epona schreef op maandag 13 februari 2006, 22:08:


Jammer dat je mijn laatste vraag niet beantwoordt hebt.
Ik zie het toch wat anders Ina.
Door een dier te kopen, accepteer je daarbij dat je de verantwoording hebt en houdt over dat dier.
Misschien dat de verwachtingen naar beneden moeten worden bijgeschroefd of dat de eigenaar meer hulp moet zoeken om eventuele problemen op te lossen. Doorverkoop wil helemaal niet zeggen dat dan het probleem wel opgelost wordt, misschien verkoopt de nieuwe baas het ook wel weer door omdat alles toch niet zo gemakkelijk gaat. Tuurlijk is dan wel de eerste eigenaar ervan af, maar of een verkoop ook altijd de belofte van een beter leven voor een paard inhoudt?
Het is geen fiets!
Ik denk dat de hele paardenhandel hiermee voor een groot gedeelte in leven wordt gehouden. Allemaal paarden die op een bepaald moment op de een of andere manier tegenvallen en die soms voor de zoveelste keer weer op zoek gaan naar een baasje wat er wel iets mee kan.
Waar is het verschil met iemand die haar paard met kapot gesprongen voorvoeten aanbiedt voor weinig en zegt: hij kan nog een goed leven hebben als recreatiepaard maar ik kan het niet meer gebruiken, dus dat moet dan wel een ander doen?
Dit bedoel ik niet persoonlijk natuurlijk, maar is het niet in feite hetzelfde?
Dat vind ik dus mis met verkopen, heeft een paard geen emotie? Hechten wij ons aan een paard, maar andersom niet?
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk