van lennep schreef op dinsdag 29 mei 2007, 20:21:



Daar hoor ik ook bij vrees ik. Dat besefte ik weer nadat ik met Piet over Lolita's hoeven gepraat had. Bedankt Piet...

Nathalie

Piet schreef op dinsdag 29 mei 2007, 21:03:


Hier ben ik het helemaal mee eens! Kijk, we zien toch hetzelfde

Wat ik wel goed vond (nu ja, goed, ik ben nogal kritisch, soms goed en soms minder) was Parelli (had je niet gedacht hé ) en Chris Irwin. Centered Riding en - Driving en the visible horse heb ik weinig gevolgd, leek mij op zich wel nuttig maar kende ik al wel genoeg van (dacht ik). Eddy gemiddeld genomen dus ook goed zoals ik al schreef.

Nathalie

Marcia schreef op dinsdag 29 mei 2007, 22:25:


Ik heb de DVD's zelf niet, nee... sorry! Heb ze ook van iemand anders geleend. Ik dacht dat je ze goedkoper kon krijgen via Eveline van Equiplay, maar ben niet zeker.

Lieve groetjes,
Nathalie

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 29 mei 2007, 22:28:


Das wel een leuk compliment inderdaad. Ik was eens bij Eddy Modde voor een paar dagen, een eigenaar stond te kijken naar de eerste keer opstijgen en rondstappen (door Eddy M.) van zijn paardje en vroeg of het paard misschien gedrogeerd was! Omdat ie zo rustig en kalm bleef continu!

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 29 mei 2007, 22:45:



Oei Eddy! Ik begin hier met grote achterstand (wow! meer dan 500 berichten?) te lezen en zie dat je je aangevallen voelt! Dat was dus zoals ik al probeerde te schrijven niet de bedoeling. Ik wil dus graag nog eens herhalen dat ik vond dat je een goede demo gaf (zeker voor een eerste keer dan nog!), dat ik onder de indruk was van:
- wat je toonde en uitlegde met de honden
- je vlotte manier van presenteren
- je rust en kalmte (zooo belangrijk voor paarden), jawel
- je zeer goede zit
- je doel om paardvriendelijker en bitloos te promoten
Ik ben er ook zeker van dat juist omdat je paarden met stress zaten je des te meer indruk gemaakt hebt op de nog traditionele ruiters, die dan niet kunnen zeggen 'ja, maar met mijn paard kan dat niet want...' Een frustratie van ons parellimeisjes is net dat mensen almaar tegen ons zeggen dat we al die dingen alleen maar met ons paard kunnen omdat we zo brave paarden hebben! Terwijl veel mensen juist met parelli beginnen omwille van problemen. Ik reken mezelf daar niet bij, maar toch, Lolita heeft ook nog (toen we mekaar pas kenden) terwijl ik er op zat in de 'dressuurles' de hoogste plank van een 1m50 hoge bak uitgeslagen, buitenwandelen ging niet wegens steigeren en achteruitdeinzen, op de nooit herhaalde dressuurwedstrijd waar we kwamen kreeg ik als opmerking van de jury dat ik toch wel heel dapper was om op zo een wild steigerend paard te rijden. Intussen heb ik met haar een relatie en communicatie opgebouwd, met heel veel hulp van Parelli. Als we nu op vreemde plaatsen komen blijft ze nog bij mij. Iedereen die hier op bezoek komt en ouder is dan twee vertrouw ik op haar rug. En als vreemden ons bezig zien en mij 'bewonderen' om wat we samen kunnen heb ik het heel moeilijk om ze er van te overtuigen dat zij dit even goed zouden kunnen met hun paard als ze zich bijscholen.
Dus Eddy, als je doel was om zoveel mogelijk mensen te overtuigen van bitloos dan ben je daar beter in geslaagd dan ik, dat ben ik zeker. Je mag ook gewoon zeggen dat dit je doel was hoor! En dat tijdelijke stress bij je paarden daar dan even ondergeschikt aan was, zeg dat dan gewoon, ik kan daar helemaal inkomen. Ik dacht dat je feedback zou kunnen apprecieren, en dat je zelf zou kunnen uitleggen wat je bedoeling was.
Ik denk dat ik (en velen hier op PN) gewoon al verder zijn dan de gemiddelde traditionele ruiter en dan ook nog meer verwachten waar we zelf van kunnen bijleren. En dan, eerlijk gezegd, ben ik ook nog eens enorm kritisch, ook over parelli trouwens, zoals ik al schreef vond ik in die demo's ook fouten, ook wat Chris Irwin deed (zeer mooi bij momenten!) daar heb ik massa's vragen bij. Ik heb hard mijn best gedaan om bij iedere demo met een open mind te kijken en gewoon zoveel mogelijk proberen bij te leren ipv. mij te focussen op wat ik niet goed vond. Ondanks dit goede voornemen zijn er bij alle demo's (ook degene die ik het beste vond!) een hoop dingen geweest die ik minder vond. Bij jou was dat het rijden op paarden die uit stress de rug wegdrukten en de onderhalsspieren aanspanden. Ik zat te hopen dat je de teugels gewoon zou loslaten zodat het paard zou kunnen ontspannen ipv. met twee teugels op contact toch een soort van dressuur te rijden waar het paard op dat moment niets aan had. Dat is het enige! Kijk, vergeet het maar gewoon, en houdt het erop dat ik veels te kritisch ben. Dat heb je op Equistyle zelf ook wel gemerkt zeker? Maar dan heb je denk ik ook gemerkt dat ik het niet kwaad bedoel en dat ik zeer goed weet dat er een groot verschil is tussen opmerkingen hebben over een demo en daadwerkelijk de demo geven. Ik ben nogal voor veel babbelen en nadenken en beredeneren (zie maar met de hoeven!).

