Nou ja, zo ongeveer. Het heeft zeker met de botten te maken. Egon heeft een mooie formule ervoor. Als een paard groter word, worden zijn botten naar verhouding dunner. Dus zo'n kleine ijsco heeft relatief dikkere en sterkere botten als een uitgerekte kwpner.
En het heeft te maken met de structuur van de schouders en het kruis. Door de stijlheid van zowel schouder als kruis vormt dit met de ruggegraat een soort stevigere hangbrug. Zijn je schouders en kruis vlakker, dan word die "hangbrug" constructie minder sterk. Maar ook dat heb ik weer van Egon en hij kan het vast beter vertellen

Ik weet in ieder geval wel dat een gezonde ijslander met een normale conditie van pak em beet 350 kilo met gemak een redelijk kundige ruiter van 80 kilo aankan. Natuurlijk heeft veel te maken met conditie en vaardigheden van paard en ruiter, als ook leeftijd ed. Zo ken ik een grote trainer (qua lengte en bijbehorend gewicht), die paarden in laat rijden door kleinere lichtere mensen en er zelf niet voor het 7de levensjaar op gaat zitten.

Ik vind het zelf ook prachtig als mensen de uitstekende benen van ruiters geen gezicht vinden. Ik voel me de zeldzame keren dat ik op een groter paard zit altijd zo'n kindje omdat mijn benen niet onder de buik van het paard uitkomen. Het is maar net wat je gewend bent

Groetjes Karin (die op haar nieuwe werk een eigen beker mee moest nemen en dat is er natuurlijk een met een ijslander erop geworden!)

Ik rij momenteel een schweinende ruin. Hij kan dat in opperste aanleuning, keurig in de krul, hoofdje laag en relaxed. Ook in de wei schweind hij. Hij draafd prima, hoewel er periodes zijn dat je hem moeilijk in draf krijgt, wat naar mijn mening samenhangt met het bekappen van de hoefsmid en de gevoeligheid daarna.
Ik heb een tijdje geleden de libra van Egon geknoopt. Ik wilde kijken of ik daar verder mee kwam. Maar helaas kan ik er te weinig heen en is onze basisrelatie gewoon niet goed genoeg. En ik ben al helemaal geen ster in grondwerken, dus dat helpt ook niet zo.
Het verschil bij dit paard met en zonder bit is in ruggebruik wel heel duidelijk. Met bit lukt het me wel zijn hoofd lager te krijgen. Zijn ruggebruik blijft verkeerd, maar de rug is dan niet meer weggedrukt. Met de libra krijg ik dat hoofd niet omlaag en door zijn moeilijke rug en gangenaanleg en mijn tekortkomingen als ruiter drukt hij dan zijn rug wel weg.
Voor nu kies ik er dus voor om met bit te blijven rijden. We boeken steeds meer vooruitgang in ontspanning en vertrouwen. In de bak oefen ik regelmatig met de libra, want dat is dan, als we niet gaan tolten, perfect voor onze band, mijn rijtechniek en zijn ontspanning.

Van mij zou je van Harte welkom zijn mij eens zo'n uurtje les te komen geven als op de fotoserie (en dat hoeft niet gratis!). Ik kan niet beloven of je er dan op mag, want het zijn mijn paarden niet, maar wie weet valt daar wat in te regelen. Er staat ook een merrie die wel zuiver tolt, dus het verschil kan ook zichtbaar gemaakt worden. Een libra heb ik zelf, een andere optoming zou je als je dat zou willen gebruiken zelf mee moeten nemen. Ik heb een camera die ook aardig filmen kan, dus het geheel kan voor de geinteresseerden opgenomen worden.

Groetjes Karin

Esther schreef op donderdag 20 september 2007, 22:57:


Beterschap Simon! Het zal lang duren om te herstellen, maar gelukkig niets ergers!

Groetjes Karin