Hallo,

hier op deze site heb ik voor het eerst gelezen over de one rein stop. Het lijkt mij een heel handig iets.
Ik ben van plan ook mijn paarden dit aan te leren. Maar ik wil toch even vragen aan de mensen die ervaring hebben met de one rein stop of dit (als je het op een goede manier aangeleerd hebt tenminste) altijd werkt.

Is het niet zo dat als je je paard enkele malen met deze noodrem tot stilstand hebt moeten zetten hij het doorkrijgt?
Zo van: "oh nee, mijn hoofd geef ik niet meer want dan kan ik niks meer en als het gevaar dan dichterbij komt ben ik verloren!"

Nu weet ik ook wel dat of het paard zijn hoofd wel of niet wilt geven afhangt van je relatie met hem. Als hij je ziet als leider en respect voor je heeft zal hij dat wel doen, maarja in noodsituaties???

Als ik te voet met mijn paard ga wandelen mag ze nog doodbang zijn van iets of keihard verschrikken, maar ze zal nooit gaan lopen en op die manier aan het doorhangend touw trekken.
Maar als ik erop zit is het misschien voor haar ook wel anders. Dan staat ze er zeg maar alleen voor.

Groetjes

sannie schreef op dinsdag, 19 april 2005, 20:25:


Bedankt. Ik ga het ze wel leren, zoals je zegt: beter dat dan een bit door de mond trekken!

Groetjs

Ilona Kooistra schreef op zondag, 8 mei 2005, 10:36:


Hoi Ilona,

proficiat met jullie veulen. Ik heb er ook eentje van enkele weken oud. Mijn merrie is ook op de weide bevallen. 2ha groot en samen met een 2 en driejarige ruin. We waren niet zelf bij de geboorte. Maar toen we 's morgens vroeg daar aankwamen stond het veulentje recht en was aan het drinken.

De merrie, Usial genaamd, is de baas op de weide. Wat ik heel bijzonder vond was dat de twee jonge ruinen vlak bij het veulen mochten komen. Dit komt misschien ook omdat Usial toch zoieso al de baas was.

Ik ging de wei in en mocht metteen naar haar en het veulen toekomen. Het veulen mocht ik ook overal aanraken en Usial vond alles goed. Ik heb al veel veulentjes weten geboren worden van verschillende verzorg merries. Maar wel altijd op stal onder toezicht van de camera. Dit wilde ik voor Usial niet. Ik wilde ze niet op stal zetten. Natuurlijk wel een risico in de weide want daar kon ik ze niet in het oog houden. Maar gelukkig is alles goedgegaan.

Met Usial heb ik een heel goede band. Ik heb met haar de Hempfling methode gedaan en haar zelf ingereden. Ik hoef haar maar een blik toe te werpen en ze weet al wat ik bedoel. Ik twijfelde er dan ook niet aan dat ik zo naar haar toe zou kunnen lopen van het moment dat ze het veulen had. De eigenaar van de andere merries die ik verzorg twijfelde er wel een beetje aan. Hij zegt altijd dat een merrie met veulen altijd anders is. Dus opletten geblazen. Maar hij heeft ook nog nooit gehoord van NH.

De andere merries, waar ik die band niet mee heb want die paarden heb ik niet zelf opgeleerd of mee bezig geweest, zijn dus op een klassieke manier opgeleerd. Het zijn van karakter heel verschillende paarden.

Eentje is een wat ik noem echt "mensenpaard" ze heeft het grootste vertrouwen in de mensheid en als je je stem verheft voelt ze zich al gestraft. Ze is altijd heel fel met haar veulen. Meer overbezorgt. Maar toch mag je altijd wel bij het veulen komen omdat ze de mensen echt vertrouwd.

Een andere is eigenlijk een heel ander verhaal. Die merrie heeft hij als driejarige gekocht. Lang voordat ik zijn paarden verzorgde. Ze had tot haar drie jaar in een grote weide gelopen en geen mens van dichtbij gezien. Ze hebben haar als een leeuw moeten vangen. Ik heb vele verhalen van haar gehoord. Ze beet, stampte en bij haar was het altijd oppassen geblazen.