Dus, nog eens: met de allerbeste bedoelingen en veel respect voor de man met een goede demo,
vriendelijke groeten,

Nathalie
(en nu verder bijlezen!)

e m kraak schreef op woensdag 30 mei 2007, 11:00:


Zou ik wel leuk vinden om van HC en Eddy meer te horen over paarden in Marokko. Ik ben daar een tijd elke vakantie geweest bij een vriendin die trektochten te paard organiseert in heel Marokko (we deden mee als ze een eerste keer een nieuwe tocht probeerde). Hengsten en merrie's, iets meer opletten, macho-papa-hengst achteraan de groep laten lopen, verder geen probleem. De enige ruin was enkel gecastreerd door vorige eigenaren omdat ie compleet onhandelbaar was na jaren opgesloten te hebben gestaan in de stad Daar heb ik ook op halster gereden, ook wel op een (weinig macho) hengst. Jonge paarden (jaarling en ouder) mee op de korte tochtjes om zo alvast te leren. Telkens één of meer paarden los mee met de groep (ja tussen die hengsten) om van paard te kunnen verwisslen indien nodig. Prachtig om een land vanaf een paardenrug te kunnen ontdekken. Veel makkelijker om contact te leggen ook, als je een onbekend dorp binnenwandelt en iedereen komt meehelpen om water uit de put te halen voor de paarden. Op de grens met Algerije hartelijk ontvangen worden door de soldaten hoog in een grenspost die zelf haast niks hadden (onder elkaar hadden ze misschien één heel uniform als je alles samenlegde).
Schrijnend soms hoe ezels en muilezels in de stad er behandeld werden die uren voor de kar liepen in slecht passend zelfgemaakt tuig. Of het andere uiterste, de koninklijke stoeterijen waar de arabische hengsten 24/7 op stal staan en moddervet zijn, echte nijlpaarden, een raadsel hoe ze nog op een merrie raken.
...

Wie vertelt verder?

Nathalie