Piet schreef op dinsdag 25 oktober 2005, 22:33:


Het hoefbeen is gekanteld omdat behandeling niet snel genoeg is ingezet. Het was zondag en de DA wilde niet komen. Toen er 's maandags eentje kwam had die een heel ander idee dan ik. Pas toen ben ik haar toch maar op vochtig zand gaan zetten en pijnstillers gaan geven. Het hoefbeen is toen waarschijnlijk al gekanteld geweest. Echter het is binnen de perken gebleven; het hoefbeen had nog veel verder kunnen gaan, tot door de zool heen. Ik hoor tenminste meer dat een fikse bevangenheid fout afloopt als dat het goed komt.

Dus ik ben van mening dat het natte zand erger heeft voorkomen. Ik zal nooit te weten komen of dit waar is in dit geval. Als het nog eens zou gebeuren, zou ik haar weer in nat zand zetten want ik vind het nl. nog altijd wel logisch. Wel moet je tegelijkertijd natuurlijk ook iets aan die bevangenheid doen (voer veranderen oa en beweging).

De huifbedpony was weer een ander verhaal. Zij had een braam aan het hoefbeen. Het hoefbeen was tevens door de jaren heen (door slecht bekappen) in de hoef gezakt. Het is uiteindelijk niet gekanteld. Misschien ook mede door het zand?

In het stadium van acute bevangenheid viel er weinig te bekappen. Ze had wel toen hoefschoenen aan met zeer zachte zolen waar ze net als in het zand in "wegzakte". Daar liep ze mee rond, of ze stond in het natte zand. Ze is genezen ook, maar ik weet ook hierbij niet of het resultaat hetzelfde zou zijn geweest als wanneer ze niet in het zand had gestaan.

Boeken ... ik heb er ook zoveel ... daarbij heb ik enorm veel medische stukken uit tijdschriften als in de strengen, hoefslag, bit, enz. verzameld. Ik heb in de tijd toen Isa bevangen was zo veel gelezen, en kwam vaak dat natte zand tegen dat ik dit maar als "waar" ben gaan aannemen.

Maar nogmaals, ik denk dat die persoon die hier over bevangenheid begon, niet aan bevangenheid moet denken, maar aan iets anders. Bij bevangenheid loopt een paard nl. echt heel slecht op harde bodem. Daaraan herken je het als eerste. Aan het "op eieren" lopen.

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en hou ik de
hoeven zelf bij"

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 8:50:

Dit hoeft niet altijd. Isabella heeft nooit in deze stand gestaan terwijl ze wel degelijk vrij ernstig bevangen is geweest.


Ik geloof dat mijn "bultje" zand niet goed is begrepen of ik heb het niet goed uitgelegd.

Probeer het wat anders uit te leggen dan.

Als je op het strand loopt met blote voeten dan voelt het losse zand wat "moeizaam" aan, je zakt erin weg en het is zwaar lopen. Kom je dan op het stuk strand wat nat is van de branding, dan loopt dit een stuk prettiger. Alle "kuiltjes" van je eigen voet worden goed ondersteund en dit voelt prettig aan.

Zo vergelijk ik het bij een paard met zere voeten. Je zorgt dat hij ook op zo'n soort stevige bodem komt te staan van nat/vochtig zand. Het zand zal dan de afdruk van de hoef volgen. Je ziet in het zand ook als het goed is een afdruk van de hoef. De holling van de zool wordt mooi opgevuld en daar waar dat niet kan (in de toon) geeft het alleen een stevige druk, maar omdat het zand nat is is het een prettig gevoel en koelt het tevens de onderkant van de hoef (iets wat je met gewoon afspuiten niet zal lukken als het paard blijft staan waar hij staat en dus met droge warme zolen staat).
Ook sneeuw geeft als het ware een mooie afdruk, volgt de vorm van de hoef en zou dus ook ideaal zijn, maar aangezien de meeste paarden in voorjaar/zomer bevangen raken, is er dan geen sneeuw en moet je het doen met zand.

Is het zo beter uitgelegd dan?


