e m kraak schreef op dinsdag 7 maart 2006, 2:54:


Loffelijk streven Egon en veel succes. Ik niet echter: ik ben me er bewust van dat wij onze paarden manipuleren en dat daar niets altruïstisch aan ten grondslag ligt.
Wij willen te paard van de natuur hier genieten en voelen ons daar het beste bij als de paarden zich daar zo goed mogelijk bij voelen.

..knip...

Bij mij is dat muntje: 'soorteigen bepaalt wat de motiverende beloning is' begin jaren '80 gevallen. Ben bezig te leren wat de soorteigen crux bij het paard is.

Voor mij is helder dat ik mijn eigen leerweg aanzienlijk verkort als ik dankbaar gebruik maak van wat Kikkuli t/m Skinner over paarden en gedrag willen uitdragen. Dit studeren is ook doodgewoon eigenbelang: een stuk studie brengt me aanzienlijk sneller verder dan binnen alleen mijn eígen kadertje verder modderen.
Het net genoemde muntje is óók niet spontaan gevallen maar het resultaat van een managementkursus waarvan ik de info toevallig op dat moment geweldig goed kon gebruiken bij de omgang met mijn windhonden: zo leerde ík de boodschap op basis van beloning door positief reagerende honden

Verder is het uiteraard niet zo simpel dat je alléén maar 'krijgt wat je beloont'. Zie mijn site.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Spirithorses schreef op donderdag 9 maart 2006, 9:47:

WÓW.....
Dat is dan een score van 100% mbt de doelstelling. Pfffff; krijg daar letterlijk een rilling van over de rug Pien. Ik respecteer jou enorm en dan telt dit.

Nu de URL van de site nog op de deur van alle maneges
Juist de hoofdstroom zou dit moeten lezen en die kan ik vanaf een berg in andalucia wat lastig bereiken

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

e m kraak schreef op donderdag 9 maart 2006, 17:33:


Dat is een goede formulering Egon

Ik constateer hier in fundamenteel verschillende situaties hetzelfde. Geestelijke opwinding lijkt door de HSM als gemeenschappelijke factor aangegeven te worden. Wat die opwinding veroorzaakt, het sóórt opwinding, lijkt niet zo relevant (met uitzondering van 'angst').
Voor mij is het op het moment een mógelijke indicatie voor wellicht het niet helemaal- of juist bijzonder bij de les zijn.
Verder is het ook nog eens niet consistent.

Sexuele opwinding is een verhaal apart, want dan is hij duidelijk gehéél niet bij de les
Waner ik onderweg een mrrie tegenkom en hem vroetijdig kan aflleiden zodat hij voor een groot deel, één oor, bij mij blijft met zijn aandacht krijgt hij geen harde.

HC

Margot de Kort schreef op vrijdag 10 maart 2006, 8:35:


Elk paard is naast paard ook zichzelf en wat het meegemaakt heeft.
Wellicht heeft jouw paard geen zin of weerstand of snapt het niet of ziet de zoveelste bui alweer hangen of... in ieder geval geef jij jouw het paard geen positief idee erbij.

Wat je er aan kan doen?
1. Probeer eerst of je gewoon met lichaamstaal jouw paard in beweging kan krijgen. Minder druk dus.
De kennismaking zoals Inge Teblick die goed en helder uitlegd in haar boek.

2. Doe de friendly game, doe de friendly game, doe de friendly game, doe....

3. Daarnaast kun je proberen jouw paard het belonen door een brug bij te brengen.
Vergeet het gerichte wijken voor druk even en probeer het vanuit het targetten te bereiken.

Tot slot is het een vraag wat voor jouw paard een goede beloning is en varieer die.

Randvoorwaarde bij alles is dat jij begrijpt wat je aan het doen bent en de timing goed hebt.
Geen paard zal anders de bedoeling kunnen snappen.
Lees op mijn site over je doel en te snel gaan.

Veel succes,

HC

Karen schreef op donderdag 9 maart 2006, 10:45:


Logisch. Zou vreemd zijn als dan niet zo was.

