Hey samen,

Ik ben met paardrijden gestart doordat ik ernstige psychische problemen had/heb.

Op aanraden van een ruiter ben ik gewoon op wat latere leeftijd begonnen (38), ben nu 43 en ik merk duidelijk dat ik een soort van RUST vind bij mijn paard. Mijn angststoornis wint het nog geregeld van me, maar heel langzaam merk ik dat ik door zelf rust uit te stralen, die rust weer terug krijg. Een onvoorwaardelijk eerlijk gevoel wat me heel blij maakt. De manier van omgang op een zeer natuurlijke ongedwongen manier spreekt me erg aan. Ben me nu dan ook steeds meer aan het verdiepen daarin.

Ik rijd uren ritten vaak al vroeg in de ochtend om dan te kunnen genieten van de herten en ander wild. Het is zo'n machtig gevoel om dan EEN te zijn met de natuur.

Misschien klinkt het een beetje zweverig maar ik zou het van de daken willen schreeuwen dat mensen in psychische nood eens moeten gaan paardrijden. Het heeft mij enorm geholpen toen ik in een dal zat, waarvan ik en anderen dachten dat ik hier nooit meer zou uitkomen of misschien zelfs nog erger.

Ik leef weer sinds ik paardrij. WIlde dit graag met jullie delen.

Sorry voor het lange verhaal )

Groetjes Maras

Hoi Hester en Joke,

Heel erg bedankt voor jullie reactie. Ik kan alleen maar zeggen dat ik mijn medicijn heb gevonden, eindelijk na al die jaren.

Ben er nog lang niet, moet nog heel wat angsten overwinnen, maar ik krijg erg veel zelfvertrouwen en kracht door het werken met mijn fjord Maras. Zo puur, eerlijk en oprecht. En inderdaad Joke zonder vooroordelen...................

Ik kan heel veel van hem leren en hij van mij. Onze samenwerking is uniek.

Joke.........Noorwegen.pfffffffffff, dat is een eindje weg meid. Prachtig land, ongerept en ook puur. Dat is mijn indruk van Noorwegen. Ik ben er ooit eens heel lang geleden op huwelijksreis geweest.

Hester............wat een leuke foto

Groetjes Maras

Hoi hoi,

Ben vandaag naar een orientatierit van 40 Km gaan kijken hier in Brabant. Ik zag daar een pony/paardje waarvan ik helemaal enthousiast werd, de uitstraling van een Fries Paard maar dan stukken kleiner. Lekker robuust en stoer.

Vroeg de ruiter naar het ras. Blijkt een Fell te zijn..nog nooit van gehoord dus. Ga op zoek op het net, maar kan er niet zoveel over terug vinden. Iemand sites/urls of wat dan ook, zodat ik me meer kan verdiepen?

Ik rijd nu een fjord, ook een kalm, en lief paard. Dat is ook wat ik zoek. Wil graag wat adviezen, en zoek specifiek een wat groffer koudbloed en veel behang paardje, niet te groot. Hoorde ook al wat over Dales/ marens en tinkers.

Alle tips zijn welkom )

Groetjes Maras

Hoiiiiiiiiiiiiii,

Ben er ff uit geweest doordat de PC 'besmet' was met een K.... virus.

Had heel wat bij te lezen, maar nu merkte ik pas hoe verslavend een forum als dit is )

Ben nog aan het rondkijken voor een ander paardje erbij, heb geen haast en wil me goed laten informeren over verschillende rassen.

De Merens en Fell zijn beide nog wel mijn favorieten, maar ik neem mijn tijd.

Doeiiiiiiiiiiiii

Maras

nekrednael schreef op vrijdag, 31 oktober 2003, 15:35:


Hallo,

Ik heb twee paardjes en die staan ALTIJD buiten in weer en wind, met enkel een schuilstal( zeecontainer ). De vachten zie je met de maand dikker worden, het worden dan net twee beertjes

Zij zijn nog nooit ( afkloppen) ziek geweest, dus ik denk dat je je geen zorgen daarover hoeft te maken. Ik denk wel dat wanneer een paard altijd op stal heeft gestaan met dekens en weet ik wat meer ( vaak zijn er ook nog geschoren beesies) dat de overgang misschien te groot is in de winter.

Maar de natuur regelt alles zo goed, geen zorgen zou ik zeggen. Succes ermee.

