Huertecilla schreef op zaterdag 11 maart 2006, 20:00:


Heeft imo ook niks met grote geld te maken maar wel met het verbeteren van je ras. Er is zeker geen erfgoed weg, waarom denk je dat het Friese Stamboek wars is van vreemde invoer van bloed (Arabo-Fries), ondanks dat het voor het terugdringen van de inteelt heel hard nodig is?

Een rasstandaard heeft zeker zin en bestaansrecht, dat er door de tijd heen zwakke punten uitgehaald worden omdat die niet meer passen bij het gebruik, is niet meer dan terecht en het paard heeft om die reden dus bestaansrecht.
De klassieke Fries is zeker niet achterhaald!

Maar het is maar net wat je beeld is van wat de Fries is, en ik merk dat dat beeld bij jou niet correct is, niet lullig bedoeld overigens, maar je beschrijving klopt niet Dus verdiep je daar eens in, als dat je interesse heeft.

Een fries is niet alleen maar tuigpaard en nooit geweest ook!
Een Fries is een zwart showpaard, een adelijk, fier voorkomen met veel behang, met uitzonderlijke draf, galop over het algemeen slecht ontwikkeld.

Even in het kort:
Voor 1915: licht en sjiek koetspaard, veel gronings en gelders bloed, meerdere kleuren
Na 1915: rasomschrijving: geen gelders en gronings bloed meer, alleen maar zwart, kleine witte aftekening aan het hoofd toegestaan. Bekend zijn de draverijen, waarin de Friezen zeer snel waren (sneller dan de voorloper van de tegenwoordige draver).
Bouw werd langzaam iets zwaarder vanwege het werk op het land, en niet licht werk, zwaar werk. Er zijn paarden die de hele dag op het land werkten, na het werk werden ingespannen voor de sjees, 30, 40 km reden naar de plaats van show en vervolgens daar een eerste prijs in de wacht sleepten. Alles op een dag! Oh en de merries hadden vaak ook nog een veulen aan de voet en drachtig van de volgende. Dit zijn niet echt uitzonderingen, dit kwam veel voor: werk en luxe paard in een!
Als je het over ausdauer hebt!
Na 1970: meer ingezet als veelzijdig paard, showpaard, circuspaard en rijpaard.
De stuwkracht is langzamerhand omgebogen naar draagkracht.
Vanwege de inteelt zitten we met veel problemen, maar wat gebleven is is dat de Fries een showpaard bij uitstek is, met behang, met luxe en met spectaculaire draf.
De verbeteringen waar nu op wordt gelet zijn een sterk en snel achterbeen een lang voorbeen en schuin schouder. Dit om de beweging, m.n. de stap en de galop te verbeteren. Als deze kenmerken al niet verankerd zouden zijn in de genen van de voorouders zou het nu ook niet aan het licht komen. Tis gewoon goed om die dingen naar boven te fokken om het tegenwoordige gebruik als recreatie, dressuur, men en tuigpaard te waarborgen. Dat is je bestaansrecht als paard. Ik heb hier hengstenboeken met foto's van alle dekhengsten door de tijd heen en dan zie je dat je niet kunt spreken van een bepaald type Fries. Sommige gaven erg veel luxe en lichte paarden door, andere veel beweging en weer andere hele barokke, zware paarden.

e m kraak schreef op zaterdag 11 maart 2006, 22:41:


Het jammere is dat er bij de Friezen teveel van alles in gepropt moet worden. En, rijpaard, en barokpaard, en showpaard en beweging en luxe. Je ziet vaak dat een paard of meer naar het tuigtype of meer naar het rijtype neigt. Het grappige is dat je niet kunt zeggen dat alle zware paarden tuigtypisch zijn. Er zijn enkele barokkere types die het zeer goed doen onder het zadel en andersom.
Er gaan stemmen op om twee richtingen te maken: een tuigtype en een dressuurtype, fokken op aanleg dus.
Dat zou praktischer zijn, uitvoerbaarder en het bevordert de verbreding van de genenpool over de langere termijn.

e m kraak schreef op zaterdag 11 maart 2006, 22:56:


Wat ik bedoel is door geselecteerd te fokken te zorgen dat je niet meer van hetzelfde krijgt (en dus minder variatie op de langere termijn). Door op zoek te gaan naar zelfdzame bloedlijnen en deze in te zetten op diezelfde bloedlijnen, zodat dit aparte bloed op langere termijn breder ingezet kan worden. Door tuigtype bij tuigtype te kruisen doe je dat in feite al omdat je naar gezamenlijke kenmerken zoekt die waarschijnlijk op een paar verervers terug te voeren zijn.

Esther schreef op zaterdag 11 maart 2006, 23:22:


Nee, gelukkig niet. Ieder dier heeft een stamboom die terug gaat tot... 1940 - 1910 ongeveer (sommige ouder, sommige jonger). In iedere stamboom zijn dus bepaalde hengsten of merries aanwezig die bekend staan om een bepaald kenmerk (sommige tuigtypisch, sommige luxe, sommige goedgebouwd, bewegers, noem maar op). Door bij een stamboom met een bepaald kenmerk daarop aansluiting te zoeken met de genen die jij voor ogen hebt, heb je grote kans dat dat bepaalde beeld weer terug gefokt wordt.

