Ans Jondral schreef op woensdag 13 januari 2010, 23:42:


Ja, voor ons is dat Belgisch. Een tok betekent in NL iets héél anders...ik heb echt dubbel gelegen toen er iemand verklaarde dat je bij sommige paarden beter niet zonder tok kunt gaan rijden...http://nl.wikipedia.org/wiki/Toque_%28sport%29
Je hebt trouwens wel gelijk: je schrijft toque..
Kippen zijn de enige die wel tokken....

Nadine Claessen schreef op zaterdag 16 januari 2010, 0:01:


Voor de mensen die niet weten wat 'da' betekent, hebben we nú het APN-woordenboek: algemeen Paard Natuurlijksch" daar kun je opzoeken wat 'da' betekent
Dat Belgisch, echt.....

Koen Theys schreef op vrijdag 15 januari 2010, 21:00:


Het schijnt een onweerstaanbare aantrekkingskracht te hebben, juist paarden fascineren mensen. Koeien doen dat veel minder bij mensen, om een voorbeeld te noemen.
In de afgelopen jaren heb ik mij dit wel vaker afgevraagd, hoe komt dit? Wat gebeurt dan er bij mensen?
Ik heb er de volgende voorlopige ideeën over:
een paard dwingt ten eerste respect af, door zijn kracht, grootte en snelheid. Paarden zijn gevoelsdieren, en wij mensen hebben vaak contact met emoties en gemoedstoestanden verloren, want dat wordt je wel afgeleerd door de maatschappij, vooral geen ruimte geven aan emoties. Vervolgens zijn er hordes mensen die daar maar weinig van begrijpen, rationaliteit functioneert in de mensenmaatschappij, beredenatie en meetbaarheid, daar kunnen wij iets mee.

Bij een paard werkt dat niet, om contact te krijgen met een paard, zul je 'iets' anders moeten aanspreken om contact te krijgen. Helaas laten paarden zich ook erg makkelijk dwingen, paarden volgen vaak omdat ze dat nu eenmaal graag doen, en omdat ze niet beter weten. Omdat die mensen vaak ook niet beter weten, denken ze dat het eenmaal zo is, maar als je dan écht doorvraagt, weten ze ook dat er geen échte band is, en dat die kracht en snelheid zich ook tegen hen kan keren.

Het meest fascinerende blijft: hoe krijg je het voor elkaar om die elegante kracht voor je te winnen, zonder dwang. Want eigenlijk zeggen paarden wél: 'klim maar op mijn rug, dan gaan we sneller, als jij dan weet waar we heen gaan, hoef ik niet na te denken'.
Dat paarden dus hun lichamelijke kracht aanbieden, ook aan mensen die eigenlijk niet zo erg lief zijn, blíjft míj uiteindelijk toch weer ontroeren.
Die zachtheid van ze, en die vergeving, hoeveel fouten mensen ook maken. Daar kan de mensheid nog wel zeer veel van leren.
Voeg daar aan toe: je kunt ze moeilijk in je huisje huisvesten, dus je móet naar ze toe, naar buiten, de ruimte in, de wereld in met alles dat daar in hoort.

Kleine persoonlijke observatie van mij

groet

Piet schreef op zaterdag 16 januari 2010, 16:22:


Als wij mensen aan emoties denken , denken we meteen aan de grote emotie. Maar een emotie is niets anders dan e-motie: gevoel in beweging. De boel komt in beweging. Paarden zijn bewegingsspecialisten. Ze drukken zich uit door te bewegen, zo drukken ze gemoedstoestanden uit, door te bewegen, of door juist niet te bewegen, of door de bewegingen ineens te bevriezen.
Paarden zijn ook erg zintuiglijk, wij mensen hebben dat afgeleerd. Doordat paarden via hun zintuigen communiceren, moeten wij die vaardigheid weer ontwikkelen.
Tenzij je als mens liever dwingt, dat lukt zolang het paard het pikt. Het ene paard is natuurlijk meegaander dan het ander. Maar van de minst inschikkelijke paarden, leer je eigenlijk het meest

marjolijn schreef op vrijdag 15 januari 2010, 23:08:


welk forum?

Maria Delavega schreef op zondag 17 januari 2010, 20:30:


Ik bedoel dat paarden (dieren) zintuiglijker reageren, zonder vooroordelen, en ze verbergen idd niet hoe ze zich voelen.

stichtingPMP schreef op maandag 18 januari 2010, 21:37:


Door het overschot aan paarden die een baas zoeken, snap je niet dat er nog veel te dure paarden verkocht worden....
Onwetendheid, volgens mij. Mensen denken: als het duur is, zal het goed zijn. Daarbij: tweedekans paard..men heeft er te weinig verstand van om te kunnen overzien waar ze aan beginnen. Vaak zijn mensen niet zo zelfredzaam en vragen elk wissewasje aan de DA. Dat is duur, en vooral onhandig. Men wil gewoon weten dat ze altijd op kunnen stappen, en als dat niet zo is kunnen ze een 'schuldige' aanwijzen., dan kunnen ze terug naar de handelaar om een andere te halen.
Hij lijkt een erg scheef beeld te zijn, waarom worden er überhaupt nog dure paarden verkocht? Omdat mensen graag in gebakken lucht geloven.

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 januari 2010, 12:07:


dat beschrijf je weer erg ontroerend en grappig.
Ik zie Lilly helemaal voor me. Goedaardig, met lompige liefkozingen.
Hoe gaat het met je kaak? Was ook een liefkozing, hè?

Aafke schreef op maandag 18 januari 2010, 12:13:


Lente???
Nou, hier nog niets..
Gisteren was het zo mistig en donker, krijg eerder associaties met blair witch project, of mists of avalon ofzo....En gisteravond een soort ijsregen.
Wat een grauwigheid zeg. En overal blubber. De rijbak is veranderd in een zwembad.
Kan iemand het licht aandoen...en de verwarming aan graag...

Kynshiri schreef op donderdag 21 januari 2010, 9:08:


Tsja.
En daarom heb ik nou een dressuurzweep mee op buitenrit, heb er helaas wel eens eentje van de staart van mijn paard af moeten meppen.
Eigenaar nergens te bekennen. Hopelijk heeft die hond geleerd van de ervaring en blijft die voortaan van paarden af.
Als ik een hond met baas tegen komt, geef ik de hond wel de gelegenheid om kennis te maken met paard, dan leren ze dat het geen aliens van elkaar zijn. En ik bedank altijd als een eigenaar de hond een opdrachtje geeft, om het paard met rust te laten. Mijn paard moet onder appél, en de honden ook. Simpel.
Heb regelmatig mijn hart vastgehouden met die hondenuitlaat services die in het Amsterdamse Bos rondlopen, zo'n hele troep honden, en maar één begeleider die de longen uit het lijf staat te roepen

Maria Delavega schreef op donderdag 21 januari 2010, 9:16:


Pennymeisjes die in ruil met je paard mogen spelen?
Voor iemand met pensioen is het toch een behoorlijke klus, maar kids die het ff samen met elkaar doen? Beter dan niks denk ik.

Esther schreef op donderdag 21 januari 2010, 20:58:


Volgens mij als je even persoonlijk contact op neemt met Frans, haalt hij je echt wel uit de ledenadmini, en wil hij ook best je berichten weghalen. Volgens mij doet hij daar helemaal niet zo moeilijk over.
Waar gaat dit over, echt.

Esther schreef op donderdag 21 januari 2010, 22:55:


Heb je hem op een simpele manier gevraagd, of heb je hem hoofdpijn bezorgd met woordenbrij? Dan heeft iemand niet zoveel zin meer om je van dienst te zijn. Misschien is het zo gegaan?
Verder kun je het beste jouw eigen info, op je eigen site in je eigen beheer houden. Veeeel makkelijker...

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 januari 2010, 23:01:


spookbook?

Peet schreef op vrijdag 22 januari 2010, 11:11:


Nou, dan zijn die statistieken ook niet meer zuiver als iedereen 10 accounts aanmaakt