Dacht ik eindelijk een vaste weide maat voor Mike te hebben is dat toch weer misgelopen. Het meidje van die ruin kreeg wat problemen met beide kerels toen ze haar paard uit de wei wilde halen. Ligt niet aan haar of mijn kerel maar aan haar onzekerheid... Heeft ze ook verteld hoor, dat ze soms wat bang kan zijn voor bepaald gedrag. Maar was in dit geval voor haar niet veilig zo.
Bijna niemand wil nu meer haar/zijn paard bij Mike hebben... Gelukkig heeft Trudy (jaja! DIE ja!
) gisteren ochtend besloten haar Arabieren merrie Vera bij Mike te zetten en dat ook zo te houden! ZIJ vind het niet erg als Mike Vera gaat dekken en zelfs in het minieme geval dat Vera toch drachtig zou raken (schijnt wel eens gelukt te zijn bij een klophengst...) zou ze dat niet eens erg vinden. In tegendeel: ze zou het PRACHTIG vinden. Dan wordt het een Welsh K!
Ze zei al: dan worden we samen OMA! Maar zoals ik al zei: de kans is miniem en hoogstwaarschijnlijk afwezig hoor. Dus laten we hopen dat Mike en Vera nog lang en gelukkig samen mogen zijn!
O en toch nog even een opstekertje voor Trudy van mijn kant! Ik weet ook dat ze op dit forum wel eens erg bot of zelfs aggressief om de hoek kon komen waaien. Ik dacht ook wel eens van: jeemig Trudy! Moet dit nou zo?!
Maar ik heb haar nu in levende lijve leren kennen en ze heeft naast die soms grote mond toch best een klein hartje hoor.
Of moet ik gróót zeggen... Ze lijkt er veel in op te sluiten namelijk. En hart voor haar dieren heeft ze zeker weten hoor. Gisteren kwam ze op haar fiets-met-hond-in-de-aanhanger zo als gewoonlijk aanrijden, stopte langs de weg bij de wei waar Vera en Mike staan, riep VERA! en deze prachtige Arabische merrie kwam vrolijk hinnekend haar kant op gedraafd, staart omhoog, hoofd in de lucht, oortjes naar voren! Prachtig!
En dan het laatste goede: ik heb gisteren voor de 2e keer les van Conrad van Pruijssen gehad. Super! Ongelofelijk hoe Mike alles van die 'vreemde kerel' aan neemt. Hij (h)erkend gewoon Conrads manier van doen! Onvoorwaardelijk! Geen dwang, geen gekleurde stokken, geen getrek, geen harde woorden.... En het mooiste is: IK LEER HET OOK OP DIE MANIER!!! Okay, gaat nog iets roestig hier en daar maar dat vergt oefening natuurlijk! En wat reageert die Mike hier fantastisch op! De grijze wolken trekken voorbij, er gloort zonlicht aan de einder!
Bedankt nog Piet voor je advies Conrad het vertrouwen te geven!!! Mag trouwens van Conrad even niet clickeren...
Eerst moet de relatie tussen Mike en mij goed zijn.
Maarre... Had Pien het er nou over om jullie krachten te bundelen? Dus jij, Pien en Conrad?
Warboel