Een paard zoals dit heeft een inherent koelingsprobleem en het hart heeft het standaard al zwaar. Galop met een ruiter op de rug vraagt erg veel van dit paard en de temperatuur kan daarbij makkelijk in het rood komen.
Zelfs afgezien van de mechanische belasting is galop geen goed idee. Als je dat wil heb je het verkeerde paard.

Dit type paard is gefokt op veel massa opdat ze de landbouwmachines makkelijker voort konden duwen. Ja, duwen, vol in het tuig hangen met de borst, het gewicht in de strijd gooien.

Diezelfde massa is de adder onder het gras mbt de koeling en de mechanische belasting.
Dit type paard is inherent ongeschikt voor alles wat meer tempo dan een jog vraagt.
Dit heeft niets met conditie te maken, maar met simpele natuurkundige en biologisch beperkingen van het concept. Ook een conditioneel super paard van dit type kun je in een kort ritje in het rood rijden, ook zo ver dat het zich niet meer kan herstellen, zelfs dodelijk. Koeling is toch al kritisch bij het paard en dit type is door fokselectie sterk in het nadeel gebracht op dit punt.

Mijn antwoord op jouw vraag is niet dat het geen kwaad kan het nat weg te zetten, maar een tegenvraag of je dit paard wel gebruikt waar het type voor bedoeld is....

HC

Karen schreef op vrijdag 10 maart 2006, 10:49:

Nee; dat betreft alleen vermoeidheid en herstellen van de spieren etc. Heeft geen invloed op de warmte die de spieren voor het verrichten van arbeid produceren en de verhouding van oppervlakte/inhoud.
Het zweten op zich is geen probleem en alleen duurzaam overmatig zweten leidt tot overmatig electrolietenverlies.
Het verhitten is de beperkende factor bij dit type paard bij de combinatie van arbeid en snelheid: het hart kan dit niet bolwerken en het weefsel kan de warmte niet kwijt. Nogmaals: dit heeft NIETS met conditie van doen.


Hetgeen exact is wat ik schrijf of wat?!


Ja. Schrijf ik van niet? Wat heeft dat met drie keer de bak rond in galop van doen? Leef je uit, maar met een niet te hoog tempo.
Ook dit nogmaals: als je tempo wil heb je een verkeerd paard.

Gymnastiseer je paard gerust, vooral achterhand ontkoppelen, schouder binnenwaards, de schenkels leren buigen: zonder ruiter uiteraard en pas veel later met.
Gangwisselingen ook prima, doch galop slechts zeg één zijde van de bak.
Buitenritten: top, doch niet sneller dan jog.
Vind je dat dit moet kunnen, ok, jouw paard. Je weet nu in ieder geval wel waar dat zweten een oorzaak in heeft: in een constructief probleem

HC
http://uses.telenet.be/huertecilla

Spirithorses schreef op vrijdag 10 maart 2006, 14:42:


Hoezo 'maar'??? Het zijn twee totaal verschillende manieren van belasten. Je kan een dergelijk type paard best heel zwaar belasten; daar zijn ze voor bedoeld maar je met wel op de bewegingssnelheid letten. Hang inderdaad de hartslagmeter er maar op.

Jij kan het mooi proberen bij heuvels bij jullie Pien. Laat zo'n relatief tonnetje van jullie in stap met een ruiter de langste en steilste onverharde helling bij jullie omhoog gaan en 200 of 300 meter zo hárd mogelijk galopperen.
Je kan makkelijk uitrekenen en uitzoeken dat dit ongeveer dezelfde arbeid is.
Er is ook een groot verschil in training en ik maak daar gebruik van: hellingen voor kracht en verschillende spiergroepen tegenover afstand met snelheid in intervallen (rust tot boven hersteldrempel) voor uithoudingsvermogen op tempo.
Hang inderdaad de HSM er maar op. Zo'n koudbloed heeft het zwáár bij galop van meer dan een tiental meters.

Vergelijk jouw arabier en tonnetjes ook eens? Wie van die twee is de échte diesel??
Eén trekpaard is een kráchtpatser. Niet meer niet minder. Een gewichtheffer. Die kan je dat gewicht eindeloos lang laten heffen mits rustig opdat de boel niet oververhit.

