Havank schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 7:47:


Als ik me er ook een klein beetje tegenaan mag bemoeien........
Waarom zeg je in onbelaste stand, Hans?
Ik zie toch al die voeten op de grond staan? Of zie ik iets over het hoofd? Verder zegt ze dat er op de haarlijn bepaalde meetpunten zitten, waardoor je onafhankelijk van een evt. kromme haarlijn de hoek zou kunnen meten.
Piet
zie homepage

Peter Donck schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 9:19:


Wat niet weg neemt Peter, dat ik wel het hoe en waarom ervan wil weten. Zit er misschien meer achter dan alleen maar Duitse strakheid?
Piet
zie homepage

spinnetje schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 16:29:


2 jaar? Rijden op een kleuter??? Hoe bedoel je? Is het ingereden en zo ja op welke leeftijd dan?
Ik zou eerst maar eens helemaal van dat dier af blijven met welk soort optuiging dan ook en het eerste jaar doorbrengen met leren samen spelen en leuke dingen doen zoals o.a. kilometers wandelen, zodat het paard weer een beetje vertrouwen in de mensheid terugkrijgt.
Dan zou je dat jaar zelf kunnen gebruiken om te studeren in bv het boek van Inge Teblick zodat je een beetje af gaat weten hoe je met een paard omgaat.
Ik denk dat je misschien nog net op tijd bent om jezelf en het paard zo op te voeden dat er iets goeds uit kan groeien.
Goed dus dat je advies gevraagd hebt, want bij verkoop van het dier , heeft de volgende eigenaar het probleem van je overgenomen, maar wie denkt er aan het paard?
Je kunt me altijd mailen voor wat gerichter advies.

Piet

Rijk Janssen schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 19:12:


Rijk van mij mag je elke dag zulke foto's sturen hoor met zulke leuke paardjes :)
Piet
zie homepage

Michiel schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 23:19:


Hoi Michiel, lang geleden dat je zo'n groot stuk over je overtuiging geschreven hebt hier. Je hebt nu een aantal maanden je andere paarden als ik het goed heb. Kun je ons iets vertellen over de praktijk van de laatste tijd?
Piet

kimmeke schreef op woensdag, 22 juni 2005, 1:15:


Kimberley,
Met ik heb al genoeg boeken gelezen bedoel je zeker : "ik heb al veel boeken gelezen" he?
Jouw paard is een gefrustreerd dier, het heeft het idee dat iedereen de vijand is, behalve jij misschien tot op zekere hoogte.
Join up is voor een paard ook een frustrerend iets. Waarom haar nog meer geestelijk belasten?
Ik ken maar een iemand die je de weg kan wijzen hoe verder te gaan met je paard en die woont nog redelijk dicht in de buurt bij je ook, n.l. in Duffel.
Mail naar Inge Teblick, dit is haar site http://www.cremebrulee.be/inge/ vraag haar heel beleefd of ze aub eens snel komt kijken en vraag haar mening. Zij heeft meer dan genoeg kennis om je te adviseren of je met heel veel aandacht en inzet iets met het paard kunt bereiken of dat je haar misschien beter kunt verkopen aan en ervarener iemand, zodat je zelf misschien een ouder paardje kunt kopen.
Wij kunnen alleen maar afgaan op de informatie die je ons geeft en kunnen je alleen vanaf afstand proberen te helpen. En dat is niet gemakkelijk.
Het enige voordeel is dat het nog een jong paard is, je kunt nog wel 2 jaar besteden om haar om te vormen tot een sociaal paard. Die tijd zal je nodig hebben ook, dus rijden zou ik voorlopig nog maar uit mijn hoofd zetten en niet mee gaan join uppen! Elk jaar dat je wacht met rijden in het begin, zorgt ervoor dat je paard aan het eind vijf jaar langer mee gaat!

Piet

Karin schreef op woensdag, 22 juni 2005, 9:47:


Hallo Karin, dat kan een mooi onderzoek worden.
Het feit dat niemand gereageerd heeft komt misschien omdat er nogal wat verdeeldheid is in de hoeven wereld en mensen bang zijn voor mogelijke misinterpretatie van hun gegevens. Misschien (om wat vertrouwen te winnen), kun je eens aangeven hoe je zelf over deze materie denkt? Jie hebt toch zelf ook paarden?
Ik dacht ooit gelezen te hebben dat je Ijslanders had. Hoe ga je met hun hoeven om?

Piet
zie homepage

Karin schreef op woensdag, 22 juni 2005, 10:18:


Ik heb ook niet gezegd dat het belangrijk is, maar dat het wat meer vertrouwen wekt om mensen mee te laten doen.
Stel: ik ben lid van de Pvda. Dan wil ik best iemand van het CDA antwoord geven op zijn vragen, maar niet als ze daarna op CDA wijze geinterpreteerd worden. Zolas ik al zei: Ik denk dat het voor veel mensen een belemmering is om lekker open aan jouw onderzoek mee te doen.
Je bent hier op hoefnatuurlijk, hoeft toch geen punt te zijn dan om te laten weten welke voorkeuren je hebt? Of misschien juist wel?