Paard was juist super bevangen. Een braam aan het hoefbeen is een van de ernstigste vormen van bevangenheid, evenals de sinker die ze heeft. Ik gaf bovenstaand alleen maar aan dat dit kwam door de verkeerde manier van bekappen, niet door voeding, maar bevangen was het wel.
Als daarbij haar hoefbeen nog zou gaan kantelen, was het beestje echt wel als verloren beschouwd geweest.
Zij was aan 4 hoeven bevangen overigens. En of ze goed bekapt is geweest daar zet ik een heel klein beetje mijn vraagtekens bij (ik zou zelf een fiksere afronding in de toon hebben gemaakt, maar wel is het zo dat je met die vergroeiing rekening moest houden).
Kijk zelf maar op www.home.versatel.nl/remcodo/wendy-hb.html om dit te beoordelen.
Maar hoe dan ook, het beestje loopt weer heel aardig rond op haar hoefjes.


Ja dus.


Ze is dus bevangen door chronische afwijking ... is wel genezen voor het werk ze moet doen, maar niet meer geschikt als rij- en echt menpaard.


Ja ik ben ook benieuwd. Spierreuma is nl. heel makkelijk met bevangenheid te verwarren. Maar er zijn 2 hele grote verschillen. Ten eerste zijn de hoeven niet extreem warm (en gevoelig bij visiteertang) en ten tweede is het paard duidelijker kreupel op zachte bodem dan op harde bodem. Vandaar dat ik dus dacht aan spieren bij zijn paard.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 10:49:

Hoeft ook niet :)


Misschien dat je zoiets kunt vergelijken met kokers aan de voeten/benen van gehandicapte kinderen. Bij het huifbed rijden veel kinderen die die kokers aan hebben ... dit is om te voorkomen dat ze misvormde voetjes krijgen. Bij het merendeel werkt het, maar bij sommigen ontstaan in de loop der jaren toch afwijkende voeten. Spierkracht is sterk en dat hou je niet altijd tegen met "tegendruk"; zal met zo'n hoefbeen niet anders zijn.

Als je een bevangen paard alleen maar op natzand zet en verder noch voeding, noch andere dingen gaat aanpassen, dan zal het hoefbeen heus wel gaan kantelen ... Dat hou je met zand alleen inderdaad niet tegen. Maar als extra hulpmiddels is het in mijn ogen nog altijd wel aan te raden. Ben ook tenminste nog steeds niet overtuigd dat het zand ook geen nut heeft.


Ja dat denken wij niet alleen, dat is bijna wel zeker zo. Ze had echt veel te lange hielen, liep dus letterlijk op de punt van haar hoefbeen dat daardoor is vergroeid en verzakt. Echter dit zijn ook symptomen van een ernstige bevangenheid. Dus vandaar dat de DA het een chronische bevangenheid noemde. Of dit nu komt door "verwaarlozing van de hoeven" of door verkeerde voeding dat is dan in mijn ogen om het even. Ze komt er nooit meer vanaf en is dus in feite "chronisch" bevangen.


Ja ook waar. Het was eerst heel licht en werd steeds erger. Zonder aanwijsbare oorzaak. Toen dus X-foto's gemaakt en daarna hoefschoenen laten aanmeten, omdat ze wel mee moest blijven lopen onder het huifbed (we hebben wat pony's te kort helaas).

Echter tijdens de heen- of terugreis is ze wagenziek geworden en heeft hierdoor een longontsteking opgelopen. De medicijnen die ze daarvoor kreeg, hebben de bevangenheid doen aanwakkeren.


Op de site van Wendy bedoel je?

Maar de hoeven van de pony zien er nu niet onaardig meer uit. Echter ze blijft wat stijfjes lopen. Niet helemaal 100% eigenlijk. Maar het wordt ook niet erger. Ze loopt eens per week onder het huifbed alleen in stap en verder staat ze lekker buiten op de wei in de kudde te niksen. Manegelessen en ritten voor de wagen zijn voor haar verleden tijd.

Bevangenheid is overigens een heel complexe ziekte. Zeker als er complicaties zijn gekomen aan het hoefbeen, zoals zo'n braam.
Maar in alle gevallen geldt, zo goed mogelijk bekappen, het hoefbeen zoveel mogelijk volgen en evenwijdig proberen te houden aan de bodem, wat dus betekend dat je de hielen zo laag mogelijk moet gaan maken.

Vraag aan Piet:

Wat voor soort bodem adviseer jij eigenlijk om een bevangen paard op te zetten (cq te laten lopen)??

Twister schreef op woensdag 26 oktober 2005, 14:03:

Dus niet bevangen als ik het goed begrijp.

Een paard met maandagsziekte staat overigens ook heel vreemd en is niet te verplaatsen.