Ja en natuurlijk kun je door training, gewenning zo'n paard voor een oneigenlijk doel inzetten net zo goed als een arabier op de akker kán al blijft oververhitting een fysiologische beperking waar je NUL aan kan veranderen en is die arabier onveranderbaar niet zwaar genoeg voor meer dan eggen. Die arabier krijgt een ploegschaar door gebrek aan massa simpelweg niet door de klei en een trekpaard krijgt het te warm van tempo. Punt.
Ik begrijp echter dit soort discussies niet zo goed en al helemáál niet in het licht van welzijn of 'natuurlijk'. Laat die arabier lopen en de zwaargewichten trekken. Wil je trektochten maken zet de zwaargewichten dan in een tweespan voor de kar.
Met een koudbloed als rijpaard ben je gehouden aan een laag tempo en dat is het ramprecept mbt de stuwkracht onder het zadel... Fijn hoor als je dat je paard willens en wetens aandoet.

Ik begrijp werkelijk de 'mode' om op trekpaarden te gaan rijden niet. Die trekpaarden hebben daar doorgaans zelfs de rug óók nog eens niet voor.
Is dat verkapt gebrek aan ruitervaardigheid? of gebrek aan kennis van het gegeven dat er naast sportpaarden zát nog wel koele rijpaarden-rassen zijn?
Nee, in míjn boekje is dit oneigenlijke gebruik niet zo aardig. Vorm volgt functie! Ga je die functie ineens veranderen dan veroorzaak je problemen. Onnodig want er zijn al zat rassen die voor díe functie de juiste 'vorm' hebben dus waarom in vredesnaam

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Spirithorses schreef op vrijdag 10 maart 2006, 21:03:


Nee. Over het type trekpaard: belg, noriker, ardenner, zuid-duits, percheron, napolitaner etc. in hun oermodel.
Jouw 'tonnetjes' gaf ik voor jouzelf als testvergelijk. Zo'n haf is al zowat een halve arabier en als díe al het punt duidelijk maakt is het wel ... euh... duidelijk

Als je een lekker rijpaard wil voor vlotte ritten dan is het inzetten van een trekpaard in mijn ogen misbehandeling.
Een paard lange afstanden laten wándelen is voor íeder paard misbehandeling: dat kun je simpelweg uitrekenen.

Als je wil reizen met een trekpaard dan is een rustige draf voor de kar het beste compromis en zo'n jog onder het zadel een goede tweede.

HC

Voor alle duidelijkheid nóg even:

Egon maakt met een formule die ik probeerde te vermijden helder wat ik probeer te zeggen.
De typische trekpaarden zijn het extreme voorbeeld aan de 'ronde' kant en de akhal te eenzelfde extreem aan de 'platte' kant.

Iedereen kan nu zelf bedenken dat een tinker minder extreem is dan een belg maar het sneller warm krijgt dan een doorsnee fries en die weer eerder dan een draver. Fries noch tinker noch draver zijn evenwel ideale rijpaarden omdat het wat frame betreft nu eenmaal tuigpaarden zijn, maar dát is weer een ander punt.

Conditie heeft geen inloed op de oppervlakte/inhoud en dus niet op de oververhitting doch uiteraard wel op het herstellend vermogen.

Acclimatisatie is wél enorm van invloed doch dit is niet van toepassing op paarden die in NL wonen en rijden: die zíjn geacclimatiseerd.
Dit is de reden waarom wij persé hier geboren en getogen paarden wilden.

@Nick: lees en reken nog eens. Het advies aan de Noriker-dames was: verkeerde paard, maar áls je dan zo nodig moet..... waarbij ik de oververhitting duidelijk en in blokletters als zwak punt voor het tempo aangaf.
Samengevat:
1. voor minimale belasting bij een trektocht is tempo belangrijk
2. een koudbloed is ongeschikt voor tempo
Mijn advies (inclusief in de ochtendkoelte rijden) was een zo goed mogelijk compromis voor een tegenstrijdige situatie.

Wat betreft jouw opmerking over de kustweg volgen: kijk eerst eens op de kaart.

Lees mijn uitleg over koeling, last en stuwkracht op mijn site Nick.
Dit bij de nu toch wel heldere relatie oppervlakte/inhoud en iedereen kan zelf bedenken hoe het bij een haf, een merens of een arabier ligt...

HC
http://users.telenet.be/huertecilla