Piet
zie homepage

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 22 juni 2005, 11:03:


hoi Ilona,
Natuurlijk bekappen en Strasseren vind ik pvda/pvda, desnoods wat verschil in de vleugels :)
Wat niet weg neemt dat er binnen de pvda een grondig onderzoek gedaan kan worden naar het eigen functioneren :)
Maar om mee te doen zou ik dat dan wel willen weten.
Wat heb je aan een onderzoek dat onvergelijkbare zaken wil onderzoeken? Zoals bv een zwembad en een broodoven, wel of geen ijzers, een auto of een zeemeeuw.
Ik denk dat de enquete wat dat betreft veel zinniger is.

Piet

zie homepage

Peter Donck schreef op woensdag, 22 juni 2005, 13:22:


Tja, Peter
Ik weet niet precies waar mijn probleem met de opzet van het onderzoek vandaan komt.
Misschien omdat er geen doel in omschreven staat?
Nogmaals, wat is het nut om de bekappingswijze tegen elkaar af te zetten als het over een beslagen en een blootsvoets paard gaat?

Piet
zie homepage

e m kraak schreef op woensdag, 22 juni 2005, 13:08:


Tuurlijk zijn er overwegingen van onderzoekers om bepaalde zaken niet bekend te willen maken en waarschijnlijk erg terecht.
In mijn eerste reactie gaf ik al aan dat het nu een kwestie van vertrouwen is wat er gaat gebeuren met de uitslagen en met welk doel de verklaringen van mensen verzameld worden
Als ik zo veel mogelijk mensen zocht uit het kleine natuurlijk bekappers wereldje om aan een onderzoek mee te doen, dan gooide ik mijn kaarten op tafel.
Piet
zie homepage

kimmeke schreef op woensdag, 22 juni 2005, 15:13:


Kim, alles wat een paard tegen je zegt heeft een reden. Omdat ze het niet kan zeggen gebruikt ze daar lichaamstaal voor. Dat kan slaan, duwen,bijten, likken, bokken, stijgeren, wegrennen en het bewegen van haar oren zijn. Veel meer mogelijkheden heeft ze niet.
Een van de verplichtingen van de eigenaar is om te leren te begrijpen waarom je paard op een bepaalde manier ergens op reageert.

Ik heb je de beste mens aangeraden die ik ken om je hier mogelijk mee te helpen. Neem contact met haar op en blijf niet langer zo doormodderen.
Eigenlijk zijn we hier al blij dat het bit en de join up voorlopig niet door gaan, van uitstel komt misschien wel uitstel.
Piet

trea hoex schreef op woensdag, 22 juni 2005, 15:43:


Hoi Trea,
Ik vind het meer een vakboek dan een echt leesboek.
Echt iets om per hoofdstuk af te werken. Er staat zo verschrikkelijk veel informatie in dat je dit nooit allemaal kan opslaan in 1 keer.
Ik weet ook dat het haar bedoeling was om niet een boek te schrijven zoals er al zovele zijn, wat dingen aanraakt maar er nergens ook echt op in gaan. Het boek moest iets zijn waar mensen jaren mee kunnen werken. Ik zelf ben begonnen met het globaal door te lezen en daarna die dingen op te zoeken die aansluiten bij waar ik op dit moment met mijn paard ben.
Ik hoop dat je het niet te druk hebt vanavond :)
Piet

spinnetje schreef op donderdag, 23 juni 2005, 11:03:


Voordat je alles van internet kon plukken, simpelweg omdat er nog niks over te vinden was, ben ik uit onvrede met mijn ene les manegerijden gaan zoeken naar iets anders. In de bieb kwam ik toen het boek van Hempfling tegen ( het was toen schijnbaar uitverkocht in de winkels) Ik heb het geleend, verlengd en de datum weken laten verlopen, want het kon niet terug omdat het elke dag op de rand van onze buitenbak lag. :) Ben toen begonnen om onze toenmalige 15 jarige (terbeschikking gestelde) natuurlijk afgekeurde ZZspringer helemaal om te vormen en tegelijkertijd mijn normen en waarden over hoe je omgaat met een paard gaan herzien. Als je eenmaal weet hebt dat het allemaal anders kan, is er geen weg terug. Het maakt dan niet uit of Hempfling nu in onze ogen niet alles perfect deed omdat jezelf ook een stel hersens hebt die gelukkig op bepaalde punten blijven ontwikkelen.
Achteraf ben ik enorm blij dat de manegeinstructrice zei : "laat hem voelen wie de baas is, houd je zweep bij de hand en trek maar eens flink aan de teugels" Want anders was ik misschien nooit gaan zoeken naar een andere manier van communicatie.
Dus mevrouw van de manege: "Alsnog hartelijk dank dat u me de ogen opende en dat u maar snel gestopt mag zijn met werken"
Piet