Ik heb indertijd daar redelijk gbetrouwbaar lijkende verhalen over gelezen over dat uitspoelen door weken. Ik heb er nu geen referentie van bij de hand (maar kijk eens op www.safergrass.org ?) maar toen ik een winter lang geweekt heb was dat met de bedoeling suikers uit te spoelen. Ik liet het 12u in een zo ruim mogelijke hoeveelheid water en liet dan uitlekken.

Alle andere natmaaktechnieken spoelen niet veel inhoud uit maar zorgen wel dat stof vastplakt en niet opstuift en zo gaan luchtwegpatientjes minder last hebben. Dat is ook de reden dat ze in Engeland zo vaak weken, dat doen ze daar niet voor het fructaan. Voordroog komt daar nu ook wel op denk ik.

Hoe gaat het nu Sandra?

O ja, kom eens langs! Middagje kletsen en paardknuffelen! Ik kom naar NL binnenkort, naar het NK TREC in Hoenderloo, 20-21 oktober. Nils zal er ook wel zijn schat ik?

Huppel onder het zadel is heel langzaam gegaan, niet moeilijk (dankzij Parelli hoor, anders had ik dit als bange ruiter met een reusachtig en heel athletisch jong paard nooit gekund). Bij Parelli verdelen we dat in stukjes, wel, het deeltje 'accept the human' was nauurlijk heel snel OK want we zijn dikke vrienden, maar het stukje 'accept the saddle' heeft laaaaang geduurd. En nu nog steeds ga ik niet zomaar opzadelen en opstappen, ik check altijd nog even of ze nog steeds weet dat zadel en singel niks zijn om bang van te zijn als ze in beweging is.
Ik hoorde van fokkers op de merriekeuring, en nu ook van de paardentandarts dat Huppel's halfzussen en broers 'moeilijke' overgevoelige paarden zijn. Ik kan er mij wat bij voorstellen maar ze is ook heel slim!
Lolita is 21 nu... En haar rug is nooit erg goed geweest, ze klaagt niet maar ze ziet er meer doorgezakt uit stilaan.

Groetjes!

Spirithorses schreef op woensdag 9 januari 2013, 17:17:

Ik heb kluisters al wel in actie gezien in het buitenland en ook telkens stressloos. In Frankrijk (Pyrreneeen) op trektocht in de bergen kregen de twee leidmeries 's nachts kluisters om. Ze konden er mee grazen van graspol naar graspol hobbelen met korte stapjes, of zoals Pien al schrijft een soort hinkstapsprong. Dat was ook de beide voorbenen aan elkaar gekluisterd. De merries gingen dus gedurende de nacht niet kilometers ver zwerven en de andere paarden bleven bij hen in de buurt, dus de volgende ochtend vonden wij onze paarden ook weer terug
Dan in Marokko kende ik een hengst die aan een voorbeen gebonden werd. Dus niet benen aan elkaar maar een kluister om één voorbeen en die met een ketting vastgemaakt aan een pin in de grond. Die hengst kon namelijk perfect uit gelijk welk halster ontsnappen. Duurde een paar seconden. Ook weer niet handig voor 's nachts. Hij was helemaal gewend aan dat vastzetten zo en was er handig mee.

Ik weet ook niet hoe dat aangeleerd wordt, en zie er in deze contreien niet veel nut voor.

Wat betreft TS en haar springpaard... Hier is het probleem toch ook weeral dat je in Vlaanderen/Nederland geen meter reserve hebt op waar je paard rondloopt voor het gevaarlijk wordt. Behalve idd kluisters of een heel hoog hek zou je eigenlijk een plek moeten hebben waar in de directe omtrek rond de boerderij eigenlijk geen gevaar (autowegen) is. Want zulk een springpaard zal als hij het verder goed heeft (voer, vriendjes) niet echt willen weglopen, hij wil gewoon overal bij kunnen en heeft ontdekt wat de meeste paarden nooit te weten komen (of fysiek niet kunnen) namelijk dat je over omheiningen heen kan springen. Linda Parelli heeft sinds een jaar ook zo'n paard, in Duitsland gekocht (bijna gekregen) zo'n echt sportpaard en die springt gewoon ook vanuit stilstand gezellig in en uit de wei. Maakt ginds natuurlijk ook niet uit, weg gaat hij niet en de straat waar verkeer is is al snel drie kilometer verder.
Met graag springen heeft dit niets te maken hoor, als je hindernissen in zijn wei zet denk ik niet dat hem dat interesseert. Hij weet gewoon dat hij het kan dus doet hij het wanneer het hem uitkomt, even makkelijk als een ander paard besluit om doorheen een open hek te lopen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Hier is het laatste filmpje van mijn Huppeltje, intussen bijna een écht (rij)paard geworden

