Michiel schreef op donderdag 29 maart 2007, 22:55:


En dat is een van de redenen dat bakpaarden zo'n moeite hebben om een buitenrit te maken. Eenmaal geconfronteerd met weides, andere dieren, bossen, lange vrije wegen gaan ze zelfstandig nadenken, hoe te overleven in dit woud van mogelijkheden. En dat zelfstandig nadenken dat is hen afgeleerd, tenminste in het bijzijn van de ruiter.

Russ Burns heeft ook een ander paard die getraint is op gehoorzaamheid op que. Het is een perfect paard dat alles kan en doet, op hele lichte hulpen. Maar voor een buitenrit is hij waardeloos, hij kan er niets mee, het paard heeft geen zelf vertrouwen en moet dicht bij stal blijven. Is Russ er niet bij en is het paard uit een openstaand hek weg gewandeld dan is het plotseling niet meer gestresst en bezorgd en wandelt het verder van huis weg. Dát geeft te denken, de rijder is dus het probleem hier, zonder rijder is er immers niets aan de hand. Om nu dit paard zo te rijden dat hij niet meer in de weg zit, zou betekenen dat hij de hele training van gehoorzaamheid op que zou moeten ombouwen naar going with the horse. En dat heeft hij niet gedaan daarvoor vond hij het paard te oud. Hij kocht een ander paard en leidde dat op tot ranch horse.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op vrijdag 30 maart 2007, 1:12:


Het enige is, dat paarden elkaar uit hun ruimte drijven. Meer is er niet, voor de rest inderdaad individuele eigen keuzes waar ze willen gaan. En meestal kiezen ze er voor om enigszins mee te lopen met de anderen.

Jur mag van mij ook vrij gaan waar hij wil en op welke manier hij wil, tenzij ik anders aangeef. Veel mensen schrikken hiervan (het bekende misverstand) omdat ze dan gelijk denken aan overnemen, met de irritante opdringerigheid. Onze werkelijkheid ziet er echter héél anders uit. Even buiten de afgelopen paar weken gerekend, waarin Jur wel probeerde over te nemen, en dan was er inderdaad niets met hem mogelijk. Nu is hij weer terug zo gemakkelijk als hij altijd was.

Hoe kan het, als hij alle vrijheid heeft, dat hij zich toch zo keurig gedraagd? Dat komt doordat paarden, zoals alle kudde dieren, uit eigen vrije wil meelopen met de kudde. Paarden passen zich spontaan verregaand aan, aan wat de mens van ze wil. Het is zelfs uiterst lastig een paard te verleiden tot het maken van onafhankelijke keuzes. Ze houden gewoon erg veel rekening met de mens, mits je ze niet te veel dwars zit natuurlijk. Ik hou mijn eigen voorkeuren daarom zo neutraal mogelijk, of vul in voor Jur, doe wat ik denk dat hij leuk vind. Zeker doet hij bij mij hetzelfde!


Errug gevoelig dus voor dat dwars zitten, als je dat nalaat, dat gaat hij ook mee met de mens, zoals alle paarden die goed behandeld worden. Ik ben benieuwd in hoeverre Saskia zich herkend in de emailbrieven van Russ Burns.

Groetjes, Michiel

Sieta schreef op vrijdag 30 maart 2007, 11:41:

Ik heb nog wel tientallen voorbeelden van dit soort dingen. Ik ben ervan overtuigd dat ze zo meewerkend is omdat ze weet dat ze zal worden beloont met iets wat zij graag wil.

Mooi verhaal, zo ga ik ook om met paarden. Stilstaan mag van mij, zeker als ze er op een speciale plek erg aan gehecht zijn. Ik vind het heerlijk even stil te staan om dan mee te leven met wat mijn paard boeid. Als ik zelf verder wil, dan probeer ik in te schatten of Jur 't ook prima vind, en op dat moment vraag ik voorwaarts. Bijna even zo vaak komt hij uit zich zelf in beweging. Dit is allemaal going with. Soms doe ik dit alles niet en vraag voorwaarts of stop helemaal niet, en dat doet hij altijd ook.

