kimmeke schreef op woensdag, 22 juni 2005, 1:15:


Kimberley,
Met ik heb al genoeg boeken gelezen bedoel je zeker : "ik heb al veel boeken gelezen" he?
Jouw paard is een gefrustreerd dier, het heeft het idee dat iedereen de vijand is, behalve jij misschien tot op zekere hoogte.
Join up is voor een paard ook een frustrerend iets. Waarom haar nog meer geestelijk belasten?
Ik ken maar een iemand die je de weg kan wijzen hoe verder te gaan met je paard en die woont nog redelijk dicht in de buurt bij je ook, n.l. in Duffel.
Mail naar Inge Teblick, dit is haar site http://www.cremebrulee.be/inge/ vraag haar heel beleefd of ze aub eens snel komt kijken en vraag haar mening. Zij heeft meer dan genoeg kennis om je te adviseren of je met heel veel aandacht en inzet iets met het paard kunt bereiken of dat je haar misschien beter kunt verkopen aan en ervarener iemand, zodat je zelf misschien een ouder paardje kunt kopen.
Wij kunnen alleen maar afgaan op de informatie die je ons geeft en kunnen je alleen vanaf afstand proberen te helpen. En dat is niet gemakkelijk.
Het enige voordeel is dat het nog een jong paard is, je kunt nog wel 2 jaar besteden om haar om te vormen tot een sociaal paard. Die tijd zal je nodig hebben ook, dus rijden zou ik voorlopig nog maar uit mijn hoofd zetten en niet mee gaan join uppen! Elk jaar dat je wacht met rijden in het begin, zorgt ervoor dat je paard aan het eind vijf jaar langer mee gaat!

Piet

shaolin schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 14:57:


Ik heb hier zelf altijd een maatstaf voor. ( maar dit is niet onderzocht oid en puur een idee van mijzelf )
Zolang de oortjes naar voren gericht zijn denk ik niet dat mijn paard pijn heeft als hij eens wat gevoelig loopt. Pas als hij achterwaarts denkt ( dus oren naar achteren etc ) heeft hij pijn. Tot nu toe loopt hij soms wat gevoelig op bepaalde ondergronden maar nog altijd met de oortjes naar voren. En vaak is het na een aantal meters al over.
Ik heb zelf overigens een amerikaanse appaloosa met quarterbloed.
En je kan de gewrichtsklachten evt ook terugvinden in de hoeven. Die van mij stond regelmatig met dikke benen, knakken etc en kwam soms moeilijk op gang. Totdat ik de achterhoeven eens nader ging bestuderen. Voor het oog waren de hoeven recht.... maar blijkbaar was dat niet hetgeen de hoef nodig had. Ik ben toen nog beter de zool aan gaan houden en dat hiel in dat de hoef voor het oog wat scheef werd. Maar nu enkele maanden later, geen vochtbenen meer etc. En ook geen slinger als hij zijn voeten neerzet. Ik krijg soms nog weleens opmerkingen dat zijn voet wat scheef is maar mijn gevoel zegt me dat het nu goed is. Dus misschien ook dat eens nader bekijken?

cornelie

Hoi hoi

Enkele dagen terug hebben wij een oproepje gedaan voor ons onderzoek, zie hieronder. Wij hebben helaas geen enkele reactie hierop gehad. Wij hopen toch dat er mensen zijn die mee zouden willen werken aan ons onderzoek! Voor vragen en informatie kun je mailen naar .donk@stud.vhall.nl">k.donk@stud.vhall.nl

Groetjes Karin en Michiel

Hallo hallo

Wij, twee studenten diermanagement aan het van Hall Instituut te Leeuwarden, zijn bezig met een onderzoek naar hoefonderhoud. In dit onderzoek willen wij graag verschillende methoden van hoefonderhoud tegen elkaar uitzetten. Hiervoor doen wij een literatuuronderzoek, maar wij willen hiernaast ook meningen en ervaringen van deskundigen gebruiken om een beeld te vormen van de actuele situatie.
Om het beeld compleet te maken willen wij ook graag aandacht besteden aan de gebruikers van de methoden. Deze mensen hebben immers een keuzeproces door moeten maken om van de traditionele methode over te gaan naar een methode waarbij het paard op een natuurlijke wijze bekapt wordt.
Wij zoeken dus mensen die bij hun paarden een natuurlijke bekappingwijze (Natuurlijk Bekappen of Strasser) toepassen (dit mag zijn dat je zelf bekapt, maar ook dat je een professional de bekapping uit laat voeren) en hier hun zegje over willen doen tijdens een interview. Dit interview zal ongeveer een half uur tot een uur duren en voornamelijk gaan over de keuzes die gemaakt zijn en de ervaringen met de methodes. Om voldoende informatie uit het gesprek te kunnen halen is het noodzakelijk dat er al minstens een jaar met een natuurlijke bekappingwijze gewerkt wordt.

Heb je interesse om mee te werken aan ons onderzoek of wil je eerst meer informatie, dan kun je mailen naar .donk@stud.vhall.nl">k.donk@stud.vhall.nl .

Vriendelijke groetjes, Karin Donk en Michiel Broersen

kimmeke schreef op woensdag, 22 juni 2005, 1:15:

> hey iedereen die heeft gereageerd,

Kimberley,

Waarom wil je zonodig proberen het bit in haar mond te brengen? Vraag jezelf eens af waarom dat zo belangrijk voor je is. Je paard heeft overduidelijk behoorlijke trauma's en het aanraken en bekijken van haar mond is daar één van. Ondanks dat wil jij er een bit in doen…..?!
Je zegt dat je al boeken genoeg hebt gelezen en ik vraag me af wat voor boeken dat dan zijn en wat je daarmee hebt willen leren en hebt geleerd.
Als je haar en haar gedrag werkelijk wilt begrijpen, stel je hart dan voor haar open. Ga VOELEN. Ga je inleven in je paard en voel dan eens haar angst, pijn en eenzaamheid die ze gevoeld moet hebben toen ze mishandeld werd en wat ze nu nog steeds voelt. Wat voel je dan, en wat zou je dàn het liefste met en voor haar willen doen en betekenen? Geef haar dat.
Je paard heeft het nodig om zich veilig en begrepen te voelen, dat is nu en de komende tijd het allerbelangrijkste. Laat haar weer paard zijn, geef haar rust en plezier, heel veel begrip, geduld en liefde en vergeet alsjeblieft het bit, het rijden en ook het join-uppen en van alles willen!

groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Esther schreef op woensdag, 22 juni 2005, 8:30:



Hey Esther,
Zou je die link hier dan willen plaatsen? Vind ik erg interessant!
groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 16:40:


Deze link werkt niet bij mij. Zit er een typefoutje in?
groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Peet schreef op woensdag, 22 juni 2005, 9:50:


Deze website is het http://www.horsemanship.org/bha.asp
en dan onder welzijn. Inmiddels heb ik ze al een mail gestuurd dus ik hoop dat die link het snel weer gaat doen.

Groeten Esther

Voor een goed begrip: dit betreft míjn hengst, met míjn vaardigheid onder de omstandigheden hier dus is een beperkte ervaring.

Gisteren in een luchtig gehucht op een winderige heuveltop met capricho alle 'enge' klapperdingen verkend. Het gehucht uit, op de drémpel van de camino naar beneden het dal in kwam ons een knetterende crossbrommer achterop. Nu is pielemans daar niet bang voor, remde de jongen netjes af en groetten we elkaar alle drie vriendelijk. Een meter of tien voor ons gaf hij gas en knétterde de heuvel af. Capricho liet een schéét en zat in een bokkende galop. Hij is beresterk en heeft de Kikkuli-training volbracht dus zit gelíjk vanuit stand zonder aanzet in galop.
Let wel, heuvelaf op een met rotsblokken gegarneerde onverharde camino, dus zijn dikke, bespierde nek zit ergens ver weg.
Hij vlucht niet weg van het dorp maar de spanning ervan ontlaat zich in een voluit wedstrijd met de brommert.
Na een meter of 80 is een scheve S-bocht en door het bar slechte weg'dek' moet de knul van het gas. Hij valt zowat van zijn noppending omdat hij door de herrie ervan ons niet aan had horen klepperen en Capricho duikt door de bocht driftend over de keien binnendoor op het moment dat hij het gas loslaat.
Capricho heeft nu gewonnen, doet zijn oren open en reageert perfect op mijn stopteken. In alle rust staat hij heel trots en tevreden op vier klompvoeten te wachten wat ik wil. Ik wil eígenlijk zijn pik in een oudewijvenknoop om zijn oren leggen maar: 'goed zo, mooi gestopt...' Zucht.
We draaien om en keren op onze schreden terug. Nog eens door het dorp en nu in ontspannen stap weer naar benee.

Ok, nu de één-teugel-stop: op deze hengst heb je geen schijn van kans om hem op te vangen als hij zoiets uithaalt. Als hij ergens van schrikt laat ik alles los en rent hij niet weg (het blijft een echte macho met weinig vluchtinstinct en van nature nauwelijks yield-to-pressure), maar achter een brommer aan of een beetje sparren met een lawaaïge traktor???? Je hebt twee handen meer dan je hebt nodig om in het zadel te blijven dus van teugel oppakken en... nee, is geen sprake. Verder weet hij donders goed wat hij doet, want hij vlucht niet, hij is in competitie. Geen yielding to pressure maar opposition reflex en geen geconditioneerde reflex die daarbij sterk genoeg is.
De énige optie is nóg slimmer zijn en hem vóór zijn. Op de bovenstaande rit kwamen we ook langs een hengstpony die met een te lang touw over het pad stond en een ruin waar hij een bloedhekel aan heeft tegen. Met moed-beleid-en-trouw kun je zijn oren blijven aanspreken en hem zo zelfs met de lichtste tikjes aan de doorhangende teugel en zachte kuitdruk blijven leiden.
Op het moment dat je hem de beslissingen laat nemen echter ben je passagier, teugelstop of niet.

Nogmaals; dit is géén veroordeling of ontkrachting van de ORS want bij de meiden werkt het tot nu toe wel.

Karin schreef op woensdag, 22 juni 2005, 9:47:


Hallo Karin, dat kan een mooi onderzoek worden.
Het feit dat niemand gereageerd heeft komt misschien omdat er nogal wat verdeeldheid is in de hoeven wereld en mensen bang zijn voor mogelijke misinterpretatie van hun gegevens. Misschien (om wat vertrouwen te winnen), kun je eens aangeven hoe je zelf over deze materie denkt? Jie hebt toch zelf ook paarden?
Ik dacht ooit gelezen te hebben dat je Ijslanders had. Hoe ga je met hun hoeven om?

Piet
zie homepage