Willeke

Hey die Joke,

Ik probeer op zoek te gaan op het Net naar een DOLE paard, maar vind er niets over. Ik kan die O met een streepje ( haha) niet typen. Zou het daaraan liggen? Misschien heb jij een site ( url) voor me. Ik ben zeer benieuwd.

Groetjes Willeke

joke schreef op vrijdag, 31 oktober 2003, 9:55:


Hallo Joke,

Leuk om je Noorwegen verhaal te lezen hoor, ik kan me best wel wat voorstellen met je gevoel van druk en vol in Nederland, weinig natuur etc. Ik ben vanuit de stad naar het plaateland ( BRABANT) gegaan om wat meer rust te vinden, die ik ook psychisch hard nodig hard trouwens. Als ik achter naar de paardjes loop zie ik bos en weilanden en voel ik een soort van oerkracht...........RUST.

Vond je het niet vreselijk om toch ook je familie en vrienden achter te laten en een soort van opnieuw te beginnen? Ik zou zo bang zijn om dan heimwee te krijgen..................wel dapper van jullie hoor!

Groetjes Willeke

Hallo allemaal,

Ik las dat Joke vertelde over het op eieren lopen op grint, kiezel, kortom op harde/ oneffen ondergronden.
Mijn fjord doet dat al zolang ik hem heb ( 5 jaar), en ik heb uiteindelijk toch maar toegegeven aan ijzers omdat ik zelden met hem kon draven op wat harde ondergrond. Hij had echt pijn.

Zou het kunnen dat hij gevoelige hoeven heeft omdat hij altijd op een weiland staat dat vol ligt met zwerfkeien? Vroeger is daar ooit een dumpplaats geweest hoorde ik van een steenfabriekje. Er liggen dus bergen hoog stenen onder de kale schrale wei,die ik altijd weer tegenkom. Ik gooi ze er dan wel meteen uit hoor,maar dat heeft geen zin, het blijft maar komen.

Zou dit van invloed kunnen zijn op de gevoeligheid van de hoeven denken jullie?

Groetjes Willeke

Christine de Blécourt schreef op dinsdag, 4 november 2003, 9:17:


Hoi hoi,

Als ik je verhaal zo lees, dan denk ik dat ie door de enorme verandering gewoon ff ervan af is, zeker als ie voorheen heel braaf was. Ik kan me wel voorstellen dat je blij was dat je er niet opzat Gewoon nog ff doorzetten en alles in rust en met geduld, met begrip voor haar situatie gaat het je zeker lukken.

Groetjes Willeke

Hoi hoi,

Ik ben voor mijn lieve fjordenruin van 9 jaar en mijn allerliefste witte welsch merrie van 22 jaar op zoek naar een lief baasje. Die twee wil ik bij elkaar houden indien mogelijk omdat ze al jaren samen zijn en dikke maten zijn.

Sandra ( merrie van 22 ) heeft al die jaren trouwe diensten geleverd, eerlijk, betrouwbaar, loopt graag en is NOOIT ziek geweest.Wij hebben allemaal thuis op haar leren rijden en ze liep al jaren met gehandicapten omdat ze zo ontzettend eerlijk is. Ze heeft ondanks haar leeftijd nog steeds soepele bewegingen en ruime gangen, en is zeer knuffelbaar.
Maras ( fjordenruin) is super braaf en wil altijd graag met je werken. Bovendien is het ook een prachtige fjord, wat groter en ietsie breder dus ook prima te berijden door een man.
Vervolg volgden pagina!

Als ik zeker weet dat die twee bij elkaar blijven en dat we dit in alle eerlijkheid kunnen afspreken hoef ik niet perse centjes voor Sandra, gezien haar leeftijd. Een prima pony ( 1.43) voor startende ruiters. Mijn dochtertje van 9 rijd er op nu op dit moment maar heeft geen zin meer helaas. Wil je meer weten over deze twee kun je eventueel op aanvraag met me mailen of MSN en kan ik fotoos laten zien.

Maar echt graag alleen mensen die beide lieverds graag zouden willen.

Groetjes Maras

( sorry voor de inbeslaggenomen ruimte maar ik kon ECHT niet het prikbord op!)

jo schreef op zaterdag, 22 november 2003, 18:56:


Beste Joke,

Ik heb je maar even een Prive mail gestuurd

Groetjes Maras