Spirit schreef op maandag 18 december 2006, 0:52:
> jose schreef :
>>>
>>> Net zo min als wanneer je je paard met binnenteugel en
> bijvoorbeeld bij Holly, die met haar hoofd naar rechts de bocht
> naar links inloopt en daarbij 'haar schouder laat vallen',
> zoals wij zeggen (heet dat bij jou 'over de schouder weglopen'
> ofzo?)
Ja, ik denk dat dat een gevolg is van je onlogische beenhulpen.
> Dan is er dus wel die linkerteugel (wij mogen die optillen)
> want ik wil stelling naar links, ik zit op mijn
> linkerzitbeentje (nou ja, niet óp ---> auwa) en houd mijn
> linkerbeen erbij.
Welke kant wilde je nou op? Ik dacht dat je je juist je rechterbeen gebruikte voor een bocht naar links. Als jij je rechterbeen gebruikt voor een bocht naar links, dan vind ik het heel logisch dat Holly met het hoofd naar rechts gesteld de bocht doorgaat! Omdat je automatisch die stelling veroorzaakt hebt met je rechterbeen.
> Ik doe niks tot weinig met die buitenteugel, merk ik.
> Wordt de bocht te groot dan verandert mijn handpositie niet,
> maar mijn beenpositie wel, dan ga ik aan de andere kant druk
> geven.
En daarmee zit je dus elke keer die romp in een andere buiging te kronkelen.
Daarmee kan een paard toch niet rechtgericht wenden?
Je paard is met zijn schouders in de wending. Jij vindt dat de bocht te scherp wordt. Eerst heb je je paard met druk van het buitenbeen in de wending gebracht en dan moet je binnenbeen er weer bij waardoor je de achterhand weer iets verplaatst.
Ik vind het zeer onlogisch. Nmm kan het niet anders dan door je buitenbeen te gebruiken in de wending, je paard op zijn binnenschouder valt omdat je hem daar op duwt.
Want buitenbeen lang maken, daar meer gewicht op brengen, brengt een automatische, reflexmatige buiging van de romp teweeg rond jou been.
Hoe moet je paard dan nog juist gekromd in de andere richting netjes de bocht door?
Warboel