Zeker na de 2de les van Conrad vandaag. Jur werkt inderdaad vlot mee en nog beter als mijn lichaamtaal correcter word. De verbeterpunten in mijn lichaamstaal waren:

Bij GA het voorwaarts vragen, mijn hand naar zijn achterhand zwaaien, om de achterhand te activeren. Jur gaat anders ook wel, maar zo nog beter en die hulp van achteren is makkelijk bij vele andere oefeningen.

Bij het Terug vragen mijn elleboog opzij van zijn hoofd houden, waardoor hij rechter achteruit gaat, de lijn goed horizontaal naar achteren laten wijzen, ook niet aanklikken onder zijn kin om die reden Het beschermt ook tegen bijtgedrag.

Waarom bijt Jur vaker sinds ik met subtiel trainen bezig ben? Is het, het gehorzamen op zachte duidelijke signalen wat hem moeilijk valt? Is het misschien de irrritatie omdat de oefeningen niet zinvol en logisch zijn voor hem? Ik vermoed beide De bijtreflex (meer is het niet) doet hij niet als het gevraagde wél zinvol is voor hem. Ik heb het al vaker gezegt, hierin zou subtiel training kunnen verbeteren, in ieder geval voor diegene die buitenritten maken en waarbij paarden altijd voor hen zinvolle en begrijpelijke bewegngen maken. Net zoals trouwens springen in de bak of om tonnen rennen, of kalveren bijeen drijven. Hoe zou schouderbinnenwaarts gevraagd kunnen worden, vraag ik me nu even af, op een voor een paard zinvolle wijze? Wanneer doen paarden dit spontaan in de wei? Russ Burns vindt dat als je verzameling vraagd aan een paard je ook bereid moet zijn met de energie en levenslust van een verzameld paard te rijden, en hem "niet" inhouden (bij voorkeur) en toch verzamelen.

Zo zou het vooruit sturen in een hoek en dan stoppen, misschien ook geoefend kunnen worden, als je door een hek gaat. Door hekken gaan is altijd al een gedraaid. Met een kleine aanpassing kun je dat ook doen met keurige rechte hoeken, of niet ? En zo deze oefening van subtiel trainen doen, op een voor het paard zinvole en begrijpelijke manier. Wie experimenteerd met me mee?

Groetjes, Michiel

Piet schreef op zaterdag 31 maart 2007, 0:55:


Dat je dan de omstandigheden zo perfect voor elkaar hebt weten te krijgen dat je paard prima voeten heeft zonder dat oplappen nodig is Piet. Als jij trots bent op elke 2 weken bijwerken troont dat aan, dat je aan de omstandigheden nog veel kunt verbeteren.

Groetjes, Michiel

Idunn schreef op zaterdag 31 maart 2007, 0:13:


Ja zonder mee te gaan met wat hij leuk vindt kom je niet ver met je pony.
Aan de andere kant kun je met subtiel trainen hem helpen met heel duidelijke zachte lichaamstaal. Bijvoorbeeld Ga: als je lings naast zijn hoofd staat, om dat met je linkerhand iets (superzacht) contact te nemen aan het leidtouw recht vooruit, "Ga" zeggen en dan je rechterarm naar achteren zwaaien als hulp. Eenmaal dit gewend gaat hij waarschijnlijk ook mee als hij eens minder zin heeft.

Groetjes, Michiel

Ans Jondral schreef op maandag 2 april 2007, 11:24:


Voor één wandeling van een uurtje, volstaan een paar simpele zokken. Die zok houd net de slijtage tegen en gooi je daarna weg. Eenvoudiger kan het niet, nu nog passende zokken zoeken of maken.

Groetjes, Michiel

Nathalie Lagasse schreef op maandag 2 april 2007, 17:45:


Een zok is genoeg tegen slijtage, niet tegen gevoelig lopen, daar is een hoefschoen voor. Met je handschoenen aan kun je immers gerust langs de muren strijken, ook met de rug van je hand krijg je geen slijtplekken. Om mijn mensen blote voeten te harden moeten die zokken echt uit, anders helpt het geen zier. Wil je de voeten vaker beschermen tegen slijtage, dan volstaat een klein kunstof zakje, van slijtvast materiaal. Dat daar geen handel in zit ...

