maar liever een dier dat lang genoeg bij de moeder heeft mogen staan en niet traumatisch is gescheiden (en in die lijn: natuurlijk voedsel heeft gekregen ipv kilo's brokken, goede hoeventraining heeft genoten door het houden en lopen op deels verharde (heuvelachtige)ondergrond, is opgegroeid met leeftijdsgenootjes en oudere paarden voor stabiele sociale opvoeding, enz enz)
--
Ilona

Christel Provaas schreef op maandag 9 april 2012, 16:30:


+je zult zien dat het fluctueert (meer en minder zon, meer en minder wind, anders staan en belasten) en je kunt kleine verschillen niet voelen, ik vind dit dus geen handige en betrouwbare methode...

Mijn tips voor dieren die grotere kans lopen op hoefbevangenheid:

*Houd met name de soepelheid van de manenkam in de gaten, verander de voeding als die stijver wordt.

*Doe ook dagelijks een test op harde ondergrond: laat je paard met de voorhoeven stilstaan en met de achterhand wijken, als de hoeflederhuid niet geirriteerd is dan zal het dier geen moeite hebben om de voorhoeven te laten staan en die echt te laten draaien op de harde ondergrond. Zodra er een lichte laminitis optreedt dan gaat het dier de hoeven optillen en wil het de draai met de voorhoef over de grond niet maken. Dit moet je echt vaak doen zodat je precies weet hoe je paard het doet en je direct een verschil ziet. Pas direct de voeding aan als het negatief verandert.

Voeding aanpassen als je verslechtering ziet, betekent: van gras af, geschikt hooi voeren en geen snel verteerbare/suikerrijke dingen meer voeren zoals muesli/appels/wortelen/krachtvoer/melassehoudend spul enz (dat moet je paarden sowieso niet voeren eigenlijk en zeker gevoelige dieren niet)

*Houd de algemene staat van de hoeven in de gaten, en zorg dat deze goed worden bijgehouden.

--
Ilona

Suzanne Graauw schreef op maandag 9 april 2012, 16:54:


Ja, kort afgegraasd gras heeft inderdaad meer fructaan, in verhouding. Maar omdat ze van hoog gras veel kunnen eten krijgen ze in totaal toch (veel) meer binnen. Zoals je ook zegt, is de graasbeperking wel heel belangrijk bij gevoelige dieren. Denk evt ook aan een graasmasker.

Geen wortelen is een goed plan, vind ik ook. Voor het zoeken en bezig zijn zou je ook takken neer kunnen leggen her en der, of grote grasbrokken (op de kale weide dan haha)

--
Ilona

Myriam schreef op vrijdag 13 april 2012, 9:24:


Helemaal eens met de felicitaties

Heb alleen wel 1 vraag; hoe staat of stond je paard, Frederick? Want behalve angst, klinkt dat bokken en steigeren ook als opgekropte energie? Het allereerste wat ik met zo'n paard (ieder paard eigenlijk) zou doen is zorgen dat het met paardenvrienden happy in de weide staat, 24/7. Daarna trainen, zoals je beschrijft.

Knap dat je het hebt volgehouden trouwens, en niet bent gegaan voor de easy way (weg ermee)

--
Ilona

e m kraak schreef op zaterdag 14 april 2012, 23:57:


Bodemschuw is gewoon..... bodemschuw. Dus bang voor dingen (veranderingen) op de grond. Is echt anders dan schrikkerig in het algemeen. Als je het fenomeen niet intuitief begrijpt dan heb je waarschijnlijk nooit een bodemschuw paard gehad. Ik ben daar achtergekomen bij een Arabische merrie die verder helemaal niet schrikkerig was maar wel echt erg bodemschuw, somehow meer gefocussed op krokodillen verstopt in de grond (die lichte vlek in het asfalt kan dat zomaar zijn, hoor!!) dan op andere gevaren. Eigenaresse toen heeft me de term geleerd, en die term klopt gewoon precies, als je zo'n paard kent tenminste.
--
Ilona

Peet schreef op woensdag 18 april 2012, 17:36:


Hier idem! Super gezonde paarden, nu 6 jaar en nooit bijgevoerd (Khabal deze winter wel wat luzerne en bietenpulp maar eerder nog nooit).

Goed hooi en gras met een goede liksteen is in principe genoeg.
--
Ilona