http://youtu.be/Jx9LgM3Q0C0

Je kan met name in draf goed zien dat ze zo zonder hoofdstel inderdaad niet rechtgericht loopt, eerder de soort natuurlijke balans van in de bochten het hoofd wat naar buiten te brengen.
Het is pas wanneer we cirkelen dat ik maar lichte hulpen nodig heb om ze recht te richten op de cirkel (dat kent ze ook beter dan op de rechte lijn), je ziet dan het binnenachterbeen ondertreden en het voelt voor mij ook meteen veel beter. Voor Huppel kennelijk ook want zij doet dan helemaal zelf ineens voorwaarts neerwaarts.

Ik vind het hele rechtrichten, dressuur (in alle verschillende stromingen) super interessant en iets waarover ik nog veel kan bijleren. Ook hier op het forum, ben blij dat ik weer even tijd daarvoor heb!

Wat betreft het stilstaan bij opstappen (hier in het begin van het filmpje ook te zien) is dat meestal gewoon een kwestie van eens aanleren. Hoe kan een paard weten dat jij graag wil dat hij blijft staan als je na opstappen direct voorwaarts wegstapt? Op de duur vertrekt ie alvast als je been halverwege over je zadel is. Dat is geen slechte wil, dat heb je hem dan gewoon aangeleerd. Het is dus een goed idee er van in het begin een punt van maken van op te stappen en dan eventjes niets te doen, knuffeltje (snoepje ). En in plaats van als eerste oefening voorwaarts wegstappen misschien eens vragen om het hoofd in te buigen (lateral flexion, one rein stop, hoe je het ook wil noemen), altijd nuttig om dat in stilstand al eens te checken. Of je vraagt eerst een paar stappen achterwaarts, of zijwaarts, of voorhand of achterhand wijken. Allemaal even (of meer) nuttig om te doen als voorwaarts wegstappen, en dan leer je je paard op jouw vraag te wachten.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Echt mooi! Ik zie het zo voor me. Leuk verhaal
Doe zo voort!

http://youtu.be/U2fIZhAKfbw

Dit is 5 ster Parelli instructeur David Lichman. De voorbije jaren gaf hij elke zomer een week les in Nederland, dus sommigen kennen hem misschien wel.

Iets om van te dromen! Ik denk dat ik maar eens ga beginnen met wennen aan door plassen lopen

Waardevolle link Piet!
Net weer even anders/dieper naar het fenomeen hoef kijken...

Hoi Christel,

Niet schrikken, dat is mijn ouwetje Cesar, ruin van intussen 27 jaar of zo. Pas nog weer een slokdarmverstopping gehad... Staat op vetmestprogramma momenteel na de winter. Heeft volgens mij net als een kat negen levens maar ik tel maar niet hoeveel hij er dan nog over heeft.
Ik ben zo gelukkig dat ik mijn eerste paard nog steeds heb. Cesar heeft alles met mij meegemaakt, van bijzetteugels en in de krul tot clickeren en Parelli.

Lolita (= mijn tweede paard) is momenteel met semi-pensioen en ziet er rond en gezond uit. Nu ze haar massieve wintervacht bijna helemaal kwijt is zou ik er misschien wel nog een pietsie dressuurachtige dingen mee rijden deze zomer, we zien wel.

Knuffel voor Buck en Cadiz

Merel Stoffers schreef op woensdag 15 mei 2013, 15:06:


'Plaats voor het been' zo had ik het nog niet bedacht. Weer iets bijgeleerd Dank je Merel.

En Egon heeft natuurlijk gelijk, doorrijden en dit gevoel meenemen moeten we doen, en doen we ook, achtjes rijden (volte links en rechts afwisselen dus), stukjes rechte lijnen er aan, proberen door schouder binnen (nu ja eerder achterhand verzetten meestal) die rechtheid en daaruit volgende ontspanning dan ook te houden. En dat doen we ook! En meestal ook gewoon met een halster (dit was pas de vijfde keer of zo dat helemaal niks aan haar hoofd had).
Alleen doen we dat doorrijden niet als er op tien minuten tijd een auditie voor Parelli gefilmd moet worden met een aantal verplichte onderdelen die wat tijd vragen
Nu ja, 'moet', er moest helemaal niks want ik heb met Lolita de hele level 4 al gehaald, maar ik wil dat nu met Huppel weer overdoen natuurlijk.

Wil wat mooi! Super link. Zoveel details...
Ken je de fotograaf?

Late maar dus extra dikke verjaardagswensen Piet!!