Peet schreef op zaterdag 30 december 2006, 13:41:


Een fjord van mij heeft ooit een peesblessure gehad bij zijn knie. Hij was onderuit gegaan in de modder en had daarbij een soort spagaat gedaan.
Het heeft meer dan een half jaar geduurd voor hij niet meer kreupelde. Al die tijd heeft hij gewoon buiten gelopen en stond hij (toen nog wel) in de wintermaanden 's nachts op stal.
Na die tijd liep hij alleen bij heel zware belasting (bijv. in mul duinzand) niet 100 % regelmatig, hij trok dan een heel klein beetje met dat ene achterbeen.

Groet, Els.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 2 januari 2007, 13:26:


Hoi Eva,

Ik heb inderdaad een leuke ervaring met voedselbelonen, waarbij het niet zo ging als ik bedoelde (zal het zelf wel fout hebben gedaan, ben ik bang...)
Toen ik met Froukje ging wandelen toen ze van de ijzers gehaald was, had ze veelvuldig de neiging me eensklaps het gras in te trekken en rustig te gaan staan eten. Ik een heuptasje met stukjes brood mee. Froukje duikt het gras in, ik trek haar eruit, paar passen netjes op straat en dan kreeg ze een stukje brood. Nou, dat had ze rap in de gaten! Racen het gras in, hap gras, zonder dat ik iets hoefde te doen er weer uit, paar stappen op straat en dán een broodje verwachten!
Ik dacht toch écht dat ik beloonde voor de stappen op straat, maar Froukje herinnerde zich duidelijk ook wat eraan vooraf ging. (Slim van zo'n oude dame).
Ik probeer nu aldoor zoveel mogelijk te voorkomen dat ze plotseling de berm induikt (opletten geblazen!) en laat haar af en toe een paar happen gras nemen, maar dus alleen als ik het goedvind, broodtas blijft thuis.

Groet, Els.

marianne laenen schreef op woensdag 3 januari 2007, 9:36:


Tja, ik had ook antwoord gegeven, maar ook dat is spoorloos verdwenen...

Met Froukje heb ik een grappige (vind ik) ervaring met belonen als ze iets goed deed.
Toen ik vorig jaar met haar begon te wandelen, omdat ze net van de ijzers was, dook ze geregeld het gras in en ging uitgebreid staan eten. Het kostte dan best wel moeite om haar er weer uit te krijgen. Dus nam ik een heuptasje met stukjes brood mee. Als Froukje dan weer de berm indook, trok ik haar terug de straat op en als ze een paar passen naast me liep kreeg ze een broodje.
Dat had ze heel rap door. Met als gevolg: hup de berm in, hap gras pakken, zonder dat ik iets hoefde te doen weer de straat op en dán een broodje verwachten. Waar ik dus dacht te belonen voor de stappen op straat, had Froukje alles wat eraan vooraf ging ook onthouden. Ik moest daar wel om lachen, maar ben meteen met de broodtas gestopt.
Nu hou ik haar héél goed in de gaten en probeer te voorkomen dat ze opeens de berm induikt. Wel geef ik haar af en toe de gelegenheid om een paar happen gras te nemen, maar alleen als ik dat wil. Ze wordt er steeds gemakkelijker in en wordt ook onder het zadel minder "vreterig".

Groet, Els.

Marie-Christine Vesters schreef op donderdag 4 januari 2007, 13:51:


hallo Marie-Christine,

Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar heb er wel eens van gehoord. Ben even aan het googelen geweest en het zou een vorm van narcolepsie kunnen zijn. http://www.expage.com/vragenpaarden . Hier staat een beschrijving van narcolepsie, maar als je verder googeled kan je zelf ook vast wel het nodige vinden.

Groet, Els.