Eva Saegerman schreef op donderdag 4 januari 2007, 11:16:


Gaat me toch te makkelijk. Ik vind het soms juist wel interessant om te weten over het hoe en waarom. Dan kunnen we alles wel wegvagen met: niet naar vragen waarom, zo is het gewoon. Voor mij liever niet.

Dus Piet, het gaat er juist niet om het moeilijker te maken, maar juist om er meer over te weten. De conclusie (even kort door de bocht) dat het lichaam in voorjaar en zomer bezig is om de stoffen in het lichaam voor andere zaken te benutten, vind ik een heel logische!

Arno8 schreef op donderdag 4 januari 2007, 20:26:


Meen je dat nou echt?
Natuur met een cijfer 9: een omheind postzegeltje wei met stroomdraad en eenzijdige niet al te geschikte grasjes, slecht bemest of kunstmest bemest en in het mooiste geval een stukje verhard met puin en steen...

Noem je dat natuur die het goed doet?

Spirithorses schreef op donderdag 4 januari 2007, 23:59:


Gelukkig maar Pien, want ik vind dat toontje soms ook vervelend.
Weet je mensen zijn soms zo tegen een zweep, maar vervolgens zitten ze hun paard en zichzelf compleet in de weg: en maar been geven, paard is daar op afgestompt, is niet voorwaarts en loopt een beetje suf onder zijn tempo.
Een ware kwelling voor paard en ruiter.
Actie is reactie. dat is de basis. Met een minimum aan hulpen, er af blijven met je benen. Maar als je ze gebruikt, moet je paard gewoon antwoorden. Is je paard niet voorwaarts dan moet hij leren om te reageren op een beenhulp. Doet hij dat niet, maak dan maar gewoon direct serieus duidelijk dat dat niet de bedoeling is. Dus: flinke beenhulp of een tik met de zweep.
Schiet je paard vooruit? Goedzo! vooral niet afremmen en de hemel inprijzen.
Wedden dat je dat maar een of twee keer hoeft te doen?
Vervolgens weet je paard gewoon dat hij op een beenhulp vooruit moet en doet dat dan ook. Veel plezieriger op deze manier en veel minder zielig dan het laten voortsukkelen van een paard dat niet goed aan de hulpen staat.
Om je paard vervolgens voorwaarts te leren denken, maak je veel overgangen. Paar pasjes stappen, aandraven en weer terugnemen. En zo verder. Tien tegen een, dat je daar een zeer voorwaarts en looplustig paard mee krijgt je je met minimale hulpen lekker aan het lopen krijgt. Op deze manier krijgt elk paard ook zelf plezier in het rijden, wordt energieker, werklustiger en gemotiveerder.
Vervolgens is het aan de ruiter om ook zelf een plezerige ruiter te zijn: minimum aan hulpen, vragen ipv dwingen, afwisselen, mee laten denken, nivo opbouwen etc.

Spirithorses schreef op vrijdag 5 januari 2007, 0:19:


Prima hoor Pien en Eddy dat jullie zelf zo helemaal geen bit en zweep meer willen gebruiken. Maar veroordeel inderdaad een ander er niet om die het wel gebruikt.
Alleen al om de reden dat zodra je het bit weglaat, je dit vervangt voor iets anders: riem en daarmee druk op de neus en achter de oren. Wie ben jij om voor je paard te beoordelen wat fijner is?
Zweep is bij mij persoonlijk alleen nog maar nodig om de achterhand mee te nemen bij de zijwaartse oefeningen. Zou ik dan geen zweep hebben, dan voert mijn paard de oefening niet goed uit. Dat vind ik niet wenselijk dus dan gebruik je daarvoor eeen zweep. Klaar. Simpel zat en niks zieligs aan.

Spirithorses schreef op vrijdag 5 januari 2007, 11:29:


Wie zegt dat dat al niet aan de hand is???
Sorry Pien, maar je slaat volledig door en de plank ook behoorlijk mis.

Ans legt prachtig uit hoe de zweep gebruikt wordt, dat haar paard er absoluut geen angst voor is en dat het een effectieve hulp is in een aantal situaties.
Haar paard schrikt er niet van, heeft er geen pijn van en reageert er direct op.
Wat is daar dan mis mee?????? Helemaal niks!

Hou toch eens op met die vreemde gedachtenkronkel dat de zweep erg is, want zoals het bij Ans toegepast is er A. helemaal niks mis mee. B. paard lijdt er niet onder, C is effectief gebleken, D. er lijkt geen enkele noodzaak om krampachtig en kunstmatig op zoek te gaan naar een alternatief daarvoor.
Waarom zou je dat ding in godsnaam weg moeten laten???


