Huertecilla schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 18:26:


Hier ben ik het nu eens helemaal met je eens, Peter.
Bij vragen stellen hoort echter ook hopelijk zo nu en dan een (voorlopig beter dan de vorige perceptie) antwoord op een vraag krijgen. Daarmee komen de problemen pas, want dat is confronterend. Voor je het weet sta je ergens helemaal alleen in je keuzen, en dat kan berelastig worden. Moet je dan maar weer schipperen tegen beter weten in? Of harde lijn trekken?
Je kunt niet een paard een beetje beslaan, je kunt er niet een beetje een bit inhangen, etc. etc.... ja, een beetje meer of minder opsluiten kán wel, maar waarom zou je dat nog willen als je eenmaal ontdekt hebt dat dit vooral niet moet en heel slecht voor je paard is? Je zult toch steeds weer duidelijke keuzen moeten maken, en die keuzen op zijn minst voor jezelf goed kunnen verantwoorden.
Ik zit daar net zo goed mee als ieder ander. Het lijkt mij bijv., nu ik mijn 2e hengst tot rijpaard moet opleiden, bijzonder zinnig daarbij gebruik te maken van een meer professionele ijslandertrain(st)er, omdat ik mezelf nu eenmaal niet op het specifieke gebied van het uiteenrafelen van de gangen een goede ruiter cq. expert acht. Sja, hoe krijg ik zo'n trainmens (die zover ik weet geen van allen NH-erig zijn, maar er "gewoon" en bit in hangen en met hun zweep aan de gang gaan) er dan toe HUN kunde op MIJN manier toe te passen, he? Lastig hoor.

Groeten, E.

e m kraak schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 18:45:

Compromissen sluiten moet zelfs de hardste lijner want dat is inherent aan de keuze een rijpaard te houden.


De vraag is Egon of je het paardgerichte gevoel dat jij vraagt bij het lesgeefmens kan 'aanpraten' of dat zij makkelijker jou het relevante deel van haar kennis/kunde voldoende kan overbrengen.
Ik dénk.... en zou mijn Capricho nooit ooit (tja Spaanse dubbele ontkenning)
hier aan een profi picadero 'over leveren'. Nog voor geen dagdeel.

Vraagje, maak ik zó een nieuwe lijn van maar deze loopt: ken jij de zadels met flexibele boom van Deuber&Partner? Graag antwoord in het betreffende topic dat ik NU ga starten....

Huertecilla schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 18:26:


Zullen we het academisch discussiëren op basis van termdefinities achterwege laten? Het is wel duidelijk wat ik hier met dressuur bedoel.
Conditioneren is inderdaad onvermijdelijk als je domesticeert, maar ook wij zijn geconditioneerd...alles en iedereen staat bloot aan condities en voor mij hoeft dat helemaal geen negatieve lading te hebben.


Mee eens, maar dat hoeft nog niet te betekenen dat het paard geen plezier in het paardrijden hoeft te hebben, sterker nog: ik streef ernaar de paarden waar ik mee werk zoveel mogelijk plezier te laten beleven daarin en maak dus ook geen gebruik van het "rust is beloning principe"...want als rust de beloning is...wat is het werk dan..vervelend?? Bovendien is rust niks bijzonders of extra's voor een paard, het is waar het vanuit eigen inzicht voor zal kiezen om energie te besparen voor wanneer het energie nodig heeft.


Ik zat te denken dat het woord "natuurlijk" eigenlijk al niet meer van toepassing is als je een paard domesticeert inderdaad, maar "niet natuurlijk" hoeft zo slecht nog niet te zijn, anders mogen we ons ook wel bekommeren om de mensheid...bij uitstek het wezen dat het verst van zijn natuur verwijderd is...er lopen zelfs exemplaren rond die niets van planten en dieren weten willen.

