> Buitendat zijn paarden volgens mij echt
> wel in staat om een hele hechte band met mensen op te bouwen.
Maar op een andere basis dan die waarop mensen een band opbouwen met dieren. Die beestenband is vaak gebaseerd op regelmaat, duidelijkheid, veiligheid, herkenning en dat soort dingen.
Affectie is (volgens mij) erg menselijk. Het is gebaseerd op de mogelijkheid om empatisch te zijn. En in dit voorbeeld zelfs naar andere soorten.
> Mijn zus heeft haar paard uitgeleend vanwege haar studie en als
> ze wel eens bij hem gaat kijken is hij volgens dat nieuwe
> meisje daardoor bijna een week helemaal uit zijn humeur. dat is
> toch niet voor niks?
Nee, niet voor niets, maar het zou goed kunnen zijn om de boodschap die je zus daar uitzendt. Ik denk niet dat ze stoïcijns langs haar eigen paard loopt en ongeïnteresseerd wegloopt. Ik kan naar een asiel gaan en een mij volkomen onbekende hond in verwarring achterlaten.
> Buitendat kan het toch nooit goed zijn voor een dier om te
> verhuizen, om ineens niets meer van vroeger over te houden?
De gehechtheid aan het hier en nu is erg mens-eigen.
Daarenboven ging het om het kunnen bieden van 'betere' omstandigheden. Dit naar inzicht van de bieder van de 'mindere' omstandigheden.
Het voorbeeld van Eddy is erg goed. Het paard van je zus zal, losgelaten in een kudde paarden met 'onbeperkte' ruimte toch echt niet tegen die kudde zeggen: "jongens, ik ben bang dat ik een week van slag zal zijn als ik met jullie mee ga, dus ik blijf bij haar".
Warboel