Groetjes, Michiel

marianne laenen schreef op maandag 2 april 2007, 20:15:


1 jaar en drie maanden heb ik Jur. En op mijn website kun je zien wat ik met hem bereikt heb. Hij heeft enkele keren gevoelig gelopen met zijn hoeven, en zijn lijf had een buigprobleem. Na zijn beenwond werd hij opstandig en dat is nu grotendeels ook al weer opgelost. Ik hoop echt dat ik het niveau van wat je op de website kunt zien snel weer bereikt heb, Alleen ditmaal zonder dat zijn lijf vast komt te zitten. Ik ben blij met de de hulp van Josien en Conrad.
En je mag me gerust als een beginner zien, zo zie ik mezelf ook.

Groetjes, Michiel

Vanmiddag vroeg ik Jur omhoog uit het gras, tijdens een pauze, met de hele lichte druk van subtiel trainen. Hij at snel zijn mond vol en kwam omhoog. Eeven later nog een keertje, geen toeval dus. Dat is toch mooier dan het hardere trekken wat ik vroeger nodig vond. Door mijn ongeduld en verwachting dat hij snel omhoog moet kunnen komen. Hij wil alleen maar even zijn mond vol eten voordat hij omhoog komt en de lichte druk is gewoonte geworden. Mooi dat het ook zo kan.

Groetjes, Michiel

Cedric Coucke schreef op woensdag 4 april 2007, 19:45:


Mooie foto's van die stapmolens! Met de ondergronden van zacht, kiezels en zeewater. Ik denk dat die fabrikant graag een stapmolen voor je maakt in een andere vorm, met erin 2 lange stukken van 10 meter en circels op de korte kant. In de bodem kun je dan zowel het water als het zachte en de kiezels opnemen. Ook prima tegen verveling als ze de helling aflopen het gekoelde water in en er na de bocht weer uitkomen. Het zal wat kosten maar dan heb je ook wat.

Groetjes, Michiel

Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 11:30:



Iedere helderziende heeft zijn eigen verklaring voor de werkzaamheid. En die verklaring is heel subjectief en mag gerust met een korrel zout genomen worden. De verklaring mag dan wetenschappelijk interesant zijn, voor de werkzaamheid maakt het niets uit.

Somigen denken dat de indrukken rechtstreeks ingegeven zijn door god of overledenen opa's of oma's, of denken een eigen geleidegids te hebben een soort bescherm engel. Anderen zeggen dat het dier met ze praat, of dat de beelden uit een opgeslagen universeel geheugen komt, weer anderen denken dat de info over het dier komt van telepathie met mensen die er bij geweest zijn, en zo zullen er nog wel meer mogelijke verklaringen zijn van de werkzaamheid.

Feit is dat de beelden die een gevoelige persoon binnen krijgt, ook nog eens geintepreteerd moeten worden. En die intepretatie is weer afhankelijk van het geloof systeem van mensen. Weet je niets van natuurlijk bekappen, dan kun je bij een gevoelig lopen beeld zeggen dat het paard hoefijzers nodig heeft. Zie je een beeld van mishandeling dan kan dat een symbool zal van talloze dingen die door talloze mensen gedaan kan zijn. Zie je een koud rillend paard, dan kan dat op deze winter slaan maar ook op iets van winters geleden, etc. En stel dat de vragensteller zelf mishandeld is, of het koud heeft, of zere voeten ... dan kunnen die beelden zich daar zo maar tussen mengen.