Niki schreef op maandag 13 maart 2006, 22:57:


Kruisen met een ander ras is DE oplossing. En het wordt al gedaan: de Arabo-Fries,
zoek maar eens op internet. Prachtige paarden met de inhoud om marathons mee te lopen, waar ze dus ook voor gebruikt worden.
Het Friesch Paarden Stamboek wil er evenwel niet aan, omdat ze het ras zuiver willen houden erkennen deze fokproducten niet. Gelukkig is er nu wel een apart stamboek voor arabo-friezen en ik meende dat er voor gelobbyed wordt om tot een officieel ras te komen.

Spat is erfelijk, ook oc en ocd komt nog wel eens voor bij Friezen.
Met die dieren niet fokken is geen oplossing want dan kun je met geen enkele Fries meer fokken. De dieren die er nu zijn, zijn allen afkomstig van slechts een ' handjevol' Friezen, zowat elk dier is wel ergens drager van, treurig maar waar.

Havank schreef op donderdag 16 maart 2006, 21:23:


Voor dressuurpaarden maar ook voor tuigpaarden worden ijzers gebruikt om meer op te laten nemen. Dus meer ruimte in de bewegingen te krijgen. En ik zie dat dat inderdaad wel zo is ja.
Ook dienen ijzers als middel om kalkoenen onder te draaien.
In de hogere dressuur zegt men dat het onmogelijk is om met een blootvoets paard op een glad, nat wedstrijdterrein (wat we hier in Nederland veel hebben) te rijden. Je gaat gewoon onderuit.
Hoewel ik graag het tegendeel wil bewijzen, heb ik nog niemand kunnen vinden (ik zoek vooral bij mensen die pro - blootvoets zijn) die in de praktijk merken dat het wel zou kunnen.
Er is een Engelse dressuurdame die heeft aangegeven dat het wel kan, maar ik heb nog geen foto's van haar gekregen van ijzerloos op glad terrein. Ik vermoed dat zij zo hoog rijdt, dat zij inmiddels op de keurige (zand) banen rijdt. En ja, dan kan het.

Fred schreef op vrijdag 17 maart 2006, 12:33:


Begrijp ik nu goed dat Dewispelaere uit overtuiging zonder ijzers rijdt, maar dit niet wereldkundig wil maken?

Van Emma Hindle hoor ik altijd dat dat niet overtuigend is nl. omdat zij haar paarden niet natuurlijk bekapt en omdat zij 'slechts' op prachtige zandbanen rijdt.
Als je haar foto's ziet zie je ook dat zij met redelijk hoge hielen rijdt (zij natuurlijk niet, wel haar paarden).

Ilona, ja het ZZ van Marielle de Vries is hoog, maar wat de klasses daarboven betreft, proberen de experts mij ervan te overtuigen dat dat vanwege de gevraagde oefeningen, toch echt niet mogelijk is zonder te slippen.
Iemand die lichte tour rijdt, heeft mij nl. uitgelegd dat als ze blootvoets op gladde ondergrond rijdt, het paard bang wordt om te glijden, met verkramping en balansproblemen tot gevolg.

Wbt het argument dat paarden het op gladde ondergrond rustiger aan doen zodat ze niet slippen, is niet waar denk ik.
Ik zie bij ons in de wei (vrij laagliggend nat land), gruwelijk lange (2 meter) slipsporen. Niet altijd recht, soms met een redelijke slag daarin.

Fred schreef op vrijdag 17 maart 2006, 13:01:


Ja, ik vind Dewispelaere zeker iemand waar meer ruiters een voorbeeld aan zouden kunnen nemen.
Maar geinteresseerd als ik ben: worden zijn paarden ook echt natuurlijk bekapt (dus hielen langzaam laag etc.) of staan ze alleen ijzerloos.

Eerlijk gezegd vind ik het wel jammer dat dit soort mensen niet opener zijn.
Steevast kreeg ik het argument te horen: als het zo goed zou zijn, waarom rijden mensen als Anky etc. dan nog met ijzers? Tja, als je dan een paar klinkende namen kunt noemen, dan is dat argument ook van tafel natuurlijk....

Nick Altena schreef op vrijdag 17 maart 2006, 18:42:


Met gladde ondergrond bedoel ik de outdoor banen, die we hier in Nederland veelal hebben: een grasveld. Met de regen die we hier ook veel in Nederland hebben, zijn dit gladde en glibberige velden.

Zo uit mijn hoofd werden wedstrijden en voorselecties daarvoor nog wel tot grand prix nivo op deze outdoor banen gereden.

Huertecilla schreef op zondag 19 maart 2006, 17:30:


Nogmaals HC, de Fries is GEEN unieke combi werk/tuigpaard en nooit geweest ook.
Verdiep je in wat je zegt: kijk voor een kort overzicht op ww.fps-studbook.com klik onder home onder historie.

Korte vlucht door de geschiedenis: Krijgspaard (150 n. chr.), hogeschoolpaard, koetspaard, draver (onder de man), landbouwpaard, showpaard, rij, men en tuigpaard (nu)

Het is een barokke warmbloed en hoewel de bouw meer en meer rijtypsich wordt, blijft het een barok paard dankzij de zwaardere bouw, rijk behang, lange hals en kleine hoofd.