Isabel van der Made schreef op maandag, 2 augustus 2004, 16:52:


grappig verhaaltje, of het schuld is of niet, een hond kan WEL oorzaak en gevolg onderscheiden. Voorbeeld, geleidehond, de hond mag NIET op het bed, maar moet op zijn dekentje, wat doet de hond, pakt het dekentje, legt dekentje op bed, en gaat op het bed OP zijn dekentje )))

groeten Esther

Ik heb bij honden toch zeker wel het idee dat ze een idee hebben van "hoe het hoort" en dat ze daar op kunnen anticiperen.

Mijn eigen schatteke - zacht wit bolletje met oh zo'n zacht zieltje - geeft daar af en toe toch wel blijk van. Ze heeft zich aangeleerd dat als iets niet helemaal duidelijk is, dat ze dan liever eerst even kijkt (naar de baas) van "mag dat eigenlijk?" en als je zegt "ja joh, tis ok", dan huppelt ze blij verder. Natuurlijk is dat ook aangeleerd gedrag, maar soms zou je toch zeggen dat ze wel een besef hebben van wat fout en goed is, iets wat daar toch "bovenuit" gaat. Maar ik denk wel dat het bij het ene ras veel sterker ontwikkeld is dan bij het andere.

Paarden hebben toch ook wel een besef van "zo hoort het en niet anders". Verstoort iemand dat, dan klopt er iets niet. Verstoren ze dat zelf, dan voelen ze dat toch OOK . Dat zou je schuldgevoel kunnen noemen, je kunt het ook anders noemen, maar tis toch wel een gevoel van "er is iets niet goed".

My 2 cts.

Fr

e m kraak schreef op maandag, 2 augustus 2004, 18:46:

Nick Altena schreef op maandag, 2 augustus 2004, 15:30:


Een hele tijd geleden ben ik heel hard van mn paard gevallen hij is toen ook boven op me gaan staan. Hij heeft toen heel hard staan hinneken en likken over de plek waar hij had gestaan, andere paarden werden resoluut weg gestuurd.
Ik kon niet opstaan want ik had een paar gekneuzde ribben en een hersenschudding en iemand anders is met hem gaan lopen (we hadden heel fanatiek gereden dus hij was bezweet) Hij heeft de hele tijd naar mij geken en gehinnikt (een zacht brom hinnikje).
Een paar weken later wist hij het nog (de eerste keer dat ik hem weer zag) want hij heeft de hele tijd zachtjes met zn neus tegen mn ribben gestaan en de hele tijd opgelet wat ik deed.

nogmaals of het echt schuldgevoel zo als wij dat kennen was weet ik niet maar voor mij was het duidelijk een sorry

helena

helena schreef op donderdag, 5 augustus 2004, 13:21:


Oef, klinkt niet echt lekker zo een belevenis.

Ik heb een doerak, zwart, jong en uitdagend.
Ze weet dondersgoed wat ik denk, wat ik wil en dat ze een kat en muisspelletje speelt.
Schuldgevoel...........ze zullen best doorhebben dat iets niet klopt, wat gebeurt of wat ze doen, maar de samenspraak daarin, he?......niet makkelijk.