Gelukkig leer je op een cursus, je om al deze dingen geen zorgen te maken, het gaat daarbij niet om het gelijk krijgen. Want die poging maakt het op gang komen van zuivere beelden extra lastig. Je moet juist durven fantaseren en ontspannen, en dan kan het wel eens komen. Zo heb ik geleerd indrukken te ontvangen van mijn eigen vorige levens, en of dat werkelijk waar is of niet, dat weet ik niet. Als je weet hoe bizar je droomleven is (van iedereen) dan valt er niets met zekerheid voor waar aan te nemen. Tenzij die zekerheid zich voor jezelf opdringt, en daar ging de discussie over.

Groetjes, Michiel

Frans Veldman schreef op zaterdag 7 april 2007, 23:37:


Leuk je weergave te lezen en ook leuk het weerwoord te lezen.
Dat jullie allemaal proberen het goede na te streven en de waarheid
het belangrijkste vinden is mij helemaal duidelijk, bij voorbaat al.
Met de juiste intepretatie had je met die reading je kat terug kunnen vinden.
Als de tassen herkent was als behorend bij de bewoners van het vakantiehuis.
Tsa maar wie komt daarop? Hoe dan ook je kat is terug gekomen, er is gemoppert en gestreden en enkelen waren teleur gesteld hierover Voor eventjes en de info hierover mag weer vergeten worden, op zijn eigen tijd geen dag te vroeg, dat is het leuke niemand weet wanneer.
Wie kan er de humor van zien? ik bedoel gezonde humor natuurlijk?

Groetjes, Michiel

Ilona Kooistra schreef op zondag 8 april 2007, 0:31:


Dat is inderdaad behoorlijk pittig!
En wat een zelfbeheersing hebben jullie dat je alles zo keurig
weerlegt, petje af.

Dat gescheld in die brief heeft natuurlijk helemaal niets te maken "hem".
Het is enkel het beeld wat iemand van Frans heeft, zo heeft iemand anders weer het beeld van "hem"als de meest aardige persoon die je tegen kunt komen. Dat laatste beeld klopt beter bij de realiteit, niet alleen van Frans, zelfs van die scheldende briefschrijver durf ik te beweren als je die tegen komt op een ander moment.


Iedereen is volledig te vertrouwen, we doen allemaal wat we doen, daar kun je 100 procent zeker van zijn. Dat is volledig te vertrouwen. Dat je niet alles leuk vind wat we doen, dat is een ander verhaal. Dat heeft meer te maken met in hoeverre de realiteit een bron van onvrede te weeg brengt in jezelf. Forums zijn een uitstekende oefenplek daarvoor, vooral omdat we hier het meest belangrijke delen en dus makkelijk teleur gesteld raken als iemand juist daarop begint te schelden.

Groetjes, Michiel

e m kraak schreef op maandag 9 april 2007, 15:33:


Even of topppic ...
Ken je de tuinen - landschappen van le Roy?
Die visie is heel interessant in dit verband.
Hij liet alles spontaan groeien, bracht geen planten in.
Wat hij wel deed was de bodem gigantisch laten varieëren,
allerlei soorten zand, heel veel puin storten en daar prachtige
paden, muren, hoogtes, hellingen, putten en torens van bouwen.
Kortom als de omgeving afwisselend is, is de plantengroei dat ook.
Zo'n tuin maakt dan ook een ontwikkeling door, pioniersplanten komen eerst
en dan de lage planten, gevolgd door hogere en uiteindelijk de bomen.
Een eco katedraal noemt hij dat.

In zo'n tuin hoeft er niets beheerd te worden en is puur natuur.
De hobbyist mag wel blijven werken aan de bodem,
de mens is immers ook een stukje natuur dat met zijn invloed
spontane plantengroei kan helpen uitlokken. De ene plant beschermen tegen een andere plant is uit den boze en het einde van de natuurlijke tuin.

Bij mijn weten heeft hij in zijn tuinen nooit grazers gehad, anders dan verdwaalde konijnen. Grazers zorgen er voor dat het gras blijft, en zo'n tuin is niet zo oog strelend als de volgende generaties planten op weg naar het oerwoud.

Groetjes, Michiel

Zoals ik dit begreep is:


Zo is het dacht ik bedoelt, gewoon een voorbeeld van verwarring

Groetjes, Michiel