Elzaliene Proost schreef op maandag, 29 maart 2004, 19:06:

Hoi,
Ha gelukkig, toch nog een reactie. Ik ben het ook helemaal met je eens. Ik vond voorheen dat ik niet slecht reed. Althans dat is dus maar hoe je het bekijkt. Als ik een dressuurproef zou moeten doen, al was het maar B dan haalde ik het denk ik niet.

Maar wat je zegt; de omgang met het paard is belangrijk. Maar het moet toch niet zo zijn dat een paard maar door enkele personen te rijden is omdat deze gewend is aan een bepaalde manier van rijden van die ruiter op zijn rug.

Ik zag gisteren iemand op een Fjord, zonder zadel. Lekkere bungelbenen zeg maar en beide zo te zien volop genietend van het mooie weer. Dat is mijn manier van rijden. Niet dat spierpijn kweken van vorige week. Maar ja, dat is dus wel een luie manier van rijden en kennelijk niet op ieder paard toepasbaar.

Dus is toch mijn rijstijl niet helemaal zoals het hoort??

Groeten,
Ingrid

Ellen Juliettes moeder schreef op maandag, 29 maart 2004, 19:30:

Hoi Ellen,
Oh in dit geval ben ik dan heel anders hoor. Ik heb vrij snel een dierenarts erbij (soms wel eens voor niets hoor ).
Ik zou het niet aanzien, vooral omdat je zelf geen oorzaak kunt bedenken. Stel dat hij bevangen is (kan best van dit gras inmiddels; koude nachten en mooie zonnige dagen). Dan is zo snel mogelijk ingrijpen gewenst (om erger te voorkomen).

Maar goed dat is jullie keuze natuurlijk.

En eh, die hoefschoenen. Je schreef: desnoods hoefschoenen". Dat klinkt wat negatief. Hopelijk niet zo bedoeld? Wij krijgen nl. toch vaak te horen; oh heeft ze wat aan haar hoeven? Er wordt nog teveel gedacht aan hoefproblemen als je het over schoenen hebt. Maar gezonde paarden kunnen ook uitstekend op hoefschoenen (althans wel de echte schoenen; niet die nooddingen natuurlijk).

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op maandag, 29 maart 2004, 20:04:

Hoi,
Ik kan nog wel even doorgaan hoor (hihi). Er staat nl. ook een blinde shetlander (aan 1 oog). Duidelijk zichtbaar want dat oog is helemaal naar binnengeklapt. Volwassenen vinden het er "naar" uitzien.
Het leuke is, kinderen zien het niet. Pony is lief en daarmee basta. Je moet kinderen erop wijzen dat hij een ziek oog heeft.

Het is ook nog eens zijn linker oog (kant van opstappen). Maar die pony is zo super braaf en lief voor de kinderen dat hij voor geen miljoen te koop is (aldus de eigenaar; hij is goud waard zegt hij altijd).
Die pony kunnen ze het zadel achterste voren leggen en het bit tussen zijn ogen, hij sleept "zijn" ruitertjes er altijd doorheen.

En verkopen bij niet in-de-krul-lopen. Hahaha, dan kan hij bijna alle paarden verkopen. De 2 jongste (4 en 3 jaar) die kennen het nog, maar de rest, ach lekker neus over de grond. Hoewel die van 3 jaar dat ook al gaat doen hoor, lekker stofzuigeren. Het liefst in volle galop.

En ze organiseren ook dagritten. 4 tot 6 uur, met soep en brood en "aanmeren" bij een restaurant voor een bakje koffie. Lekker door het water plonzen, enz. Nee ik zou niet graag op een andere manege rijden. Ik hoop ook dat hij nog lang kan blijven bestaan (alleen die stands nog).

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op maandag, 29 maart 2004, 21:50:

Hoi,
Ja oke, we geven al snel "menselijke termen" aan dat soort gedrag en trekjes. Paard stelt zich aan, paard kijkt ondeugend, enz. Dat is natuurlijk eigenlijk nooit zo, maar is wat mens eigen. Ik "hoor" Isabella ook altijd praten bij een bepaald soort smoelwerk. Natuurlijk denkt of zegt dat beest dat niet, maar het komt dan steeds zo mooi zo uit.


Toch niet helemaal mee eens. Kijkend naar mijn eigen pony. Die heeft een hele trukendoos wat dat betreft om haar zin door te drijven. En dat beloon ik echt niet. Als ze naar rechts wil en ik wil naar links, dan gaat ze gewoon stil staan. Net doen of ze jeuk heeft, daardoor moet ik het touw wat laten vieren, want ze wil dan bijv. op haar rug krabben en ze gebruikt dit direct om de kant uit te lopen die zij wil. Dat beloon ik niet zulk gedrag, dat bedenkt ze zelf.
Maar inderdaad het voelen aan haar been na de kreupelperiode als ze in draf moest, werd "beloont" met afstappen van de wagen en kijken of ze wat had. Dus daarna, iedere keer als ze niet in draf wilde, ging ze aan het been staan te krabben. Aangeleerd, ja in dit geval wel.

