epona schreef op maandag 13 februari 2006, 22:08:


Jammer dat je mijn laatste vraag niet beantwoordt hebt.
Ik zie het toch wat anders Ina.
Door een dier te kopen, accepteer je daarbij dat je de verantwoording hebt en houdt over dat dier.
Misschien dat de verwachtingen naar beneden moeten worden bijgeschroefd of dat de eigenaar meer hulp moet zoeken om eventuele problemen op te lossen. Doorverkoop wil helemaal niet zeggen dat dan het probleem wel opgelost wordt, misschien verkoopt de nieuwe baas het ook wel weer door omdat alles toch niet zo gemakkelijk gaat. Tuurlijk is dan wel de eerste eigenaar ervan af, maar of een verkoop ook altijd de belofte van een beter leven voor een paard inhoudt?
Het is geen fiets!
Ik denk dat de hele paardenhandel hiermee voor een groot gedeelte in leven wordt gehouden. Allemaal paarden die op een bepaald moment op de een of andere manier tegenvallen en die soms voor de zoveelste keer weer op zoek gaan naar een baasje wat er wel iets mee kan.
Waar is het verschil met iemand die haar paard met kapot gesprongen voorvoeten aanbiedt voor weinig en zegt: hij kan nog een goed leven hebben als recreatiepaard maar ik kan het niet meer gebruiken, dus dat moet dan wel een ander doen?
Dit bedoel ik niet persoonlijk natuurlijk, maar is het niet in feite hetzelfde?
Dat vind ik dus mis met verkopen, heeft een paard geen emotie? Hechten wij ons aan een paard, maar andersom niet?
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Jullie hebben mij allemaal reuze geholpen, reuze bedankt. Het geeft weer wat hoop allemaal. Ik wil mijn paard niet kwijt. Al moet ik er vrachten geld in steken voor hulp, ik voel iedere keer weer de match met dit paardje. En ga er gewoon voor !

hoi,
4 maanden geleden hebben wij een pony voor ons dochtertje gekocht.
een merrie van bijna 5 jaar het is een verschrikkelijk lief beesje maar heeft een probleem .
ze vlugt voor het been.
en word gek als ze andere paarden aan ziet komen.
de pony is zo gevoelig voor het been dat ze niet normaal te rijden is.
ik heb dan ook het gevoel dat ze nooit goed ingereden is als je ze aanspoort
vliegt ze als een gek weg en als je je benen dan niet stil kan houden is ze helemaal niet meer te stoppen.
ze blijft maar rontjes rennen en is niet meer te houden.als ik gewoon met haar loop wat ik veel doe is ze de rust zelf maar zodra er eentje op haar rug zit lijkt het wel of ze alles er aan wil doen om het erzo snel mogenlijk af te krijgen .
ze is niet gemeen bokt niet probeert je er ook niet af te gooien maar ze is gewoon niet meer te houden.
het zelfde heb je ook als ze andere paarden hoort of ziet.
ze gaat dan zenuwachtig dribbelen en vliegt dan in een keer weg en is ze ook niet meer te houden.
weten jullie mischien een manier om ze hier doorheen te krijgen vooral haar vlugt gedrag hoe kan ik dit het beste aanpakken mischien eerst beginnen met de druk techniek die jullie toe passen ?
ik hoop dat jullie me kunnen helpen.
groetjes denise

Niki schreef op maandag 13 februari 2006, 22:09:


Vraag misschien eens aan Fred Emmerig, die zit in Sneek, dacht ik.
Groet, Pien

www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship
Natuurlijk Bekappen

special schreef op maandag 13 februari 2006, 23:01:


Die pony is niet zo van nature, die is zo gemáákt. Door mensenhanden.
Met heel veel druk en waarschijnlijk hard aansporen, sporen of een zweep. Dat maakt een paard razendbang.
Je schrijft zelf ook over aansporen, waarom zou je dat doen?
En als je het mij vraagt vind ik dat je altijd je benen stil moet houden , niet met je benen rammelen of aansporen, zeker bij zo'n paardje.

Er kan nog meer zijn : rugprobleem, zadelprobleem, geen vertrouwen in jou, teveel op stal en niet samen met andere paarden en dat moet je allemaal zeker niet oplossen met een of andere druktechniek.
Ik vrees dat je die info niet juist begrepen hebt.

Als je echt je probleem wilt oplossen zul je met de pony aan de slag moeten gaan vanaf de grond (grondwerk, niet rijden) en kijken naar de leefomstandigheden. Of loopt de pony al buiten in de groep ? Dat zou fantastisch zijn, dan wordt ze met een paar maanden wel vanzelf rustiger, vriendjes doen wonderen voor getraumatiseerde ponnies, zeker in combinatie met jouw grondwerk waarbij je vertrouwen opbouwt.

Succes, Pien.
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship-
Natuurlijk Bekappen

Piet schreef op maandag 13 februari 2006, 22:44:


ik had er even overheen gelezen Piet, maar om je vraag te beantwoorden schets ik je de situatie van ons kleine hondje: Het diertje is een kruising jack russel met iets van een maltesertje, erg lief, en het hele gezin vind hem lief, je voelt hem aan komen er is een maar. Het diertje is erg gesteld op rust en regelmaat, komt er een verandering in zijn dag dan uit zich dat in het bevuilen van zijn leefomgeving, zelfs zijn eigen slaapplaats wordt beplast en bepoept, het diertje is zo labiel dat het bij grote onrust in zijn innerlijk, het liefst vast ligt hetzij in een bench het zij aan zijn riem, pas dan komt hij tot rust. Na enkele weken is er weer zoveel zelfvertrouwen opgebouwd dat hij zindelijker wordt. We kunnen alleen maar gissen hoe het diertje is gesocialiseerd, waarschijnlijk heeft hij altijd in een kennel gezeten en is nooit zindelijk geworden. Mijn gevoel zegt dat hij waarschijnlijk veel beter af is bij een oudere dame die de hele dag met hem bezig is. De kinderen zijn gek op hem en willen hem niet kwijt, ik vind hem ook lief en leuk maar vind het ook zielig dat ik hem niet de juiste behandeling kan geven. Deze situatie kan nog wel 20 jaar voortduren en dan heeft ie eindelijk zijn oudere dame, zijn de kids de deur uit maar heeft het hondje zijn hele leven niet gekregen wat het nodig had. En nu...ik zou het liefst voor hem een leuke mevrouw zoeken.

maar het is een ander gezichtspunt denk ik, uiteindelijk wil ik het best mogelijke.

epona schreef op maandag 13 februari 2006, 23:34:


Daarom schreef ik ook dat het niet persoonlijk gericht was :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk