Huertecilla schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 18:26:
> Marlies schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 18:05:
>
>> 100_lovergirl schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 17:54:
> zeer ik hen conditioneel en atletisch daarop voorbereid.
>
> De kern van de zaak is volgens mij dat je er over nadenkt met
> een open geest en jezelf vragen blíjft stellen.
Hier ben ik het nu eens helemaal met je eens, Peter.
Bij vragen stellen hoort echter ook hopelijk zo nu en dan een (voorlopig beter dan de vorige perceptie) antwoord op een vraag krijgen. Daarmee komen de problemen pas, want dat is confronterend. Voor je het weet sta je ergens helemaal alleen in je keuzen, en dat kan berelastig worden. Moet je dan maar weer schipperen tegen beter weten in? Of harde lijn trekken?
Je kunt niet een paard een beetje beslaan, je kunt er niet een beetje een bit inhangen, etc. etc.... ja, een beetje meer of minder opsluiten kán wel, maar waarom zou je dat nog willen als je eenmaal ontdekt hebt dat dit vooral niet moet en heel slecht voor je paard is? Je zult toch steeds weer duidelijke keuzen moeten maken, en die keuzen op zijn minst voor jezelf goed kunnen verantwoorden.
Ik zit daar net zo goed mee als ieder ander. Het lijkt mij bijv., nu ik mijn 2e hengst tot rijpaard moet opleiden, bijzonder zinnig daarbij gebruik te maken van een meer professionele ijslandertrain(st)er, omdat ik mezelf nu eenmaal niet op het specifieke gebied van het uiteenrafelen van de gangen een goede ruiter cq. expert acht. Sja, hoe krijg ik zo'n trainmens (die zover ik weet geen van allen NH-erig zijn, maar er "gewoon" en bit in hangen en met hun zweep aan de gang gaan) er dan toe HUN kunde op MIJN manier toe te passen, he? Lastig hoor.
Groeten, E.
Warboel