Gevoelige zolen zou kunnen, maar ook die komen niet zomaar ineens uit het "niets"; slechte bekapping (in de zool snijden) of te lang doorlopen over harde bodem is meestal een oorzaak.

Succes met het vinden naar de oorzaak, maar ik zou zeker voor nu hoefschoenen aanraden als je het paard pijnloos wilt laten lopen.

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 15:49:

Ik ga de site hier niet continu zitten lezen. Heb het vroeger gelezen en tegenwoordig heb ik een boek van Frans V. en daarin (pagina 241) adviseert hij een gemiddeld harde zandbodem, niet te hard en niet te zacht dus.

Heb je los zand, dan heb je een te slecht hoefmechanisme. En hoe maak je van los zand een prachtige gemiddeld harde zandbodem ?! Juist door het vochtig te maken. Dan krijg je een ideale bodem, in hardheid, voor het hoefmechanisme en je koelt tegelijkertijd de zere hoef.

Nou dan zijn we het dus uiteindelijk toch eens over de bodem, want ik neem aan dat je het dus ook met bovenstaande eens bent.

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 15:31:

Wat wil je hier nu eigenlijk mee zeggen?

Niemand hier kwam op het idee om op gevoelige zolen te wijzen, dus kennelijk was er wel een "geleerde" voor nodig.

Maar ik vind het wel een wat erg simpele conclusie, daar niet van. Ik zou niet alleen willen adviseren om X-foto's te maken, maar zeker ook een bloedonderzoek te laten uitvoeren.

Zeker ook omdat jij (Martien) schreef dat het paard om de dag spierpijn heeft. Dat is ook niet normaal. Laat het spierbeeld, de nieren en de lever eens onderzoeken. Tevens worden dingen als bloedlichaampjes dan bepaald e.d. zodat men kan zien of er ergens een ontsteking zit ja of te nee.

Isapaardje schreef op woensdag 26 oktober 2005, 17:33:

Hierbij de kopie:
Zorg voor een goede bodem. Een zachte bodem is prettig voor de hoeven maar té zacht is ongunstig voor het herstel doordat er op een erg zachte bodem nauwelijks hoefmechanisme plaats kan vinden. Dat kan dan ook weer voor extra pijn zorgen omdat gifstoffen zich ophopen in de hoef en daar niet vandaan kunnen worden gehaald omdat er weinig tot geen bloedsomloop is. Een medium harde zandbodem zonder steentjes en andere oneffenheden is het meest ideaal. Ook rubbermatten zijn ideaal voor paarden met pijnlijke hoeven. Ga zodra het paard niet meer heel erg veel pijn heeft zo vaak mogelijk kleine stukjes met hem lopen. Vermijd dan scherpe bochten, dat is niet goed voor het herstel van de witte lijn. Loop rechte stukjes en laat hem de snelheid bepalen. Bouw het rustig op, begin met een paar minuten, en bekijk hoeveel je paard aan kan. Als het terrein te veel oneffenheden bevat zou je een pad aan kunnen leggen van rubbermatten, of hoefschoenen aanschaffen zodat de pijn draaglijk wordt.

Helemaal mee eens. Maar wel wil ik in dit geval graag van Frans zelf weten waarom hij deze bodems adviseert.

Ik kan me van rubber matten nl. niet indenken dat deze nu een optimaal hoefmechanisme geven, want het paard zakt er verder in weg dan op harde vlakke ondergrond (bijv. asfalt); wat oa Piet ook schreef in het vorige stukje aan Twister (glad asfalt geeft de beste hoefmechanisme).

Rubber matten voelen zachter aan en geven net als hoefschoenen wat tegendruk tegen de zool. Net als een gemiddeld harde zandbodem.

Maar als het niets met "tegendruk" te maken heeft, waarom dan wel dit soort bodems?

Hoefschoenen doe je niet 24 uur per dag om maar alleen dan wanneer het noodzakelijk is. Dus van belemmeren is geen sprake.
De hoef gaat wel veranderen, maar niet zo snel dat je iedere maand nieuwe schoenen nodig hebt.

De hoeven van mijn shet zijn ook erg veranderd en nu na dik 1,5 jaar moet ik inderdaad zeggen dat ze toe is aan nieuwe schoenen omdat deze echt te moeilijk aan gaan. En dan nog betreft het alleen haar voorschoenen, dus maar 110 euro. Maar goed, als je schoenen niet ziet zitten, dan doe je het lekker niet; ik heb geen aandelen in de schoenen, heb er alleen enorm veel plezier van

Twister schreef op woensdag 26 oktober 2005, 18:10:

Sorry, ik dacht dat jij het zelf ook niet wist. Ik lees alleen de hoofdkoppen hier en dan vnl. dat wat met hoefschoenen en bevangenheid te maken heeft. Dus ik zal omtrent dit paard wel wat gemist hebben.