Maar ik kan me dat al voorstellen. Paard nooit geen mens gezien, doet ze volgens de mens iets verkeerd dan krijgt ze een tik enz. Volgens mij hadden ze er een gemeen paard van gemaakt. Nu is ze al zeventien ofzo en veel braver geworden. Ik heb ze nooit zien stampen ofzo. Maar aangezien ik geen band met haar heb en nooit met haar gewerkt heb vertrouw ik haar toch niet.
De eerste keer dat ze een veulen kreeg, daar was ik niet bij want toen kwam ik de paarden nog niet verzorgen, wilde ze niks van het veulen weten. Ze sloeg ernaar om het dood te slaan. De eigenaar is toen met de zweep in de stal gaan staan en elke keer de merrie naar het veulen sloeg, sloeg hij haar keihard met de zweep terug. Op den duur liet ze het toch drinken en was alles in orde. Maar om moeder en veulen buiten te laten moesten ze vanuit de stal ernaast met een bezemsteel het stel naar buiten jagen. Niet te simpel dus.
De keren dat ik haar heb gekend met een veulen was het niet zo erg. Maar door de vele verhalen heb ik het nooit vertrouwd en ben ik altijd super voorzichtig geweest. Ze heeft nooit naar me gestampt maar ik heb altijd goed naar haar aanwijzingen gekeken. Ze liet het wel merken als het haar niet aanstond.

Dan kan ik je nog veel verhalen vertellen van verschillende merries maar het word een beetje lang. Als je die ook graag wilt horen dan zeg je het maar. Ik zal ze met plezier vertellen.

Mijn mening: Als je een goede psychologische band hebt met je paard, jij bent leider, betrouwbaar en ondertussen een goede kameraad, dan ben ik er zeker van dat ze je altijd zal toelaten bij haar veulen.
Op de klassieke manier zal het van het soort paard afhangen. In hoeverre heeft het paard vertrouwen dat je haar en haar veulen geen kwaad zal doen? Dat zal bepalen hoe je paard met haar veulen gaat reageren in bepaalde situaties. Dan zou het dus wel eens gevaarlijk kunnen worden.

Wat mij ook erg bezighoud is hoe het bij paarden ondereen is. Stel een merrie moet veulenen, hoe reageren de andere paarden hierop en wat is dan het verschil met een paard dat hoger of lager in de rang staat dan de merrie.
Dat zou ik graag eens bestuderen maar dat heb ik jammer genoeg nog niet kunnen doen.

Er is nog een jonge merrie vol, daar heb ik wel een goede band mee. Zij loopt in een andere wei van 4 ha samen met drie andere merries waarvan twee hoger in rangorde. Ik ben eens benieuwd. Zij is uitgeteld voor 24 mei.

Groetjes en nog heel veel plezier met het veulen!

Hallo Ilona,

ik wilde je even laten weten dat onze tweede merrie gisternacht haar veulentje heeft gekregen.
Weet je nog, de merrie die bij de drie andere merries in een wei van 4 ha loopt. Haar naam is Amselliebe en het is haar eerste veulentje.

Om even terug te komen op het gedrag van een merrie met veulen;
Ik kwam er 's morgens aan en zag daar vlakbij Amselliebe een kleine spruit in het hoge gras liggen. Toen ik korterbij kwam liet ze mij onmiddelijk toe bij haar en het veulen. Even naar haar uier gekeken: nou, die stond zowat op springen.
Toen eventjes het merrieveulentje geholpen met opstaan. Dit ging heel goed.

Maar toen ze rechtstond kwamen de andere paarden nieuwsgierigen.
Wat heel duidelijk opviel was dat de twee merries hoger in de rang dan Amselliebe het veulen mochten aanraken. De merrie lager in de rang werd met een boos gezicht en wat gedreig door haar weggestuurd.

Nog eventjes een handje geholpen om het veulentje te laten drinken en alles was in orde!

Eigenlijk reageert ze dus op de andere paarden zoals anders. Het enige verschil is dat ze haar meer afzonderd van de groep. Toen na een tijdje de rust weergekeerd was in de wei viel me dat wel op. Als ze een middagdutje doen staan ze normaal allemaal dicht bij elkaar. Nu stonden de drie merries langs elkaar te slapen en Amselliebe stond wat verderop te slapen boven haar veulentje.

Toch schattig he zo een pasgeboren veulentje.

Groetjes
ps: Ik heb gehoord dat het goed gaat met Camee. Super, dan kunnen jullie ook eindelijk eens wat rusten!

Hoi,

ik bekap al enkele jaren mijn eigen en sommige andere paarden op een natuurlijke manier.

Nu vroeg mijn vriendin overlaatst of ik eens naar de hoeven van haar ezeltje wilde kijken want die stond volgens haar te lang.
En inderdaad, dat zag er ook zo uit. Maar toen ik zijn hoefje optilde om te kijken hoe de zool eruit zag en de witte lijn enzo was ik verbaast. De zool was zover ik kon zien gelijk aan de hoefwand! Tis te zeggen: ik kon eigenlijk niet met zekerheid zeggen waar de witte lijn zich bevond.

Hoe zit dat met een ezel? Kan iemand me daar iets over vertellen?

Groetjes