Ik denk dat je paarden daar zelf geen besef van hebben, dieren kennen geen zelfbeklag en vinden zichzelf ook niet zielig m.i. en ik denk dat jij je paarden van de andere kant genoeg biedt om ze paard te laten zijn en een goed leven te hebben, omdat je zoveel mogelijk rekening houdt met hun behoeften en beperkingen.


Kan niet meepraten over Michiel, maar Anky zal zeker ook geen vriendin van mij zijn

Dat is echter mijn perceptie en een

Ik zou juist zeggen dat je je paarden in uitstekende conditie en vorm houdt, juist door bergen met ze te beklimmen...het paard IS beweging toch?

Volmondig mee eens!

groeten,
Marlies

Hoi Egon,

Volgens mij raak je hier de kern van het probleem van zo'n beetje de hele mensheid: het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Advies wordt altijd (even generaliserend) van anderen aangenomen, niet zelf bedacht wat het best zou kunnen zijn.
Het maken van keuzen, maakt dat je ook zelf verantwoording af moet leggen over die keuzes en het lijkt mij dat zeer weinig mensen daartoe bereid zijn...soms gaat het zelfs zover als het hun eigen gezondheid betreft: als de overheid zegt dat het goed is, zal het wel goed zijn..zo niet, geven we de overheid toch de schuld?

Ik houd steeds meer van dieren in ieder geval!

Groet,
Marlies

e m kraak schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 18:45:


Nou Egon, hoe pak je dat aan dan? Mij lijkt dat dit dit toch een groot dilemma is voor een NH-klickeraar als jij...

trea hoex schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 23:24:


huh... kiezen uit een pony die geen zin heeft of een mens die geen zin heeft ?
schiet niet op, he?

e m kraak schreef :

De mens die geen zin heeft in een pony die geen zin heeft.

Doe dat toch lekker zelf op jouw eigen manier.
Dat doe je hartstikke goed, Egon....
Of ik zou Piet erbij slepen als ik jou was. Of Inge....

Pien
www.spirithorses.be

Spirithorses schreef op woensdag, 31 augustus 2005, 0:22:


In die richting zitten de problemen die ik zie helemaal niet Pien.
Gangen ontknopen is een vak apart. De rest kan ik denk ik zelf wel.

e m kraak schreef op woensdag, 31 augustus 2005, 0:51:


Dan ga ik eerst naar Egon om te leren hoe ik voorkom dat ponnieke's beentjes in de knoop raken, want dat Ijslands vak beheers ik niet. Gewoon op en neer van het diepste zuidwesten naar het hoogste noordoosten. Of zal ik toch maar kiezen voor vakantie ergens 100 km onder Parijs :)
Piet

e m kraak schreef op dinsdag, 30 augustus 2005, 18:45:


Hallo,
Ik ken het probleem. Mijn paard heb ik ook door iemand anders laten trainen, omdat ik de kennis niet 100% had om het zelf te doen.
Ik heb echter van begin af aan duidelijk gesteld:
1. Ik ben bij elke training aanwezig
2. Mijn paard wordt in zijn waarde gelaten en met zacht hand aangepakt
3. Bij problemen bepaal ik of een bepaalde trainingsmethode wordt gebruikt
4. Er wordt niet geschopt, geslagen, gebruld, alleen als het absoluut niet anders kan en het leven van een mens in gevaar komt
5. Er worden geen snelle wildwest-methodes gebruikt (stoppen leren door een paard in volle vaart tegen een muur op te laten lopen, hoofd naar beneden binden om nageven te leren, paard soepel maken door een teugel erg kort aan een stijgbeugel te binden en het paard rondjes laten lopen)
6. Mijn paard wordt met bosal gereden
6. Ik ben degene die betaalt, dus ik heb het voor het zeggen
Heel wat trainers en trainingsstallen wilden dit absoluut niet, totdat ik toch iemand vond, die ik nog van vroeger kende. Natuurlijk hebben we wel wat meningsverschillen gehad, maar ik heb vastgehouden aan mijn eisen, en dat werkte uiteindelijk prima.
Monique