Het gymnastiseren kun je inderdaad ook ernaast. TTouch is ook erg leuk om te doen, maar misschien doe je dat al.

Toch kan een vorm van spierpijn of het nu door verzuring komt of niet, ook uiteindelijk zijn weerslag vinden in de hoeven en omgekeerd.

Aan een hoefbeenskanteling denk ik niet direct, zeker niet als het nu al weer goed gaat. Echter een lichte bevangenheid is best mogelijk, maar volgens mij staat een paard niet direct dan in de typische bevangenstand, maar ook hier geldt dat het ene paard een groter watje is dan het andere haha

Groeten,
Ingrid

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en hou ik de
hoeven zelf bij"

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 19:40:
Ben mij van geen kwaad bewust

Maar het is dus volgens jullie hier allemaal echt onzin dat een hoefbeen op de plaats gehouden kan worden dmv een bepaalde ondergrond.

Oke is me duidelijk nu.

Twister schreef op woensdag 26 oktober 2005, 19:52:

Mooi is dat he deze manier van communiceren met je paard.
Zulke paarden zijn een enorm rijkdom voor ons eigenaren

Heb er zelf gelukkig ook zo eentje

Groeten Ingrid

Ik probeer er toch nog een keertje op terug te komen (op de ondergrond voor bevangen paarden).

Overigens om misverstanden te voorkomen: ... ik heb het hier ook niet over een paard waarbij het hoefbeen al is gekanteld. Dat kun je uiteraard niet meer "terugduwen". Dan helpt alleen goed bekappen om zo uiteindelijk hoefwand, hoefbeen en zool weer goed op elkaar te laten "aansluiten".

Maar ik heb thuis wat boeken doorgekeken :

Hoeven & Hoefbeslag van Pascal Ebell:
om te proberen een kanteling van het hoefbeen te voorkomen, moet de zool goede tegendruk krijgen.
Zij raden hiervoor een speciaal beslag aan.

Paardenziekten in woord en beeld van E.C. Straiton:
patient onderbrengen in een ruime box waarvan de vloer bedekt is met een dikke laag turfstrooisel of zaagsel die door tegendruk de voetzool ondersteunt.

In de strengen (jaargang onbekend):
dmv speciaal beslag de hoefbeenspunt ondersteunen (wel foto's maken om te bepalen waar de hoefbeenspunt zich bevindt).

Hoefslag (jaargang onbekend):
Paarden direct in nat zand zetten ivm koeling. Met speciale hoefijzers en werk van teer en hennep het hoefbeen ondersteunen.

Hoefverzorging en hoefbeslag van groene reeks:
raden een vochtige wei aan bij chronische bevangenheid en bij acuut speciaal beslag met dichte zolen om de zool vrij van dracht te maken. Geen sprake van tegendruk dus hier.

O ja en voor ik weer het mensen "over me heen krijg" ... ik zit hier geen hoefijzers aan te raden, ik geef alleen de bronnen aan waar Piet hier pas naar vroeg. Niet meer, niet minder.

Ik heb zelf destijds ervaren wat een ellende het speciale beslag teweeg brengt, dus dat nooit meer ......

Twister schreef op woensdag 26 oktober 2005, 23:38:

Ja mooi he haha.
Even heel off-topic, maar in het begin probeerde ik wel eens te longeren. Lukte niet, want madame zag daar het nut niet zo van in, dus als ze al een rondje wilde lopen was ze natuurlijk heel "braaf".

Zo vond ik op den duur even 3 rondjes linksom en 3 rechtsom voldoende. Had dit zo 2 of 3 keer gedaan (niet aansluitend). De eerstvolgende keer dat ik met halster en longeerlijn aankwam, keek ze me even met grote ogen aan, rende uit zichzelf naar het midden van de wei. Liep uit zichzelf keurig 3x linksom en 3x rechtsom (in draf, dat ging sneller) en kwam weer naar me toe en keek me aan zo van: "goed he" ..... "snoepje graag !!!"

Dit soort "ongein" maak ik soms dagelijks mee

Groeten,
Ingrid