Groeten,
Ingrid

Maaike schreef op maandag, 29 maart 2004, 21:48:

Hoi Maaike,
Nee was ergens bij Geffen (Den Bosch). Dus jij was het niet.
Er liep een hondje bij te slenteren ook nog.

Groeten,
Ingrid

Karen Koomans schreef op Mon, 29 Mar 2004 21:15:10:

Ja klopt. Zo beredeneerde ik ook. Maar afgelopen keer was het wel heel erg met dit dier. Ik moest gewoon helemaal "goed" zitten, anders was er geen land mee te bezeilen. En dat is de reden dat ik morgen voor een 2-uursrit even een ander paard neem. En hierna ontstond die discussie ook, na de laatste rit. Daarvoor begreep ik het wel. Maar ja het is en blijft een jong paard en die moet nog veel leren en sommigen zijn gewoon niet geschikt uiteindelijk als manegepaard.


Ook mee eens. Ooit een paard ingereden en bij het eerste klopje op zijn hals (braaf) vloog hij er vandoor. Dat was in zijn ogen een hele enge klap. Hij kende het niet en paarden onderling geven elkaar zo niet aan dat ze dan "braaf" zijn.


Hmm, weet niet of dat zo logisch is. Ergens wel natuurlijk voor het paard zelf.

Groeten,Ingrid

Hoi,
Nog even een aanvulling over onze manege en dan is het genoeg. Ik wil geen reclame maken, maar begrijp nu pas dat er gewoon weinig van zulke maneges zijn kennelijk en daarom een leuke anekdote.

Vorig jaar kregen we een stagiaire van Deurne. Eerst moeten ze dan de stallen in orde maken en de paarden. Haha hele klus (er werd sinds hele lange tijd eens geragebold; zelfs wij gingen de gangpaden aan het vegen). Helaas behoorde tot de "opdracht" dat ook de manen van de paarden een handbreedte moesten zijn. Dat werd gecontroleerd vanuit Deurne. Alleen de haflingers mochten hun manen behouden, maar de rest ging er allemaal aan. De fjord moest zijn lange manen ook in gaan leveren voor die typische fjorden-look. Mijn rijpaard destijds had nogal wispelturig haar en die manen gingen dan ook prompt recht overeind staan, ipv netjes naar beneden aan het vallen. De paarden zagen er niet uit (vonden wij) met die kortgeknipte koppies. Jammer want er waren er bij met mooie lange wapperende manen.
(Inmiddels alles weer wat aangegroeid en de paarden die na die tijd werden ingereden hebben lange manen).

Maar goed, er kwam toen een tijd dat ze les mocht gaan geven. Haha, dat heeft de eigenaar echt klanten gekost (of bijna). Ze wilde dingen zien die de paarden niet begrepen en waar de ruiters al helemaal geen zin in hadden. En daardoor gingen er veel stoppen. Als ze zo moesten rijden konden ze dat ook wel ergens anders, daar kwamen ze niet voor.
Om erger te voorkomen is de stagiaire toen maar vriendelijk gevraagd of ze toch niet ergens anders haar stage wilde gaan afmaken.

En o ja, de paarden staan altijd zonder deken. Vandaag op die dressuurstal waar ik dus vrijwilligers werk doe nog een discussie gehad met de eigenaresse van die manege. Ze begreep niet hoe een paard met wintervacht in de les mee kon lopen. Die ging toch zweten. Ja doen ze ook. En dan? Nou gewoon de stal in daarna. Zonder deken? Ja zonder deken. Sterker nog met een open deur. Jeetje, kan dat dan?
Tja kennelijk wel, want er is er nooit eentje ziek.
Oke, het is even wat harder borstelen (zie eerdere verhalen), maar deze paarden hebben gewoon wintervacht en geen last van knellende dekens. Het kan dus, ook op een manege.

Maar nogmaals het is niet helemaal supergoed hoor op die manege. Ik wil hem ook helemaal niet ophemelen. Ze hebben 2 sterren van de FNRS en die hebben ze ook maar net verdiend. De zadels zijn oud en soms echt versleten. De bitten zijn altijd erg vies en de dekens zouden ook wel eens een wasbeurt mogen hebben. Maar je kunt niet alles hebben.

Groeten,
Ingrid (die nu echt over de manege ophoudt hoor, maar kom je in de buurt, ga eens lekker de bossen in met die beesten hier in Heesch).