Nee dus, echt niet.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 januari 2007, 14:44:


Het proces van vervolmaking als ruiter duurt jaren en jaren.
Eer je je paard niet meer in de weg zit, op je zit kunt rijden en onafhankelijke hulpen kunt geven, ben je jaren verder. Sommige topruiters zeggen dat het proces een leven lang duurt.

Moet je dan maar al die tijd je paard in de weg zitten omdat je zonodig krampachtig geen zweepje wilt gebruiken?
Omdat je je paard wilt leren om het voor jou te doen ipv voor de zweep?

Juist met die gedachtegang zie ik heel veel ruiters in de mist gaan: ze willen graag zacht en vriendelijk blijven met alle gevolgen van dien, paard is daardoor niet consequent afgericht omdat de ruiter maar bezig is en wacht op het moment totdat het paard het zo graag zelf wil doen, omdat hij de ruiter zo aardig vindt.

Iedere opleiding begint gewoon met consequente africhting. Het klinkt misschien wat onvriendelijk, en zou ik het wat NH verantwoorder omschrijven vinden mensen het vast aantrekkelijker klinken. Maar het is gewoon wat het is. Lees het boek van Andrew Mc Lean en dan zie je wat onbewust verkeerd conditioneren doet.

Elke keer dat jij harder wilt dan je paard en je paard reageert niet en jij grijpt verder niet in omdat je dat zo zielig vind, heb je je paard vertelt dat het de goede beslissing gemaakt heeft.
Juist vanuit die gedachtegang zie je ruiters JUIST een overmaat aan beenhulpen geven. Fijn voor je paard? Dacht het toch echt niet.

Iemand vertelde hier net iets over iemand waarbij een paard altijd liep.
Weet je hoe dat komt denk ik?
Ten eerste is dat waarschijnlijk iemand die goed kan zitten en zijn paard niet in de weg zit. Ten tweede is dat iemand waarvan het paard voelt dat hij of zij het meent. Dat is niet iemand die op zijn paard zit te dromen: oh wat zou het toch fantastisch zijn als mijn lieve oezelewoezelepoepsie het helemaal zelf speciaal voor mij zou willen doen.....

Huertecilla schreef op vrijdag 5 januari 2007, 12:19:


Ik schaar me volledig achter HC (voor de verandering) en snap de geprikkeldheid over zijn schrijven totaal niet.
Het is precies zoals het is.

Margot van Lare schreef op vrijdag 5 januari 2007, 15:11:


Oh ja? Is dat zo? Leg eens uit?


Oh ja? Is dat zo? Hoe weet jij dat? Heeft je paard je dat verteld of zo?

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 januari 2007, 15:14:


En hoe leert een automobolist om geen ongelukken te veroorzaken?
Door te leren rijden?

Hoe krijgt een ruiter het nivo om te rijden? Niet door op een olievat te zitten.

Prachtig voor jou dat jij geen zweep gebruikt. Maar of het paard in kwestie wel of niet beter uit is, is toch maar de vraag?

jose schreef op vrijdag 5 januari 2007, 15:17:


Vraag aan Eddy:

Je zit op je paard, jullie staan stil en jij besluit dat jullie gaan aanstappen.
Daarvoor geef je been. Je paard reageert niet en blijft staan. Wat doe je?

Eva Saegerman schreef op vrijdag 5 januari 2007, 15:26:


Oh ik geloof niet dat een paard niks kan zeggen hoor. Juist wel!

Dat het voor jou werkt prima! Maar dat wil niet zeggen dat alle paarden een hekel aan het bit hebben.
De mijne pakt het bit zelf vast en kauwt er lekker op. Loopt er prima op met een uiterst licht contact. Wat zegt zij mij daarmee: dat ze er geen moeite mee heeft.

Alle bitloze pogingen tot nog toe hebben nog neit tothetzelfde fijne rijden geresulteerd.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 januari 2007, 15:38:


Weet je, zelfs Bent Branderup gebruikt en zweep om controle te houden over de beweging van zijn paard. Als die niet kan rijden, dan weet ik het niet.

Dit verhaal komt op mij zeer ongeloofwaardig over hoor.

Jij hebt echt nog nooit meegemaakt dat je paard niet op je aanwijzing reageerde om aan te stappen??????

Ik durf gerust te stellen dat dat absoluut niet waar is.

En als het wel waar is, dan vraag ik me af waarom we Eddy Druppel geen beroemdheid is. Want de naam is toch echt wel heel onbekend hoor. Het spijt me erg voor je. Maar zo impressief is het dus volgens mij ook weer niet.

Margot van Lare schreef op vrijdag 5 januari 2007, 16:10:


Ik heb nog nooit ergens gelezen dat het onomstotelijk bewezen is.


Ik kan me best voorstellen dat een stuk ijzer in de mond niet prettig is.
Ik zou ook niet graag een touwen geval over mijn neus hebben willen hangen waar iemand nu en dan aan zit.